1 بزهای شیری: در این بزها تولید شیر از سایر تولیدات برتر بوده و در شرایط اقلیمی حاشیة خلیج فارس و دریای عمان نگهداری و پرورش داده میشوند و شامل بزهای نجدی، عدنی و تالی هستند.
٢ بزهای لیفی: این بزها به دو دستة مشخص تولیدكنندة الیاف كركی و الیاف موهر تقسیم می شوند. بزهای كركی مانند بزهای كركی كرمان، یزد و جنوب خراسان بیشتر در مناطق حاشی ك ۀویر نگهداری میشوند. دست ۀدوم بز مرغز یا مرخز است كه جزء دام های در خطر انقراض محسوب می شود، الیافی شبیه موهر تولید می كند و در مناطقی از استان كردستان پرورش مییابد.
٣ بزهای شیری مویی: این بزها شیر و كرك كمتری نسبت به دو گروه فوق تولید می كنند و بیشتر به شكل چندمنظوره پرورش داده میشوند. اغلب بزهای مناطق مختلف كشور جزء این گروه هستند. در اغلب آنها الیاف از مو و كرك تشكیل شده كه بهدلیل میزان كرك پایین معمولاً كرك آنها برداشت نمی شود. معمولاً هر بز به نام منطقة پرورش خود نامگذاری شده است. از جمله می توان به بزهای بومی یزدی، سیستانی، بوشهری، هرمزگان و مانند آن اشاره كرد.

به جرات می توان گفت تاکنون در توده های بز بومی در ایران هیچ نوع فرآیند اصلاح نژادمشخص و موثری صورت نگرفته است. در برخی موارد نیز فقط با ایجاد آمیزش های مطالعهنشده و تجربی بین گونه های داخلی بز، دامداران سعی در بهبود ظرفیت تولید شیر توده هایبومی داشته اند که این موضوع خلوص نژادی توده های بز بومی را در معرض تهدید قرارداده است. در ایران به دلیل تولید پائین بزهای بومی، دوشیدن شیر برای دامداران اقتصادینبوده و لذا تولید شیر بز در اقتصاد خانوارهای روستایی و عشایری هنوز به جایگاه واقعیخود نرسیده است.به طور حتم انتخاب نژاد برتر و مناسب عامل تعیین کننده ای در افزایش تولید شیر بزمی باشد. برای مثال تعداد چهار راس بز شیری اصلاح نژاد شده می توانند در مجموع بهاندازه یک رأس گاو هلشتاین شیر تولید کنند، در حالی که نیاز خوراک و نگهداری این چهارراس بز تقریباً نصف خوراک مصرفی یک رأس گاو هلشتاین است. همین مقایسه ساده نشانمی دهد که با نگهداری بزهای شیری اصلاح نژاد شده، تقریباً سودی معادل دو برابر گاوهایهلشتاین عاید دامداران می شود. اگر در محاسبات اقتصادی قیمت بالاتر شیر بز نسبت بهشیر گاو را نیز دخالت دهیم، مزیت پرورش بز نسبت به گاو شیری بیشتر هم خواهد شد