سالمت سیستم عضالنی-اسکلتی در کره اسبها نقش مهمی را در کارآیی و آینده ورزشی حیوان پس از بلوغ ایفا خواهد کرد. شیوع 85 %اختالالت عضالنی-اسکلتی در برخی از نژادها نظیر تروبرد، این عوارض را به یکی از مهمترین معضالت در صنعت پرورش اسب تبدیل نموده است )2 .)همچنین حضور ترکیب بدنی مناسب و حفظ آن، ارتباط بسیار نزدیکی با فعالیت ورزشی مطلوب حیوان دارد. بنابراین شناخت بیماریهای مختلفی که این سیستم و ترکیب بدنی اسب را تحت تاثیر قرار میدهند و پیشگیری از بروز آنها از اهمیت ویژهای برخوردار است. انواع مختلفی از اختالالت استخوانی با منشا مادرزادی و اکتسابی در کره اسبها شناسایی شدهاند. یکی از رایجترین انواع این اختالالت، بدشکلیهای خمشی اندامها ) Flexural deformity limb )است که قابلیت تظاهر به دو شکل مادرزادی و اکتسابی را دارد )2-1 .)در این عارضه به دلیل عدم توانایی در باز شدن کامل مفاصل، اندام درگیر به شکل غیر معمول در موقعیت خمیده باقی میماند )2-7 ،9 .)قابل ذکر است شکل اکتسابی این عارضه به عنوان یکی از انواع بیماریهای تکوینی استخوانی در اسبهای در حال رشد )disease orthopedic Developmental )مطرح میشود )9 ،7 .)در مقاله حاضر اشکال مادرزادی و اکتسابی این بدشکلیها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

بیماریزایی و سبب شناسی بدشکلیهای خمشی در کره اسبها به واسطه عدم تناسب ساختاری و یا عملکردی بین واحدهای تاندونی-عضالنی و استخوانها، فقدان کارآیی ساختارهای انقباضی و در نتیجه باقی ماندن مفاصل در وضعیت خمیده به وقوع میپیوندد. ساختارهای درگیر در این عارضه، بسته به مفصل مبتال، شامل واحدهای تاندونی-عضالنی سطحی و عمقی خم کننده مفاصل،لیگامانهای ضمیمهای، معلقه و جانبی، کپسول مفصلی، فاسیای اطراف و پوست هستند )22-7 .)درگیری استخوانها و حضور استخوانهای بدشکل همراه با این عارضه به عنوان یک یافته معمول در فرم مادرزادی قابل مشاهده است، در حالی که این عوارض در فرم اکتسابی به ندرت رخ میدهد )22 .)اطالق نام تاندون منقبض شده )tendon Contracted )به این بیماری صحیح نیست زیرا تاندونها توانایی اندکی برای انقباض دارند و بروز انقباض در آنها میتواند به شکل ثانویه به دلیل تشکیل بافت اسکار در پاسخ به جراحات تاندونی در اسبهای بالغ رخ دهد )29-22 ،9 ،1 .)اگر چه عوامل متعددی در بروز بدشکلیهای خمشی در دو شکل مادرزادی و اکتسابی دخیل هستند اما دلیل اصلی رخداد آن همچنان ناشناخته مانده است. قرارگیری نامناسب جنین در داخل رحم، مواجه مادیان با مواد تراتوژن مانند سموم و تغدیه با گیاهانی مانند گون و یا سورگوم در دوران آبستنی، عوامل ژنتیکی از جمله جهش ژنی غالب در نریان، کمکاری غده تیروئید، اختالالت عصبی-عضالنی، نقص در برقراری اتصاالت عرضی بین رشتههای االستین یا کالژن، کمبود آنزیم شاخهساز گلیکوژن و عوامل عفونی مانند ویروس آنفلونزا از جمله عوامل مطرح در رخداد مادرزادی این بیماری هستند )27-28 ،25-7 ،9 .)قابل ذکر است بدشکلیهای خمشی نیمی از اختالالت مادرزادی را در جمعیتی از کرهاسبها که پس از مرگ تحت کالبدگشایی قرار گرفته بودند، به خود اختصاص میدادند )11 ،25 .)در شکل اکتسابی عارضه نیز از عوامل مختلفی به عنوان عوامل زمینهساز نام برده میشود که از مهمترین آنها میتوان به موارد ذیل اشاره نمود: 

