عارضه متابولیکی آسیت به بیماري ارتفاع ونیز شکمآبی معروف است. در سویههاي با رشد سریع به دلیل عدم هماهنگی رشد ششها وقلب با رشد توده بدن ایجاد میشود. رشد سریع نیاز اکسیژن را براي تامین سوخت و ساز بالا در این سویهها افزایش میدهد. ترها به دلیل رشد بیشتر حساسترند چون سیستم تنفس وقلب قادر به تامین اکسیژن کافی نیست در نتیجه به دلیل آسیب به قسمت راست قلب ناشی از هیپرتروفی آن بطن راست بزرگ شده و در مجموع حجم قسمت راست به حجم کل قلب افزایش مییابد. به طور کلی میتوان گفت کلیه عواملی که نیاز اکسیژن پرنده را افزایش میدهد دریافت اکسیژن را کم میکنند، انتقال اکسیژن در شش را کم میکنند، توان انتقال اکسیژن توسط خون را کاهش میدهند، آزاد شدن اکسیژن در بافت را کم می کنند، قدرت ماهیچهاي قلب را کاهش میدهد،ویسکوزیته خون را بالا میبرند، تکامل گلبولهاي قرمز را کاهش میدهند، مویرگهاي ششی را باریک میکنند، مسدودي مویرگهاي ششی به وجود میآورند، باعث افزایش تعداد گلبولها وپلیسایتمی(Polycytemia (میگردند در ایجاد آسیت اثر دارند. سرما، فعالیت، پرکاري تیروئید، افزایش ماهیچههاوپرخوري سبب افزایش سوخت وساز پایه ودر نتیجه بالا بردن نیاز اکسیژن در سطح بافت میشوند در نتیجه هیپوکسی به وجود میآید که منجر به افزایش جریان خون بیشتر و نیز افزایش گلبولسازي (Heamatopoisis (میشود. تولید بیشتر گلبولها تحت هورمون هماتوپویتین انجام میشود هورمون کورتیکوسترون و تیروکسین نیز نقش دارند. افزایش گلبولها هماتوکریت را بالا برده و ویسکوزیته خون افزایش میدهد. افزایش جریان خون حجم خون پمپ شده به وسیله بطن چپ را بالا میبرد. افزایش ویسکوزیته و حجم خون به همراه هر عامل دیگري مثل سدیم که باعث بالا رفتن فشار خون میگردد سبب افزایش برون دهی قلب میشوند. افزایش برون دهی سبب بالا رفتن فشار عروقی شش و سرخرگ ششی میشود در نتیجه افزایش فشار به دیواره بطن راست به وجود میآید. افزایش فشار و پرکاري راست قلب سبب هیپرتروفی بطن راست میشود که منجر به افزایش فشار سرخرگ ششی و مویرگها میگردد. نارسایی دریچه بطنی دهلیزي سبب افزایش حجم خون بطنی میشود و در نتیجه بطن راست منبسط میشود و ناکارآمد میشود. افزایش حجم خون در قسمتهاي پایین و در ناحیه شکمی و کبد سبب تراوش پلاسما به محوطه شکمی میشود که در نهایت آسیت به وجود میآید. بعضی پرندگان در مرحله افزایش فشار سرخرگ ششی و مویرگهاي ششی به دلیل تجمع مایع در شش تلف میشوند. جوجههاي گوشتی امروزه براي سرعت رشد بیشتر و ضریب تبدیل بهتر انتخاب شدهاند و از نظر زمانی نسبت به سویه هاي 40 سال قبل 60 درصد زودتر به وزن معین میرسند در صورتیکه ششها و سیستم قلبی عروقی آن ها تفاوت چندانی پیدا نکرده است وتوان تامین اکسیژن در ارتفاع و حرارت پایین را براي رشد سریع و ضریب تبدیل بهتر ندارند. به همین دلیل دچار هیپوکسی (کمبود اکسیژن) میشوند. آسیت نتیجه کمی اکسیژن، افزایش فشار خون قلبی ششی، افزایش ویسکوزیته خون و افزایش بار قلب است. تغییرات ژنتیکی فیزیولوژیکی و محیطی و اثرات متقابل آن ها در ایجاد آسیت نقش دارند. حدود 5 درصد تلفات به خاطر آسیت است و با توجه به 40 میلیون قطعه مرغی که در سال در دنیا پرورش مییابد کنترل آسیت نقش مهمی را از لحاظ اقتصادي ایفا میکند. مقدار ماهیچه سینه، فشارمحتویات شکمی بر کیسههاي هوایی، حجم کم ششها، ساختار دستگاه تنفس پرندگان و به خصوص جوجههاي گوشتی در ایجاد آسیت موثرند. در پرندگان ششها (Parabronchial (هستند در مقایسه با پستانداران کهAlveolar هستند. ششها حجم ثابت دارند واندکی با حرکات قفسه سینه باز میشوند برخلاف پستانداران که کاملا منبسط میگردند. بعلاوه، ساختمان قلب و به خصوص دریچهها با پستانداران متفاوت است و همین باعث برگشت خون از دهلیز راست به بطن راست در اثر افزایش فشار خون می گردد که به نارسایی بطن هنگام مواجه شدن با آسیت کمک میکند. بعلاوه، جوجه هاي گوشتی نسبت به سایر پرندگان و حتی تخمگذارها داراي غشاء تنفسی ضخیمتر هستند. لذا، توانایی آن ها براي مبادله اکسیژن به خوبی سایرین نیست. جوجههاي با رشد سریع نسبت به جوجههاي بارشد کندتر، قدرت اشباع کردن خون از اکسیژن را کمتر دارند (Saturation O2 Low (به همین خاطر به آسیت حساسترند.