تيموس، محل تكامل لنفوسيتهاي T است. اين عضو در ناحية پشت و فوقاني استخوان جناغ در طول زندگي متغير ميباشد، به طوري كه در زمان تولد، حدود 15-10 گرم وزن داشته و حداكثر وزن را درهنگام بلوغ دارد ( حدود 40-30 گرم). البته اگر نسبت وزن تيموس به وزن بدن در نظر گرفته شود، بايد عنوان كرد كه بالاترين رقم اين نسبت، به هنگام تولد است، پس از بلوغ، تيموس دچار تحليل تدريجي ميگردد، به طوري كه به تدريج توسط بافت چربي جايگزين ميشود و در يك فرد ميانسال ، وزن آن به حدود 10 گرم ميرسد. تحليل تيموس تحت كنترل هورمونهاي استروئيدي است (هم هورمونهاي جنسي و هم كورتيزول). در مورد ساير بافتهاي لنفاوي نيز به تحليل تدريجي آنها برخورد ميشود، اما اين امر در مورد تيموس ، قابل توجهتر از ساير بافتها و اعضاست. راست و چپ است كه توسط بافت همبندي به يكديگر متصل شدهاند. اطراف تيموس را كپسول 18 تيموس، واجد دو لوب متعددي جدا شده و به درون تيموس امتداد مييابند، هر لوب، به 19 ظريفي از بافت همبندي احاطه كرده كه از اين كپسول، تيغههاي متعددي تقسيم ميشود كه هر لبول، قطري بين 5/0 تا 2 ميليمتر داشته و مشتمل بر 20 وسيلة اين تيغههاي فيبروزه، به لبولهاي ميباشد. قسمت قشري يا كورتكس، واجد مجموعة 22 و يك قسمت مركزي يا دروني به نام مدالا 21 يك قسمت قشري يا كورتكس متراكمي از لنفوسيتهاي T است ، در حالي كه در قسمت مدالا، تعداد كمتري از لنفوسيتها حضور دارند. در سرتاسر تيموس، به سلولهاي اپيتليال نيز برخورد ميشود كه در توليد هورمونهاي تيموسي نقش مهمي دارند. در قسمت مدالا، ساختمانهايي به نام وجود دارند كه مشتمل بر حلقههاي فشرده از سلولهاي اپيتليال بوده كه احتمالاً در حال مرگ هستند. 23 جسم هاسل شايان ذكر است كه تيغهها فقط تا انتهاي ناحية كورتكس امتداد يافتهاند، بنابراين لبولها، فقط از ناحية كورتكس از يكديگر مجزا ميباشند و قسمت مدالا ايا مركزي آنها به يكديگر پيوسته استتيموس از لحاظ جريان خون، غني بوده، همچنين داراي عروق لنفاوي وابران نيز ميباشد كه لنف تيموس را به داخل گرههاي حمل مينمايند. محل ورود و خروج عروق از طريق تيغههاست. 24 لنفاوي مدياستن همانطور كه در ابتدا اشاره شد، تيموس محل تكامل لنفوسيتهاي T است كه سلولهاي اصلي جهت ايجاد پاسخهاي ايمني سلولي به حساب ميآيند. منشأ سلولهايي كه قرار است تا در تيموس به صورت لنفوسيتهاي T تكامل پيدا كنند، از مغز استخوان است. اين سلولهاي اجدادي، از طريق كورتكس وارد تيموس ميشوند. در آنجا، دستخوش تقسيم شده و از بين سلولهاي تكثير يافته، تنها درصد كمي از آنها (حدود 30-10 درصد) به صورت لنفوسيتهاي T بالغ، تيموس را ترك ميكنند، گاه از ياد ميشود. جهت خروج از تيموس، از طريق مدالا وارد جريان خون شده 25 لنفوسيتهايT موجود در تيموس، به عنوان تيموسيت وسپس به سمت اعضاي لنفاوي ثانويه يا محيطي مهاجرت مينمايند. شايان ذكر است كه در خلال تكامل لنفوسيتهاي T در كورتكس، در ابتدا، لنفوسيتهاي T ياد ميگيرند تا در آينده، آنتيژن (مجموعة اصلي سازگاري بافتي) شناسايي كنند. سپس آندسته از لنفوسيتهايي كه قويا” آنتيژنهاي 26 را در كنار مولكول MHC خودي را شناسايي ميكند، توسط ماكروفاژهاي قسمت كورتكس حذف ميشوند تا در آينده ، خطري متوجه فرد نگردد. لنفوسيتهاي T ،ضمن تكامل خود در تيموس، مولكولهاي لازم جهت فعاليتهاي آتي خود (نظير CD3 ،CD4 يا CD8 ( را نيز كسب مينمايند تا به شكلي كاملا” تكامل يافته ، تيموس را ترك كنند.

وقتی که حيوان ماده به سن بلوغ نزديک میشود، مقدار بيشتری H.S.F در خون حيوان ّ ترشح میگردد. اين هورمون، روی تخمدان اثر میگذارد و باعث تکامل و رسيده شدن چند فوليکول میشود. وجود فوليکول گراف روی تخمدان، باعث ّ ترشح هورمون ديگری به نام استروژن به ٔ وسيله تخمدان میشود. درنتيجه تأثير اين هورمون، تظاهرات فحلی و حالت طلب، در حيوان ماده بهوجود ّم مخاط مهبلی شده، ّ ترشحات غليظی در رحم و مهبل بهوجود میآيد میآيد. اين هورمون سبب تور که گاهی به خارج از فرج نيز جريان میيابد. به اين حالت، فحل شدن (بوقه آمدن) نيز می گويند. سپس هورمون H.L ترشح شده، سبب پاره شدن فوليکول گراف و بهوجود آمدن جسم زرد میگردد. اگر آبستنی صورت پذيرد، جسم زرد بر روی تخمدان مقاومت میکندو با ّ ترشح پروژسترون، روی قسمت جلويی هيپوفيز اثر کرده، ّ ترشح H.S.F را ّ متوقف میسازد. در نتيجه از تشکيل فوليکول گراف بعدی، جلوگيری کرده، محيط رحم را برای لانهگزينی جنين آماده میسازد. رحمی از خود ّ ترشح ٢ ٔ رحم، شير پروژسترون، در اوايل آبستنی سبب میشود که غدد ديواره ّل آبستنی برای رشد جنين بسيار لازم و ضروريست زيرا تشکيل بندناف کنند. اين شير در روزهای او و برقراری ارتباط خونی جنين با مادر و در نتيجه تغذيه جنين از مادر، ّمدتی طول میکشد. از طرفی ٔ جفت با ّ ترشح هورمون، باعثمیشودکهعمل جسمزرد ( ّ ترشح پروژسترون) روی تخمدان پايدار پرده بماند. در صورتی که آبستنی انجام نگيرد، جسم زرد از بين میرود و در اين زمان، ميزان پروژستروندر خون کاهش يافته، ترشح H.S.F زياد میشود و با رشد و تکامل فوليکول بعدی، سيکل تناسلی دوباره آغاز میشود.