کمبود این ویتامین سبب کاهش مقدار پروترومبین خون شده و در جوجه های جوان سطوح پالسمایی آن می تواند به کمتر از 2 درصد سطح طبیعی برسد و از آنجا که مقدار پروترومبین جوجه های تازه از تخم در آمده تنها حدود 5 %درصد پرندگان بالغ است، جوجه جوان به راحتی توسط جیره ای که از لحاظ ویتامین K کمبود دارد آسیب می بیند. انتقال ویتامین K از مادر به تخم مرغ و سپس به جوجه تازه ازتخم درآمده ثابت شده است و بنابراین جیره مرغ های مادر باید به خوبی از لحاظ این ویتامین غنی شود. گریمینگر و بروباچر )1990 )در تخم مرغ مرغهایی که فیلوکوئینون خورده بودند نسبت به مرغ هایی که همان مقدار منادیون دریافت کرده بودند، % برابر ویتامین K بیشتری یافتند در واقع می توان گفت که انتقال این ویتامین که مقدار آن کم و ناچیز است به جوجه از اهمیت زیادی برخوردار است، به طوری که نوعی خونریزی در جوجه های یک روزه دیده شده است که به کمبود ویتامین K در مرغ های مادر نسبت داده می شود. آلموکیوست )1911 )نشان داد که انتقال ویتامین K به تخم مرغ تابع مقدار این ویتامین توسط مصرف مادر است. نلسون و نوریس )1905 )و جریمینگر و بروباچر )1900 )مشاهده کردند که هنگامی که سطح مکمل ویتامین K در جیره مرغ مادر ناکافی باشد تخم مرغ تولیدیکمبود ویتامین K خواهد داشت و به تبع آن درصد باالیی از جنین ها توسط فرآیندهای هموراژیک در طول دوره جوجه کشی خواهند مرد. الول و همکاران )%199 )گزارش کردند که هرگونه تروما در این حالت باعث تحریک خونریزی های کشنده در جوجه ها خواهد شد. میزان توصیه شده برای مرغ مادر در حدود 2 تا % میلی گرم در کیلوگرم گزارش شده است.