پـاراکتوزيس عارضــهای اســت کـه در آن شــاخی شــدن سلولهای اپيتليال ناقص صورت ميگيرد و اين سلولها هـسته خودشان را از دست ميدهند. اين عارضه در اثـر عوامـل زيـر مـيتوانـد بوجـود بيايد: 1ـ التهاب مزمن 2ـ کمبود روی در جيره 3ـ بيماری آدنما (Adema (در گوسالهها اين عارضه بيشتر در ناحيه ای که مفاصل وجود دارند و پوست چين ميخورد ديده مـيشـود کـه ابتـدا محـل قرمـز ميشود و بعد پوست آن ناحيه ضخيم شده و رنگـش متمايـل به خاکستری ميشود و اگر دلمه را برداريم زيـر آن پوسـت به رنگ قرمز در ميآيد. جهت تشخيص ميتوان از ناحيه بيوپسی تهيه کرد و بـه آزمايشگاه فرستاد. جهت درمان ميبايست عامل اوليه درمان شود (به طور مثال اگر کمبود روی باشد برطرف شود)،سپس موضـع مبـتلا را مرتبا بـا آب و صـابون شستـشو داد و يـا از پمـاد اسيد ساليسيليک استفاده نمود. هيپرکراتوزيس عارضهای است که سلولهای اپيتليال در آن بيش از حد شاخی ميشوند و در سـطح پوسـت انباشـته ميگردند. اين عارضه ميتواند به دلايل زير اتفاق بيافتد: 1ـ مسموميت با نفتالين کلره 2ـ مسموميت مزمن با ترکيبات آرسنيک 3ـ ايکتيوز مادرزادی در گاوان 4ـ فشار مداوم و موضعی بر روی پوست در اين موارد پوست ضخيمتر شـده، چـين مـيخـورد و فاقد مو ميشود و شکافهايی در پوسـت ايجـاد مـيشـود و منظرهای شبيه دلمه و زخم بوجود مي آيد. اگر ناحيه مرطوب باشـد امکـان عفونتـهای ثانويـه وجود دارد ولی معمولا جراحات خشک ميباشند و اگـر دلمـه را برداريم زير آن پوست سالم قرار دارد. جهت درمان ميبايست عامل اصلی و اوليه درمان شـود و در موضــع از پمــاد اســيد ساليــسيليک و يــا شستــشو استفاده کرد.

تفاوت پاراکراتوزيس و هيپرپاراکراتوزيس: ـ در پاراکراتوز: وقتی دلمـه را بـرداريم زيـر آن قرمز و پوست برهنه است. ـ در هايپرکراتوز: وقتی دلمه را بـرداريم زيـر آن پوست سالم وجود دارد.