سايتوكاينها ، پروتئينهايي هستند كه توسط سلولهاي ايمني آزاد ميشوند و در بروز بسياري از اثرات اين سلولها، نقش 41 سايتوكاينها دارند. سايتوكاينها در پاسخ به ميكربها وساير عوامل محرك آزاد ميشوند. شايان ذكر است كه سايتوكاينهاي مختلف درتحريك پاسخهاي گوناگوني از سلولهاي سيستم ايمني نقش دارند. سايتوكاينها باعث رشد، تمايز و فعال ساختن سلولها ميشوند. بدين خاطر، در بعضي موارد از اين عوامل ، استفاده درماني ميشود ولي گاهي بدليل توليد زياده از حد اين عوامل، ناگزير به خنثيسازي آنها هستيم. طبقهبندي سايتوكاينها در ابتدا براساس منشأ سلولي آنها بوده است. سايتوكاينهايي را كه توسط فاگوسيتهاي منونوكلئر توليد ميناميدند. باپيشرفت علم، مشخص شد 43 وسايتوكاينهايي را كه توسط لنفوسيتها توليد ميشوند، لنفوكاين 42 ميشوند، را منوكاين كه يك پروتئين،ممكن است هم توسط لنفوسيت وهم توسط منوسيت وحتي توسط انواعي ازسلولهاي بافتي (نظير سلولهاي اندوتليال و بعضي از سلولهاي اپيتليال) نيز توليد شود. لذا نام ژنريك سايتوكاين به اين پروتئينها داده شد. از 44 آنجايي كه اكثرسايتوكاينهاتوسط لكوسيتها توليد شده و روي ساير لكوسيتها اثر ميگذارند، لذا اين سايتوكاينها را اينترلوكين نيز مينامند. البته اين نامگذاري چندان هم ايدهآل نيست ،چرا كه سايتوكاينهايي داريم كه با وجود آنكه فقط توسط لكوسيتها توليد شده و فقط روي لكوسيتها نيز تأثير ميگذارند اينترلوكين ناميده نميشوند. در مقابل، سايتوكاينهايي داريم كه اينترلوكين خوانده ميشوند، در حاليكه يا توسط سلولهايي به غير از لكوسيت توليد ميشوند و يا اينكه روي سلولهايي به غير از لكوسيتها اثر ميگذارند، البته اين نامگذاري تا حدي سودمند نيز بوده است ، چرا كه هر سايتوكاين جديد به مجرد مشخص شدن ساختمان مولكولي آن به عنوان اينترلوكين ناميده ميشود و ترتيب شمارهگذاري اينترلوكينها براساس ترتيب زمان كشف آنها ميباشد، به عنوان مثال، اينترلوكين يك (1-IL (اولين اينترلوكيني است كه كشف گرديده است.