مقدمه و هدف: بروسلوز بيماري مشترك بين انسان ودام بوده كه ابتلا به آن درتمام نقاط دنياديده مي شودولي شيوع در مناطق مختلف متفاوت مي باشد. بديهي است شناسايي گروه هاي سني و شغلي نقش به سزايي در برنامه ريزي آموزشي و اجرايي در كاهش ميزان بيماري خواهند داشت. مطالعه به منظور ارزيابي وضعيت اپيدميولوژيك بروسلوز طي سال هاي(89-85 (در شهرستان تربت حيدريه انجام شد. روش پژوهش: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بوده كه طي آن كليه بيماراني كه با تشخيص بروسلوز در بيمارستانهاي وابسته به دانشكده علوم پزشكي شهرستان تربت حيدريه بستري و تحت درمان بودند مورد ارزيابي قرارگرفتند. جامعه پژوهش شامل85 بيمار زن ومرد بوده كه اطلاعات مورد نياز با توجه به اهداف پژوهش به كمك پرسشنامه ازپرونده پزشكي آنها جمع آوري شده، داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري موردتجزيه وتحليل قرارگرفته است. نتايج پژوهش: ميزان بروز بروسلوز طي 5 سال (85مورد) كه درمقايسه با ساير دانشگاههاي علوم پزشكي شيوع كمتري داشته (ميانگين كشوري 11/24 %در يكصد هزار نفر در سال 79 و حداكثر شيوع 2 /39 %در سال 83 /( بيشترين گروه مبتلا مددجويان رده سني زير20سال بوده به ميزان6/49%و كمترين ميزان شيوع60سال به بالا با ميزان 8/11، %43 نفر مددجويان مذكر و 42 نفر مونث، بيشترين افراد در معرض خطر ابتلا، جمعيت روستايي، و از نظر علايم باليني تب در 9/52 %بيماران گزارش شده بود.درد مفاصل و آرتريت در 9/52 %از مددجويان گزارش شده بود. كمردرد در 4/22 %از مددجويان وجود داشت، تعريق در14 %از مددجويان گزارش شده بود. بيشترين مورد بروزآرتريت درگروه سني زير20 سال و در جنس مذكروجود داشت. 9/73 %از بيماران مورد ارزيابي تيتر رايت در رقتهاي 320/1 تا 1280/1و در 2/87 از بيماران تيتر2ME در رقتهاي 80/1 تا 640/1 مثبت گزارش شده بود. بحث و نتيجه گيري: باتوجه به جمعيت در معرض خطر از نظر آلودگي لزوم آموزش درزمينه مراقبت از خود خصوصا در اين رده سني توصيه گرديده، با توجه به شيوع بيماري در فصول بهار و تابستان كنترل و پيشگيري از ابتلا در اين ماهها ضروري به نظر مي رسد. آموزش درجمعيت روستايي كه شيوع بيشتر بيماري گزارش شده است يك نياز بوده تا بابرنامه ريزي مناسب و فراگير ريسك ابتلا و آلودگي رابه حداقل كاهش دهيم.