گل محمدی از قدیمی ترین و مهم ترین رزهاست که در بیشتر نقاط ایران به منظور تولید عطر و گلاب و به عنوان گیاه تزیینی مورد توجه بسیار قرار داشته و کشت می شود. استخراج گلاب از گل محمدی یکی از تولیدات مهم اقتصادی کشور بوده، به طوری که هر ساله گلاب تولید شده و اسانس حاصل از آن ع الوه بر مصرف داخلی به خارج از کشور نیز صادر می شود. از آنجا که این گیاه دارای ارزش اقتصادی- دارویی است از یک طرف باید به شناسایی توسعه با عملکرد و پایداری بالای آن پرداخت و از سوی دیگر باید سطح زیر کشت این گیاه را در مناطق مختلف کشور گسترش داد. این امر جز با شناخت انواع مقاوم و سازگار این گیاه با مناطق مختلف که دارای آب و هوای متفاوت هستند مقدور نخواهد بود. مناطق مختلف، شرایط اکولوژیکی متفاوتی دارند. بنابراین باید ارقامی انتخاب و گزینش شوند که ع الوه بر پایداری، ثبات عملکرد، ترکیبات گیاه، مقاومت به آفات و بیماری ها و با شرایط محیطی سازگار باشند. از آنجایی که شرایط محیطی به ویژه خشکی مهم ترین عامل محدود کننده رشد و
عملکرد گیاهان است، مقاومت به خشکی همواره یکی از هدف های مهماص الح نباتات می باشد. وضعیت عملکرد نسبی ژنوتیپ ها تحت شرایط تنش خشکی و نیز در شرایط آبیاری به عنوان نقطه شروعی برای شناسایی صفات مرتبط با مقاومت خشکی و گزینش ژنوتیپ برای تحمل خشکی است. با توجه به دامنه گسترده و سابقه کشت و کار گل محمدی در مناطق با اقلیم ها و شرایط آب و هوایی مختلف، در صورت ارزیابی توانمندی های این گیاه در تحمل شرایط نامساعد و استفاده و به کارگیری تنوع ژنتیکی مناسب بین ارقام مختلف، امکان استفاده حداکثر از منابع آبی و خاکی کشور فراهم خواهد شد.