مقدمه و هدف بيماري تب مالت يا بروسلوزيكي از مهمترين بيماريهاي مسري و شايع مشترك بين انسان و حيوان محسوب ميگردد. كشورهاي اطراف مديترانه ، شمال افريقا، آمريكاي جنوبي، شرق آسيا ، خاورميانه و بويژه مناطق وسيعي از كشور ايران جزو مناطق پر خطر از لحاظ شيوع تب مالت به شمار مي آيند، در ايران تب مالت از سال ها پيش به صورت بومي وجود داشته است، هر چند كه با انجام واكسيناسيون دامي بيماري در كشور به صورت كنترل شده قرار دارد، اما هنوز در بسياري از دانشگاهها از جمله در در حوزه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان به عنوان يك اولويت مهم بهداشتي مطرح مي باشد. روش كار اين بررسي يك مطالعه توصيفي مقطعي بوده كه بر روي بيماران گزارش شده از سال 1387 لغايت 6 ماهه اول سال 1390 انجام گرديد. كليه موارد باليني گزارش شده از مطب هاي خصوصي ، بيمارستانها ، آزمايشگاههاي خصوصي و دولتي ومراكز بهداشتي و درماني كه با تيتر رايت مثبت مورد تاييد قرار گرفته بودند به صورت هفتگي توسط كارشناس مربوطه به واحد بيماري هاي مركز بهداشت شهرستان گزارش شده و سپس توسط تيم بهداشتي بررسي گرديد. فرم هاي بررسي انفرادي براي كليه بيماران تكميل و جهت توصيف و تحليل وارد نرم افزار SPSS شدنتايج از مجموع 11 شهرستان هاي استان از سه شهرستان خاش ، ايرانشهر و نيكشهر بيشترين موارد گزارش گرديده بود. در مقطع زماني مورد مطالعه تعداد 572 بيمارثبت و گزارش گرديد كه ازاين تعداد بالاترين بروز مربوط به سال 87 با 200 مورد و كمترين بروز مربوط به سال 1388 با 96 مورد بود. از نظر محل سكونت 10 %موارد شهري 9 % روستايي بودند. بيشترين مبتلايان درگروه سني 30-10 سال (38 (%و سپس بالاتر از50 سال (26 (%بودند، از نظرتوزيع جنسي3.53 % موارد مؤنث و 7.46 %مذكر بودند. در گروه هاي شغلي خانمهاي خانه دار با 260 مورد (45 ، (%محصلين با 102 مورد (18 (%و سپس دامداران و كشاورزان با 84 مورد (15 (%بيشترين سهم را دارا بودند. 95 %مبتلايان سابقه خوردن شير جوشيده نشده و يا شير غير پاستوريزه را داشتند و بيش از 90 درصد افراد سابقه تماس با دام زنده و يا نگهداري دام در محل سكونت خودشان را ذكر ميكردند. بحث مهمترين راه پيشگيري از بيماري آگاهي مردم از ماهيت و راههاي انتقال بيماري است. با توجه به اين كه در روستاها و حتي در بعضي شهرها محل نگهداري دام در مجاورت خانه هاي مسكوني است، مسؤولين بهداشت و درمان بايد به عنوان يك ضرورت، اقدام به جداسازي محل نگهداري دام از مناطق مسكوني نمايند. در غير اين صورت پيامدهاي ناگواري در پي خواهد داشت. تماس بيشتر خانم هاي خانه دار با دام از جمله زايمان دام هاو شير دوشي سنتي از عوامل اصلي بروز بيماري در حوزه اين دانشگاه مي باشند. آموزش به مردم خصوصا" گروه خانم هاي خانه دار و محصلين در خصوص راههاي انتقال بيماري، خوردن شير جوشيده و پاستوريزه ، واكسيناسيون به موقع دامي ، جلوگيري از ورود دام هاي آلوده از كشورهاي همجوار ازمهمترين راهكار هاي كنترل بيماري است كه بايد توجه ويژه اي به آن مبذول گردد .

مقدمه و اهداف تب مالت يكي از بيماريهاي اساسي و مهم مشترك بين انسان و دام در كشور ما است. اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت اپيدميولوژي 9211 بيمار تب مالتي در طول سيزده سال از نظر متغيرهاي اساسي مثل سن، جنس ، محل زندگي، فاصله تشخيص تا بروز و منبع احتمالي بيماري انجام شده و روابط علتي بعضي از آنها را بررسي مي كند. روش تحقيق اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي مي باشد كه بر روي افراد مبتلا به تب مالت در طي سالهاي 1376 لغايت 1388 در استان كردستان با جمعيت 1535036 نفر انجام شد؛ بر اساس برنامه كشوري داده هاي كليه موارد محتمل به بيماري از مطب هاي بخش خصوصي، آزمايشگاه ها، بيمارستان و مراكز بهداشتي درماني جمع آوري شده است. پس از دريافت مشخصات و آدرس افراد بيمار تيمهاي بهداشتي بيماران را پيگيري كرده و براي آنها فرم بررسي انفرادي تكميل شده است. داده وارد نرم افزار Spss شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج طي مدت 13 ساله (88-76(تعداد 9211 مورد بيماري تب مالت مورد بررسي قرار گرفت كه از اين تعداد 4868 نفر مرد و 4343 نفر زن. 9.14 درصد ساكن شهر و 1.85 درصد روستايي بودند. بالاترين ميزان بروز مربوط به سالهاي 82 و 84 با ميزانهاي بروز 6/89 و 2/89 در صد هزار نفر بوده است از نظر شغلي بيشترين موارد زنان خانه دار با ميزان 4/40 درصد و سپس كشاورزان ومحصلين به ترتيب 8/23 و 84/17 درصد بوده است. در مجموع 69 درصد موارد تماس مستقيم با دام را ذكر كرده اند.از نظر تعداد موارد به تفكيك ماه بيشترين موارد به ترتيب مربوط به ماههاي تير، مرداد و خرداد ماه با ميزان هاي 88/12 ، 73/12و 35/11 درصد بوده است. نتيجه گيري نتايج اين تحقيق تفاوتهاي واضحي را بين بروز بيماري تب مالت در استان كردستان در سالهاي88 و87 نسبت به سالهاي قبل از آن نشان ميدهد، ميزان بروز در شهر و روستا در حال كاهش چشمگير ميباشد. هر چند بروز بيماري در روستا به مراتب بيشتر از شهراست اما از نظر ميانگين سني بين بيماران شهري و روستايي و همچنين مرد و زن تفاوت معني داري مشاهده نشد (05.0>P .(از سال 85 بروز بيماري در استان سير نزولي واضحي داشته كه بنظر ميرسد بدليل مداخلات موثر دامپزشكي و واكسيناسيون وسيع دامهاي استان باشد. با اين وجود هنوز بروز بيماري در استان بالا بوده و نيز با توجه به شدت آلودگي در بعضي از مناطق (بروز مناطق شرقي چند برابر مناطق غربي استان است) و نيز بالا بودن ميزان آلودگي در روستاها نسبت به شهرها (9=Od ،(براي كنترل بيماري بايد مداخلات مناسب و كارائي را بمنظور كنترل هر چه بيشتر تب مالت در منطقه بكار برد.