بروسلوز بيماري عفوني حاد يا مزمن و مشترك بين انسان و دام است، كه به وسيله باكتري هاي گرم منفي و كوكوباسيلي شكلي به نام بروسلا ايجاد مي گردد. اين بيماري در اثر تماس با حيوانات ويا فرآورده هاي دامي آلوده منتقل مي گردد و از دو نظر حائز اهميت مي باشد: يكي اينكه بيماري ، بهداشت عمومي جامعه را تهديد كرده و ديگر اينكه با عوارضي مثل سقط جنين و كاهش توليد در انواع دام ها و مهم تر از همه عقيمي دائم و موقت حيوانات مبتلا خسارات اقتصادي زيادي را به همراه دارد. مخزن طبيعي بروسلوز حيوانات اهلي به خصوص گاو، خوك، بز و گوسفند است. انتقال در بين حيوانات از راه مقاربت يا خوردن بافت ها و شير آلوده صورت مي پذيرد. در اين بين سگ نيز ميزبان طبيعي بروسلا كنيس مي باشد؛ ولي اين حيوان مي تواند به بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس و بروسلا سوئيس از طريق خوردن جفت و جنين هاي سقط شده عفوني و دام هاي اهلي مبتلا شود و با توجه به اينكه سگ هايي كه به اين بروسلاهاي غير اختصاصي شان آلوده مي شوند، در اكثر موارد علائم باليني ندارند و مي توانند بيماري را به انسان و حيوانات اهلي سالم و ديگر سگ ها انتقال دهند. با توجه به اينكه بيماري بروسلوز در شهرستان نيشابور شيوع بالايي داشته و به نوعي بيماري بومي تلقي مي گردد، براي بررسي ديگر راه هاي انتقال اين بيماري به دام ها و انسان، اين تحقيق صورت پذيرفته است.مواد و روش كار: در اين بررسي، 100 قلاده از سگ هاي گله هاي گوسفند شهرستان نيشابور، كه به صورت تصادفي انتخاب و خون گيري به عمل آمد و اطلاعات مربوط به جنس، تغذيه، دسترسي به جنين هاي سقطي و نشانه هاي باليني اخذ گرديد. پس از خون گيري، سرم مربوطه از تمام نمونه ها جدا مي گردد. سپس سرم ها با تست رزبنگال مورد آزمايش قرار مي گيرند و تمامي موارد مثبت تحت آزمايش رايت لوله اي به روش رايج مورد آزمايش قرار گرفتند. 

بحث و نتيجه گيري: بيماري بروسلوز يكي از بيماري هاي عفوني حيوانات و مشترك بين انسان و دام است. اين باكتري داراي شش گونه [2 [عامل اين بيماري باكتري گرم منفي كوكوباسيلي شكلي به نام بروسلا است. عمده به نام بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس، بروسلا سوئيس، بروسلا نئوتومه، بروسلا اويس و بروسلا كنيس است. از اين شش گونه، بروسلا اويس و نئوتومه براي انسان بيماري زايي ندارند، اما بقيه براي انسان اما شدت بيماري آن ها در يك سطح نيست. بدين ترتيب كه بروسلا ملي تنسيس [3 [بيماري زا مي باشند؛ شديدترين عامل بيماري زا در انسان مي باشد و بروسلا سوئيس نيز بيماري شديدي در انسان ايجاد مي كند ولي شدت بيماري زايي آن در مقايسه با گونه ملي تنسيس كمتر است. بروسلا آبورتوس نيز از گونه بالا شدت بروسلا كنيس نيز از همه گونه هاي فوق براي انسان شدت بيماري زايي كمتري [ 1 [بيماري زايي كمتري دارد. دارد. اين بيماري در سگ ماده عمدتا با علائم سقط جنين و در سگ نر با علائم اركيت و اپيديديميت خود را نشان مي دهد. اگر چه علائمي نيز در اين بيماري براي هر دو جنس وجود دارد كه كمتر رايج است از قبيل: علي رغم علائمي كه در بالا ذكر شد، عفونت