اختلال دیس تمی به صورت افسردگی خفیف مزمن بروز می نماید، که مشخصه اش وجود علایم ثابت و یکنواخت می باشد در حالی که سیکلوتایمی شباهت زیادي به اختلال دو قطبی داشته و با پریودهاي طولانی هیپومانیا و افسردگی خفیف قابل تشخیص می باشد. علایم این اختلال مانند علایم افسردگی ماژور می باشد و محور اختلال وجود خلق افسرده است که با احساس ناراحتی، اندوه، دلتنگی و احساس بی علاقگی به فعالیت هاي معمول مشخص می شود. شدت علایم افسردگی در این اختلال کمتر از افسردگی ماژور است. آنچه بیش از همه به نفع تشخیص این اختلال است، فقدان حملات مشخص و جداگانه می باشد به طوري که طبق IV–DSM خلق افسرده تقریباً در تمام اوقات روز و در اکثر روزها مشاهده می گردد که حداقل به مدت دو سال وجود دارد. این خلق افسرده براساس توضیح خود فرد از حالت درونی اش و یا مشاهده دیگران اثبات می گردد. D در کودکان و نوجوانان خلق می تواند بر افروخته و پرخاشگرانه باشد. طول مدت بیماري در کودکان حداقل باید یک سال باشد تا تشخیص اختلال دیس تمی گذاشته شود، و حداقل وجود دو مورد از موارد ذیل به همراه علامت افسردگی در تشخیص صحیح این بیماري در کودکان الزامی است. 1 -کم اشتهایی یا پر خوري 2 -بی خوابی یا پر خوابی 3 -کمبود انرژي یا خستگی 4 -کاهش اعتماد به نفس 5 -ضعف در تمرکز یا دشواري در تصمیم گیري 6 -احساس نا امیدي ( بیماران مبتلا به اختلال دیس تمی اغلب زبان پر نیش و کنایه دارند، پوچ انگار، غرق در اندیشه، طلبکار و متوقع، شاکی و نق نق کن هستند. در درمان این اختلال از دسته داروهاي SSRIs , MAOIs ، TCAs و بوپروپیون استفاده می گردد