مقدمه تبمالت يك بيماري زئونوز بوده كه توسط ميكروبهاي جنس بروسلا ايجاد شده و ابتلاي انسان نشان دهنده آلودگي دامهاست. اين بيماري در اغلب نقاط دنيا به عنوان يك مشكل بهداشت عمومي محسوب شده و خسارات جبران ناپذير اقتصادي و اجتماعي را در جوامع انساني و دامي ايجاد نموده است. استان همدان در مقايسه با ساير استانهاي كشور جزء استانهاي با ميزان بروز بالا طبقه بندي شده است. هدف تعيين وضعيت بيماري تبمالت در استان همدان طي 5 سال مواد و روشها اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي (Sectional Cross (بوده و اطلاعات مربوط به كليه بيماران مبتلا مورد بررسي قرار گرفت. نتايج طي 5 سال تعداد 4552 مورد تبمالت در استان گزارش شده كه متوسط ميزان بروز در مناطق روستائي 2/104 ،شهرها 1/14 و در مجموع 9/50 در يكصد هزار مي باشد. 84 %مربوط به روستاها و 16 %مربوط به مناطق شهري است. 4/54 %مرد و 6/45 %زن ميباشد. بشترين موارد (1/41 (%در بين زنان خانهدار و (4/31 (%در بين كشاورزان و دامداران مشاهده گرديد. حدود 67 %موارد در بين گروههاي سني 49-10 سال گزارش گرديد. طبق آمار استخراج شده در سال 1389 6/12 %از موارد بيماري عود يا شكست درمان بوده و 4/87%مورد جديد بيماري مي باشد.حث و نتيجه گيري روند ميزان بروز بيماري تبمالت در استان همدان از سال 1384 روند كاهشي داشته به نحوي كه اين ميزان از2/94 در يكصدهزار در سال 1385 به 5/31 در يكصد هزاردرسال 1388 كاهش يافته است كه مهمترين علت آن واكسيناسيون فراگير دامي توسط سازمان دامپزشكي و بسيج آموزش عمومي از طريق مراكز بهداشت به ويژه در مناطق روستائي بوده است. ولي در سال 1389 مجددا شاهد افزايش بروز(7/36در يكصدهزار)در سطح استان مي باشيم كه دليل عمده آن تغيير سياستهاي سازمان دامپزشكي در واكسيناسيون فراگير دامي مي باشد كه اين موضوع نقش بسيار مهم واكسيناسيون دامي در كنترل تب مالت انساني را نشان مي دهد، افزايش پوشش واكسيناسيون دامي با استفاده از واكسنهاي مؤثر و تشديد فعاليت هاي آموزشي در سطح جامعه جهت كنترل بيماري مورد تاكيد كارشناسان است.