رشد سریع استخوان:

قش این عامل به عنوان عامل مسبب در بروز بدشکلیهای خمشی همچنان مورد بحث است. به نظر میرسد رشد سریع استخوان در مقابل توانایی اندک ساختارهای دخیل در مکانیسم انقباضی اندام نظیر تاندونها برای طویل شدن، عاملی موثر در بروز بدشکلیهای خمشی باشد. اگر چه احتمال بیشتر رخداد اختصاصی بدشکلیهای خمشی در هر مفصل در بازه زمانی که رشد طولی استخوانهای مرتبط قابل انتظار است، به نوعی موید این فرضیه است اما مخالفان آن اعتقاد دارند که عدم تعادل بین رشد طولی استخوان و ساختارهای منقبض کننده، قادر به توجیه شروع ناگهانی عالئم بیماری در برخی بیماران یا در شرایطی که رشد طولی استخوان متوقف شده است و یا در بیمارانی با رشد طبیعی استخوان نمیباشد. از سویی میزان رشد طولی استخوان برای القای کوتاه شدن این ساختارها کفایت نمیکند. گروهی دیگر از محققان در توجیه اثر رشد استخوان بر رخداد این بیماری، بیان میکنند که رشد سریع استخوان به واسطه القای درد در واحدهای انقباضی اندام، زمینه ساز این عارضه خواهد بود. به هر حال رشد استخوان نیز تحت ثاتیر ژنتیک و عوامل تغذیهای قرار دارد

عوامل تغذیهای:

مطالعات انجام شده در گونههای مختلف جانوری از جمله اسب نشان میدهد که دریافت میزان باالی انرژی به ویژه با استفاده از مقادیر فراوان کربوهیدراتها طی تغذیه از شیر مادر و یا بالفاصله پس از شیرگیری نوزاد احتمال رخداد این بیماری را افزایش میدهد. همچنین تغییر و عدم تعادل در میزان پروتئین و عناصر معدنی نظیر کاهش مقادیر مس، منیزیم، افزایش روی، بر هم خوردن نسبت بین کلسیم و فسفر و آلودگی مراتع با فلزاتی مانند آهن، سرب و کادمیم نقش مهمی را در افزایش شکلگیری این عارضه ایفا میکند

درد:

بروز هر نوع شرایط دردناک ناشی از ضربات و آسیبهای وارد شده به اندام حرکتی مانند آبسهها، کوفتگیها، شکستگیها، آرتریت، استئوکندروز و آماس صفحات رشد )Physitis )در کنار ایجاد کاهش قابلیت وزنگیری اندام در برخی موارد، میتواند موجب انقباض بخش عضالنی واحدهای عضالنی-تاندونی شود که به دنبال آن توانایی ساختارهای تاندونی در باز شدن کامل اندام کاهش مییابد و به این ترتیب زمینه بروز بدشکلیهای خمشی فراهم خواهد شد )19 ،25 ،28 ،21 ،5 ،7 ،8 ،9 .)قابل ذکر است که بروز بدشکلیهای خمشی میتواند از عواملی مانند نژاد، جنس، اندازه و ترکیب بدنی و زمان تولد کره اسب نیز متاثر شود

تظاهرات و عالئم بالینی:

