اين عارضه مهمولاً 2 تـا 4 هفتـه پـس از زايمـان و اغلب در زايماهنای 6ـ 3 و بصورت انفـرادی ديـده مـی- شود. در زمان وقوع بيماری معمولاً هيپوفسفاتمی بروز مي نمايد و بنظر میآيد کاهش فسفات در جيره وجـود دارد و دفع زياد فسفات از طريق شير، به کاهش فسفر خون کمـک آرده و حيوان را مستعد به بروز بيماری میکند. تغذيه زياد و طـولانی بـا کلـم ، شـلغم و همچنـين تغذيه طولانی مدت با تفاله چعندر ، دام را مستعد بـه بروز بيماری میکند. گياهان خانواده خاجيان ( کلم و شـلغم)، مـادهای بنام سيستثين سولفوکـسايد دارنـد کـه در شـکمبه تحـت تـاثير ميکروارگانيـسمهـا بـه دی متيـل سولفوکـسايد تبديل میشود. اين ماده قدرت جمع کنندگی هموگلـوبين در RBC را دارد و توليد اجرام هينز (Body Hinz (میکند که گلبول را مستعد پاره شدن میکند.

علائم بالينی: هموگلوبينوريــا، کــاهش اشــتها و توليــد شــير، دهيدراتاسـيون، مخلاطـات pale ،يبوسـت ،افـزايش تعـداد ضربان قلب و تغيير رنگ شير به زرد يا قرمـز از جملـه علائم اين بيماري محسوب مي شوند.در اواخر بيمـاری دام دچار زردی نيزمیشود. در هنايت دام زمينگير شده و نواخی انتـهايی بـدن سرد میشود. معمولاً همراه با اين بيماری، کتوز هم وجود دارد و چند ساعت پس از زمينگيری، دام تلف میشود.

درمان: اولين اقدام موثر، تزريق خون بميزان 5 لـيتر بـرای گاو 450 کيلوئی است که اين مقدار خون، دام را تـا 48 ساعت حمايت میکند. پس از اينکار بايـد بـه دام فـسفر تجـويز کـرد. همچنين تجويز داروهای خونساز مثـل ويتـامين B12 و آهـن مي تواند بسيار آمك آننده باشد. اگر به احتمال کتوز نيز وجود داشته باشد، آن را نيز بايد درمان نمود.