ك بز ماده بومي ٥/٢ سال سن به بخش جراحي گروه علوم درمانگاهي دانشكده دامپزشكي دانشگاه شيراز ارجاع شــد. به گفتة دامدار از حداقل ده روز قبل متوجه شده شكم حيوان متورم شده و به تدريــج خـوراك حيـوان كـاهش يافتـه بخصوص از خوردن علوفه امتناع مي نموده است. در هنگام معاينه، حيوان افسرده به نظر رسيد و علائم حياتي اندكـي بالاتر از حد طبيعي بود و حركات شكمبه وجود نداشت. حيوان مشكوك بــه داشـتن جسـم خـارجي غـير نفـوذي و انباشتگي گرديد. براي تشخيص دقيق تر پيشنهاد شد حيوان لاپاراتومي اكتشافي شود. حيــوان از ناحيـه فلانـك چـپ لاپاراتومي گرديد. پس از دستيابي به حفرة شكم چسبندگي وسيعي ملاحظه گرديد به طوري كه امكان اكتشــاف نبـود. سپس روميناتومي انجام شد. در شكمبه مقدار زيادي محتويات كف آلود به همراه جو بود كه حدود دو سوم حجـم آن خالي شد. با اكتشاف دقيق رتيكولوم يك قطعه سيم ٧ سانتيمتري باريك كه دو انتهاي آن تيز بود از ديــوارة رتيكولـوم كه كمي نفوذ كرده بود بيرون آورده شد. ديوارة رتيكولوم به كف شكم چسبيده بود. در نهايت شكمبه بخيــه گرديـد و پس از شست و شوي محوطه ديوارة شكمبه نيز به شكل معمول بخيه گرديد. مراقبتهاي بعــد از عمـل شـامل تجويـز آنتيبيوتيك، مراقبت از زخم و اصلاح تغذيه حيوان بود. همچنين پيشنهاد شد چنانچه حيوان پس از چنــد روز بـهبود پيدا نكند كشتار گردد.