آلودگی گاوها با فاسيولاهپاتيکا در آخر تابستان و پاييز رخ میدهد. بيماري از طريق دفع تخمهای انگل بوسيله مدفوع حيوانات ناقل انتقال میيابد. اين تخمها جهت تکامل نياز به يک ميزبان واسط دارند که نوعی حلزون (ليمنه) میباشد. گاوها با خوردن متاسرکرها (مرحله عفونی انگل) همراه با علوفه به اين انگل آلوده می- شوند. نشانيهای آلودگی اغلب مخفی و غير اختصاصی میباشند مانند کاهش رشد، عقيم شدن، کاهش ميزان پروتئين شيرو طولانی تر شدن مدت چاق کردن گوسالههای پرواری. در اثر آلودگی کم ولی مداوم با انگل فاسيولاهپاتيکا در چراگاهها فرم مزمن بيماری رخ میدهد. در مرحله اول هجوم انگل، لاروهای انگل به سمت کبد مهاجرت کرده و در آنجا جايگرين میشوند.در اين حالت نارسايیهای کبدی رخ میدهد که عبارت است از وجود جراحات سيروزی آه به علت تغذيه انگل از خون حيوان، کمخونی نيز ديده میشود. در مرحله دوم هجوم انگل، انگلهای بالغ در مجاری صفراوی مستقر میشوند. در اثر آلودگی شديد با انگل فاسيولاهياتيکا، فرم حاد بيماری بروز مینمايد. اين فرم باعث بروز جراحات کبدی، بیاشتهايی و حساسيت زياد به ساير بيماريها میشود. همچنين اسهال، کاهش وزن و گاهی مرگ از ديگر علائم آلودگی در اين فرم میباشند. جهت تشخيص میتوان از بارزسی کبد در کشتارگاه، آزمايش مدفوع و آزمايشات ايمونولوژيک استفاده نمود.

درمان: استراتژی درمان براساس استفاده از يک داروی انگل کش میباشد که برروی فاسيولاهای بالغ و نابالغ اثر می- کند. اين داروها عبارتند از تريکابندازول، کلوزانتل و نيتروکسينين. جهت از بين رفتن کامل آلودگی، درمان هشت هفته بعد نيز تکرار میشود.