مفاصل واقع در بخش انتهایی اندامهای حرکتی را از بدو تولد در شکل مادرزادی و تا 1 سالگی در شکل اکتسابی را در حیوان مبتال دارا میباشند )5 ،8 ،2 .)هر چند این عارضه میتواند تمام مفاصل واقع در بخش انتهایی اندامهای حرکتی قدامی و خلفی را شامل شود اما این احتمال در هر دو شکل بیماری برای اندامهای حرکتی قدامی بیشتر است. از بین مفاصل، به ترتیب رخداد، کارپ و فتالک در شکل مادرزادی و کافین و فتالک در شکل اکتسابی و با توجه به غالبیت اندام حرکتی قدامی، بیشترین گزارشات مربوط به بدشکلیهای خمشی را به خود اختصاص میدهند. همچنین درگیری مفاصل میتواند به شکل یک طرفه و یا دو طرفه قابل مشاهده باشد ولی این بیماری بیشتر با درگیری دو طرفه مفصل مبتال تظاهر مییابد. ممکن است در این شکل، شدت عارضه در یکی از اندامها بیشتر از اندام مقابل باشد. این عارضه میتواند به صورت خفیف با درگیری یک مفصل و یا شدید توام با درگیری همزمان چندین مفصل تظاهر یابد )25 ،25 ،7 ،8( .)شکل 2 .)بسته به مفصل درگیر و شدت آسیب وارد شده، عالئم شامل ایستادن غیر عادی، عدم توانایی در ایستادن و وزنگیری، امتناع از حرکت و تمایل به زمینگیری، تغییر در نمای آناتومیکی طبیعی اندام، درجات مختلفی از تغییر زاویه، ناتوانی در باز شدن و انحراف مفاصل به سمت جلو، تغییر در کیفیت و کمیت گام و حتی گاهی درجاتی از لنگش در موارد بسیار شدید عارضه میشود

بروسلوز اصولا در افراد جوان و ميانسال ديده مي شود و انسيدانس بيماري در اطفال و افراد مسن كم است. بروسلوز عفونت سيستميكي است كه هر ارگاني راممكن است درگير كند. سيستم عضلاني اسكلتي با شيوع بيشتري درگير مي شود. شيوع و نوع درگيري اين سيستم بر اساس سن و جنس و مدت زمان عفونت بستگي دارد. در اين مطالعه نوع و خصوصيات درگيريهاي اين سيستم بر حسب سن و جنس بيماران مورد مطالعه قرار گرفته است. روش كار در يك مطالعه مقطعي 384 بيمار با تشخيص بروسلوز بستري در بيمارستان الزهراي اصفهان مورد بررسي قرار گرفتند. تشخيص بروسلوز در بيماران بر اساس علائم باليني و جود اپيدميولوژي مثبت و آزمايش رايت به روش لولهاي Tube Standard(STAT تست يا و) Brucella Abortus M101, Cromatest, Linear Chemical, Spain) از استفاده با Agglutination Test) مثبت اليزا بود. يافتههاي عضلاني اسكلتي بيماران نيز به سه گروه درگيري مفصلي محيطي، درگيري مفصل ساكروايلياك و درگيري ستون فقرات با استفاده از يافتههاي راديولوژيك، سي تي اسكن و ام آر آي شناسائي شدند. بيماران بر اساس سن به هفت گروه سني G-A از كمتر از 5.2 سال تا بالاي 65 سال تقسيم شدند. آناليز داده ها با استفاده از نرم افزار 17 version SSPS مورد ارزيابي قرار گرفت و از تست آماري كاي دو براي آناليز داده ها استفاده گرديد. 05.0< P معني دار تلقي گرديد.نتايج از 384 بيمار مورد بررسي 238 بيمار (9.61 (%درگيري سيستم عضلاني اسكلتي داشتند. در اين مطالعه 158مرد (4.66(%و 80 زن (6.33 (%بودند. محدوده سني بيماران از 77 – 3 سال با ميانگين (03.15±14.36 (شايعترين درگير ي بصورت اسپونديليت و گروه سني شايع (65-40 (و جنس مرد بود. شايع ترين مفصل محيطي درگير مفصل هيپ و گروه سني (40-20 (سال و جنس مرد بود. سومين درگيري بصورت ساكروايلياتيس در گروه سني (65-40 (و جنس زن بود. نتيجه گيري سيستم عضلاني اسكلتي يكي از شايعترين ارگان هاي درگير در بروسلوز است. مردان هنوز بطور شايع تر دچار اين بيماري مي گردند. ستون فقرات، مفصل هيپ و ساكروايلياك از كانونهاي اصلي درگيري در بروسلوز هستند. در اين مطالعه مفصل ساكروايلياك در جنس زن و محدوه سني ميانسالي تا قبل از پيري بود.