مقدمه بروسلوز بيماري مشترك بين انسان و حيوان و يك مشكل مهم و عمده براي بهداشت و سلامتي جوامع در بسياري از نقاط بويژه در بعضي از كشورهاي مديترانه شرقي نظير ايران محسوب مي گردد و مي تواند باعث زيانهاي اقتصادي و بهداشتي فراواني در سطوح انساني و دامي شود. از آنجائيكه بروسلوز يكي از بيماريهاي مشمول مراقبت در كشور ما مي باشد مانند هر بيماري واگير موثرترين شيوه مبارزه با آن اقدامات پيشگيري كننده است و آموزش بهداشت اساسي ترين راهكار در فعاليتهاي بهداشتي درماني مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي اپيدميولوژيك بيماري به منظور استفاده از نتايج آن در برنامه ريزي و كنترل، در شبكه بهداشت شهرستان گناوه انجام گرفت. روش كار مطالعه به روش توصيفي گذشته نگر بر روي همه بيماراني كه طي سالهاي 1385 تا1389 به مراكز بهداشتي درماني شبكه بهداشت و درمان شهرستان گناوه مراجعه كرده و ابتلاي آنها با استفاده از روشهاي آزمايشگاهي تاييد گرديده بود از طريق مطالعه فرمهاي ويژه "" بررسي اپيدميو لوژيك بروسلوز "" انجام گرفته است. نتايج در اين پژوهش ،41 بيمار مبتلا مورد بررسي قرار گرفتند كه 6/37 %در سال1385 ، 5/31 %در سال 1386 ، 5/19 % در سال 1387 ، 3/7 % در سال 1388 و 5 %در سال 1389 بودند.73 %مراجعه كنندگان را مرد و 27 %را زنان تشكيل مي دادند.71% در گروه سني5 – 20 سال بودند . كمترين و بيشترين سن ابتلا 7 و 79 بود. 43 %مراجعين در بهار،24 %در تابستان ، 17 %در پاييز و 16 %در زمستان بودند.در 85 %موارد تماس مستقيم با دام به عنوان منبع احتمالي بيماري بوده است .شغل مبتلايان :39 %دامدار ، 27 %خانه دار ، 10 %بيكار ، 7 %محصل ،5 % كشاورز ، 5 %شغل آزاد ، 3 %معلم و 3 %كارگر بود.93 %مبتلايان به بيماري ساكن مناطق روستايي و 7 % ساكن مناطق شهري بودند. بيشترين تيتر مثبت رايت به ترتيب در 40 %افراد مورد مطالعه و 24 %افراد مورد مطالعه ثبت گرديده بود. بحث و نتيجه و نتيجه گيري نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان مي دهد كه بيشترين درصد ابتلا مربوط به : فصل بهار، مناطق روستايي ، مردان و دامداران بوده است . همچنين ابتلا به بروسلوز از سال 1385 به 1389 روند رو به كاهش چشمگيري داشته است . جلب مشاركت مردم بلاخص در مناطق روستايي در جهت واكسيناسيون دامها و مهار كردن بيماري دامها و انجام آموزشهاي همگاني پيشگيري به عنوان بهترين استراتژي كنترل بيماري مور تاكيد اين پژوهش مي باشد.