مقدمه وهدف: تب مالت در كشور ها يك بيماري اندوميك مي باشد ودرمان ان به عنوان يك مشكل طبي مطرح مي باشد تاثير كورتيكوانستروئيد ها در درمان تب مالت دقيقامشخص شده است با وجود اين برخي از پزشكان از استروئيد ها در درمان بيماران مبتلا به تب مالت حاد استفاده مي كنند لذا مطالعه اي با هدف ارزيابي تاثيرتجويز استروئيد روي پاسخ به درمان در مبتلايان به تب مالت حاد ومزمن در شهرستان تربت حيدريه طي سال ( 89 – 88 ( انجام شد . روش پژوهش: درطي حدود دو سال 48 بيمار مبتلا به تب مالت بستري در بخش داخلي بيمارستان نهم دي و رازي شهرستان تربت حيدريه بعنوان واحدهاي پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفته اند ( 22 مرد و26 زن ) با سن بين ( 81 – 12 ( ساله واحد هاي پژوهش تشكيل دادند بيماران بصورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند گروه اول 30 نفر تحت درمان با رژيم استاندارد ودگزامتازون ( 4ميلي گرم سه بار در روز بمدت 5روز ) وگروه دوم 18 نفر تنها تحت درمان با رژيم استاندارد قرار گرفتند. نتايجتجويز كورتيكواستروئيد با تكيه بر فاكتورهايي نظير وضعيت باليني بيماران , طول مدت بستري - طول دوره بيماري , شدت درد استفاده از مسكن و...............مورد ارزيابي قرار گرفت داده هاي جمع اوري شده با استفاده از ازمون هاي اماري مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند . يافته هاي پژوهش: پنج روز پس از شروع درمان وضعيت باليني بيماران مورد ارزيابي قرار گرفت 3.43) % 13 نفر ) ازبيماران گروه يك و12 نفر از گروه دو 6.66% وضعيت خوبي داشتند ( 72 = %p (بين طول مدت بستري در دو گروه بيماران واستفاده از مسكن خوراكي وتزريقي تفاوت معني داري وجود نداشت علا وه براين تفاوت معني داري بين ميانگين كاهش شدت درد بيماران گروه 1و2 مشاهده نشد . بحث ونتيجه گيري: با توجه به يافته هاي مطالعه بنظر نمي رسد كه كورتيكواستروئيدتراپي موجب تغيير معني داري در دوره باليني تب مالت گردد با وجود اين لازم است نتايج بدست امده در كار ازمايي هاي باليني كنترل شده بيشتري مورد بررسي قرار گرفته وتائيد شوند .