در هفته اول دما و رطوبت نسبی باید حداقل دوبار در روز و سپس حداقل روزی یکبار کنترل شود. دماسنجها، رطوبت سنجها و سنسورهای سیستمهای اتوماتیک باید در سطح جوجهها یعنی حداکثر در 30 سانتیمتری سطح زمین قرار گیرند. الزم است که از دماسنجهای سنتی نیز استفاده شود تا از درستی عملکرد سنسورهای الکترونیکی سیستمهای اتوماتیک اطمینان حاصل گردد. سنسورهای اتوماتیک باید حداقل یکبار در هر دوره جوجه ریزی تنظیم شوند. در دوره برودینگ الزم است که تهویه بدون ایجاد کوران انجام گیرد تا دما و رطوبت نسبی در حد صحیح حفظ شده و مانع از تجمع گازهای سمی شود. مناسب است که سیستم تهویه حداقلی از روز اول ایجاد شود چون سبب تامین هوای تازه در فواصل زمانی مکرر و منظم میشود. اگر ناچار به انتخاب هستید، حفظ دما باید مقدم بر حفظ تهویه باشد. جوجههای کم سن نسبت به اثرات کوران حساس هستند بنابر این سرعت هوا در کف سالن باید کمتر از 15.0 متر در ثانیه و یا کمترین سرعت ممکن باشد. سرعت باالی جریان هوا در 14 روز اول زندگی جوجهها منجر به سرما خوردن، عدم یکنواختی، آسیت، کاهش مصرف آب و دان، رشد ضعیف و باال رفتن ضریب تبدیل غذایی خواهد شد. همزمان با رشد جوجهها باید دما کاهش یافته و میزان تهویه افزایش یابد. محل صحیح دماسنجها و رطوبت سنجها در تصویر نشان داده شده. حداقل دو عدد دماسنج با فواصل برابر و به دور از خط حرارت هیترها در هر سالن از سقف آویزان شوند.

رطوبت:

رطوبت نسبی هچری در انتهای دوره جوجه کشی حدود 80 درصد است. سالنی که گرم شده، بخصوص اگر آبخوری نیپل داشته باشد، ممکن است رطوبت نسبی پائین تر از 25 درصد داشته باشد. سالنهای دارای تجهیزات سنتی مانند آبخوری کله قندی رطوبت نسبی باالتری و معموال باالی 50 درصد دارند. برای کاستن شوک ناشی از انتقال جوجهها از هچری الزم است که میزان رطوبت نسبی در سه روز اول 60 الی 70 درصد باشد. در سالن جوجه گوشتی الزم است که میزان رطوبت نسبی هر روز کنترل شود. اگر در هفته اول به زیر 50 درصد افت کند محیطی خشک و دارای گرد و خاک ایجاد میشود. جوجهها شروع میکنند به از دست دادن آب بدن و مستعد مشکالت تنفسی میشوند. باید اقدامی انجام شود تا رطوبت نسبی افزایش یابد. اگر سالن مجهز به سیستم مه پاش برای خنک کردن در فصول گرم باشد میتوان از آن برای افزایش رطوبت نسبی در دوره برودینگ استفاده کرد. همچنین میتوان با دستگاه اسپری کوله پشتی که مه با ذرات ریزی تولید میکند دیوارها را اسپری و رطوبت نسبی را افزایش داد. با رشد جوجهها باید رطوبت نسبی را کاهش داد. رطوبت نسبی باالی 70 درصد بعد از 18 روزگی میتواند موجب مرطوب شدن بستر و مشکالت متعاقب شود.

اثر متقابل دما و رطوبت

آب از دستگاه تنفسی و پوست تمامی حیوانات تبخیر میشود و بدین طریق حیوانات گرمای بدنشان را به محیط میدهند. با افزایش رطوبت نسبی، تبخیر کمتری انجام شده و گرمای کمتری دفع میشود. لذا حیوان گرمتر میشود. بعد از 72 روزگی برحسب میزان رطوبت نسبی، دمای مناسب در حوالی 72 درجه سانتیگراد میباشد و یا باید مطابق رفتار پرنده تغییر کند. برای یافتن دمای مطلوب باید به رفتار جوجهها توجه شود و معموال یک سوم جوجهها در حال خوردن، یک سوم در حال آشامیدن و یک سوم در حال استراحت کردن هستند. رطوبت نسبی در سه روز اول 02 تا 22 درصد و در بقیه دوره برودینگ باالتر از 02 درصد باشد. میزان ایدهآل رطوبت بعد از دوره برودینگ 02 تا 02 درصد است.

نکات کلیدی:

 حفظ دمای مناسب از اهمیت فوق العادهای برخوردار است.

 الزم است که دما بطور دستی و در ارتفاع جوجهها اندازه گیری شود.

 باید رفتار جوجهها دائما کنترل شود.  جدول دمایی فوق صرفا" یک راهنما می باشد و با توجه به وضعیت آب و هوایی هر منطقه ، شرایط سالن پرورش ، سیستم های گرمایشی و سرمایشی ، سالمت پرندگان و ... می تواند متغیر باشد