عوامل مختلفی میتواند سالمت سیستم عضالنی-اسکلتی اسبها را در طی دوره رشد و در بدو شروع فعالیتهای ورزشی متاار کند. در حال حاضر، اختالالت استخوانی در اسبهای در حال رشد به عنوان یکی از مهمترین معضالت در صنعت پرورش اسب مطرح هستند. استئوکندروز یا استئوکندریت مهمترین این نوع اختالالت است که به واسطه شیوع باال در جمعیت اسبها و همچنین اار بر فعالیت ورزشی حیوان و تحمیل هزینههای باال از اهمیت ویژهای برخوردار است. این عارضه بهواسطه اختالل در تمایز کندروسیتها و در نهایت استخوانی شدن داخل غضروفی به وقوع میپیوندد که در صورت پیشرفت موجب حضور قطعات غضروفی و یا غضروفی استخوانی در فضای مفصلی میشود. عوامل متعددی در بروز این عارضه دخیل هستند. استفاده از روش آرتروسکوپی بهترین روش درمان استئوکندروز جهت بهبود عالئم بالینی و بازگشت اسب به عملکرد ورزشی است. علیرغم وجود امکان درمان، به نظر میرسد پیشگیری از این عارضه، مهمترین جنبه این بیماری جهت کاهش خسارات اقتصادی حاصل از آن است. در مقاله حاضر، این عارضه مورد بررسی قرار میگیرد.

اين بيماری میتواند اوليه و يا ثانويه باشد. در نوع اوليه سلولهای بتا پانکراس درگير هـستند و در واقع توليد انسولين کاهش میيابد. در اين فرم بـا تزريق انسولين دام بهبود میيابد. در گاو متعاقب بيماری FMD میتواند ايـن بيمـاری اتفاق بيافتد. در نوع ثانويه سلولهای بتاپانکراس طبيعـی هـستند ولی در برابر تاثير انسولين مقاومـت وجـود دارد. در نتيجه تجويز انسولين باعث بهبودی دام نمیشود. علائم بالينی: آبسه کف سـم ـ لـنگش ـ عطـش شـديد ـ پلـیيورياــ موريختگی موضعی ـ افزايش تعريـق از جملـه علائـم ايـن بيماری میباشند. درمان: در فرم اوليه تزريق انسولين باعث بهبودی دام مـی- شود ولی فرم ثانويه درمان خاصی ندارد.