هاي بدون نشانه نيز [4 [استئوميليت، ديسكواسپونديليت و يوويت. خيلي (بخصوص در حيوانات) رايج اند. چون سگ ها ميزبان اصلي بروسلا ملي تنسيس، بروسلا سوئيس و بروسلا آبورتوس نيستند، در صورت آلوده شدن به اين بروسلا ها در اكثر موارد علائم بيماري را نشان نمي دهند و مي توانند فقط به عنوان حامل بروسلوز نقش ايفا كنند و باعث انتقال آن به سگ هاي ديگر، گاو، گوسفند، بزها، گزارشات متعددي مبني بر ابتلاي سگ ها به ساير گونه هاي بروسلا غير از بروسلا [4 [خوك و حتي انسان شوند. كنيس وجود دارد. در انگلستان از رحم، مثانه، واژن، غدد لنفاوي و بافت هاي مغزي يك سگ ماده بيوتيپ 2 [5 [بروسلا آبورتوس جدا شده است. ابتلاي سگ ها به گونه هاي اختصاصي بروسلا ها (ملي تنسيس، آبورتوس و سوئيس) تقريبا در همه موارد از طريق بلع مواد غذايي از قبيل جفت و جنين هاي سقط شده صورت مي گيرد و اين سگ ها را مي توان عامل

پشنهادات: با توجه به نتايج اين بررسي مي توان با يك سري اقدامات كنترلي و پيش گيرانه از ابتلاي انسان و حيوانات گله و حتي خود سگ ها به اين بيماري جلوگيري كرد: 1 -خون گيري از سگ هاي گله و انجام آزمايشات سرولوژيكي روتين و حذف موارد مثبت 2 -تمام سگ هايي كه تازه وارد گله شده اند، مورد آزمايش قرار گيرند و در صورت منفي بودن تست اجازه ورود به گله را داشته باشند. 3 -از دادن جفت و جنين هاي سقط شده حيوانات اهلي به سگ ها و همچنين از تماس آن ها با سگ ها بايد خودداري و پيشگيري كرد. 4 -از رهاسازي جفت در محيط هاي باز خودداري نمايند

ايمني به عنوان ميزان مقاومت بدن در مقابل بيماريها، بخصوص بيماريهاي عفوني تعريف ميشود و مجموعـة سـلولها،بافتهـا و مولكولهايي كه در برابر عوامل بيماريزا، مقاومت ايجاد ميكنند، سيستم ايمني را تشكيل مـيدهنـد و واكـنش هماهنـگ شـده كـه همكاري مؤثر اين سلولها و مولكولها را در دفاع و مقاومت در مقابل ميكروبهاي بيماريزا سبب ميشود، پاسخ ايمني مينامند. آنچه كه در اين بخش مورد بحث قرار ميگيرد، سلولهاي تشكيل دهنده پاسخ دفاعي ميباشد اين كه چگونه توليـد مـيشـوند، گروهبندي آنها بر چه اساسي است و عمده ترين خصوصيات آنها چيست . بطور كلي سلولهاي سيستم ايمني به عنوان سـلولهايي در گردش خون و لنف، بصورت اجتماعات مشخص در اعضاء و بافتهاي لنفاوي خاص و نيز بصورت پراكنده در تمام نسوج بـدن يافـت ميشوند. اينكه در بافتهاي خاصي از بدن، گروه مشخصي از سلولهاي ايمني استقرار بيشتري مي يابند، مربوط به جايگـاه آنـاتوميكي آن ارگان ميباشد، و نحوه گسترش سلولها در ارتباط با ميزان كارائي بافت و نزديكي به مجاري و محوطه هـاي توخـالي مـيباشـد. مسلما” تشكيلات بافتي در مجاورت سطوح خارجي بدن نياز عمدهتري به حضور دائم سلولهاي ايمني دارد. بعنوان مثال،مخاطـات از حيث تنوع،گسترش و فراواني سلولهاي ايمني غنيتر ميباشند. بافت چربي و عضله فاقد بسياري از سـلولهاي صـلاحيت دار ايمنـي است و مغز به دليل عملكرد ويژه حياتي خود مانعي براي دخول بسيار ي از سلولها ميباشد،مگر در موارد خاصي از برخـي عفونتهـا و ناهنجاريهاي ارگانيك. سلولهاي سيستم ايمني بسيار هتروژن ميباشند، يعني سيستم ايمني