در بيحسي اپيدورال نوع داروي بكار رفته از مهمترين عوامل تعيين كننده نتايج حاصل از بيحسي مي باشد. در سالهاي اخير داروهاي اگونيست گيرندههاي آدرنرژيك آلفادو از اهميت ويژه اي در اين روش بيحسي برخوردار گرديــده انـد. لذا در تحقيق حاضر اثرات هموديناميكي حاصل از تجويز اپيدورال زايلازين با مدتوميدين درسگ مـورد بررسـي و مقايسه آماري قرار گرفته است. اين تحقيق بر روي ٦ قلاده سگ از هـر دو جنـس ( بـا ميـانگين وزن ٣٩/٣± ٥/٢٧ كيلـوگـرم و ميـانگين سـن ٤٢/١± ٦/٥سال) طي دو مرحله به فاصله يك ماه صورتپذيرفت. درمرحله اول جهت آرامبخشي و تسهيل در مقيـد نمودن حيوان ابتدا داروي ديازپام (kg/٥mg/ ٠ به صورت داخل عضلاني) و پس از ده دقيقه داروي اســتيلپرومـازين (kg/١mg/٠ بصورت داخل عضلاني ) تزريق ميشد. جهت القاي بيدردياپيدورال پس از ٢٠ دقيقه داروي زايلازيـن (kg/٢٥mg/ ٠ (در فضاي اپيدورال تجويزميگرديد. يك ماه پس از انجام مرحله اولآزمايش، عمليات كـاملا مشـابهي برروي همان سگها با تركيبات ياد شدهصورت پذيرفت .اما در اين مرحله از داروي مدتوميدين جهت بيحسي اپيدورال (kg/mg ١٥/٠ ( استفاده شد. علاوه برآستانه تحريك زير جلدي در ناحيه خلفي بدن كه از طريق ولتاژهـاي ارسـالي توسط دســتگاهالكترونيكي ثبـت و بررسـي ميشـد، متغيرهـاي بـاليني و همودينـاميك (ضربـان قلـب و تنفـس ، الكتروكارديوگرام ،فشار خون غير مستقيم و دماي مقعدي ) قبل از ايجاد بيحسي اپيدورال تا ٦٠ دقيقه پس از آن ، هــر پنج دقيقه ، ثبت مي شدند. نتايج بدست آمده توسط آزمونهاي test-t Paired و test-t independent بـا كمـك نرمافزار رايانهاي SPSSبه صورت داخل گروهي با مقادير پايه و بين گروهي مورد تجزيه و تحليلآماري قرار گرفتند و 05/0