از مجموعة متنوعي از سلولها تشكيل شده است هركدام از اين سلولها قادرند در فرايندي ويژه، عملكرد شناسايي و تحريك را به اج را درآورند. اكثريت آنها به دليل دارا بودن گيرنـده قـادر بـه شناسايي اجزاء و فراوردههاي ميكروبيولوژيك ميباشند. يكي از خصوصياتي كه سبب ميشود سلولي به عنوان سلول صلاحيت دار ايمني معرفي گردد همين پديده شناسايي است . بـه همين دليل است كه تحريك پاسخهاي ايمني در مقابل ميكربها و اجزاءآنهـا، تحـت عنـوان واكـسيناسيون، مـؤثرترين روش بـراي حفاظت افراد در مقابل عفونتهاست. سلولهاي ايمني علاوه برعملكرد شناسايي،روند پويا و گاهي مستمر را در مراحل بعد از شناسايي طي ميكنند. آنها قادرند تحريك شده و سپس وارد فاز اجرايي گردند. هر دو مرحلة شناسـايي و تحريـك مـيتوانـد اختـصاصي يـا غيراختصاصي باشد. بدين معنا كه در صورت وجود گيرندة اختصاصي در سـطح سـلول، سيـستم ايمنـي فقـط در مقابـل يـك جـزء يافرآوردة خاصي تحريك شود. حتي عوامل حاصله از تحريك سلول، بصورت اختصاصي عمل نمايد و اين ناشي از تكامـل عـالي در سلسله جانوران است . مهره داران عالي به دليل تنوع در مكانيسمهاي شناسايي و تحريك كـه حاصـل تكامـل ايمنـي در آنهاسـت مقاومتهاي ويژهاي را در مقابل ميكروارگانيسمهاي طبيعـت دارنـد. پـس ايمنـي حاصـله، ناشـي از شناسـايي، تحريـك و اجرائـي مكانيسمهاي اختصاصي است. اين موضوع بدان معني نيست كه مهرهداران عالي از اجزاء دفاع طبيعي و ذاتي بيبهـره باشـند. البتـه ايمني غيراختصاصي به معناي فقدان مكانيسمهاي اختصاصي در بيمهرگان و مهرهداران پست،بطور وسيعتري، مجري پاسـخهـاي دفاعي است وليكن ميتوان اجزاء ، مولكولها و سلولهاي مسئول اين گروه از ايمني را نيز در انسان و ساير مهره داران عـالي جـستجو نمود. ايمني غيراختصاصي در اين موجودات، شامل سلولهايي است كه در عين غيراختصاصيت به دليل وجود گيرنده هايي خـاص، از نوعي اختصاصيت نيز برخوردارند. بدين معنا كه عوامل شناسايي كننده قادرند بخشي از اجزاء و تركيبات ميكربها را كه در بسياري از ميكروارگانيسمها مشترك است، بشناسند. درحقيقت اين عوامل، نوعي بيگانگي را بصورت غيراختصاصي و طبيعي ميشناسند. در بعضي از منابع و متون ايمني شناسي، ذكر گرديده است كه سلولهاي سيستم ايمني دو گروه اصلي را تشكيل ميدهند. اساس اين گروه بندي مربوط به نحوة عملكرد سلولهاست. گروه اول سلولهاي تخصيص يافته كه به دليل وجود گيرنده، آنتيژنهاي ميكربي را ميشناسند و مراحل تحريك را آشكار ساخته و سپس به سلولهاي گروه دوم كه سلولهاي مؤثر و اجرايي هستند، پيام لازم بمنظور دفع و نابودي ميكربها را ارسال مينمايند. اين مراحل بيشتر در نوع اكتسابي يا اختصاصي دفاع ايمني مي گنجد. چه بسيار حالاتي را در دفاع طبيعي شاهديم كه سلول شناسايي كننده خود مجري دفع و نابودي ميكرب است . البته در تعداد محدود آنهم در طـي رونـد بيگانه خواري ايمني طبيعي در صورت وجود ميكرب با تعداد بيشتر، نياز به هماهنگي و همراهي ساير سلولها را اعـلام نمـوده و در اين صورت مجريان بيشتري به دفاع ميپردازند. در اين حالت سلولهاي مؤثر نيازي به شناسايي اجزاء اولية ميكروب ندارند.