مقدمه بروسلوز يكي از مهمترين بيماري هاي مشترك انسان و دام محسوب مي گردد. موارد انساني بروسلوز در ايران متاسفانه بسيار فراوان است و در دامها عوامل شناخته شده بيماري طيف وسيعي از پستانداران اهلي و وحشي را مبتلا مي سازد. اين بيماري به علت ايجاد سقط جنين در دام، كاهش توليد شير، عقيمي و نازايي و از دست رفتن ارزش اقتصادي دام هاي مبتلا و همچنين به علت ابتلاي انسان به بيماري طاقت فرساي تب مالت همواره از دو بعد اقتصادي و بهداشتي مورد توجه قرار دارد. عامل مولد بيماري بروسلوز باكتري از جنس بروسلا كه باكتري ميله اي شكل، كوتاه، هوازي، گرم منفي و فاقد هاگ و حركت مي باشد. امروزه شش گونه از بروسلاها شناخته شده اند كه عبارتنداز: بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس، بروسلا سوئيس، بروسلا كنيس، بروسلا اويس و بروسلا نئوتومه كه هر كدام از اين بروسلاها در حيوان خاصي بيماريزايي بيشتري دارند. گونه هايي از بروسلا كه بطور كلاسيك براي انسان، بيماريزا واقع مي شوند عبارتنداز: بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس و بروسلا سوئيس. بروسلا كنيس بيماري خفيفي در انسان ايجاد مي كند و گونه هاي بروسلا اويس و بروسلا نئوتومه در انسان تاثيري ندارد. ميزبان اصلي بروسلا آبورتوس گاو بوده ضمن آنكه به ديگر حيوانات حساس مانند گوسفند، بز، شتر، اسب، سگ، نشخواركنندگان وحشي نيز انتقال مي يابد. بروسلا ملي تنسيس عامل اصلي بيماري در گوسفند و بز بوده و به ديگر حيوانات نيز منتقل مي شود. بروسلا سوئيس خوك و بروسلا كنيس سگ را مبتلا مي سازد. عفونتهاي انساني با بروسلا آبروتوس انفرادي هستند و اغلب ناشي از تماس هاي شغلي مي باشند. بيماري تب مالت از طريق فراورده هاي لبني پاستوريزه نشده و گوشت آلوده كه بطور صحيح طبخ نگرديده است انتقال مي يابد.بروسلوز در تمام نقاط دنيا ديده مي شود و هر يك از گونه هاي مختلف بروسلا در نقطه اي از جهان داراي وفور بيشتري مي باشد. تازه ترين آمار جهاني تنها 17 كشور را عاري از بيماري گزارش كرده است. آمار ساليانه بروسلوز انساني در ايران تا سال 1368 سير صعودي و پس از آن تا سال 1379 سير نزولي را طي كرده است. بروسلوز در گاو كه سقط جنين واگير يا بيماري بانگ گفته مي شود كه سقط جنين در اواخر دوران آبستني و تاخير در باروري و گاهي نازايي مشخص مي گردد. راه اصلي ورود عفونت از طريق دستگاه گوارش مي باشد و از راه هاي ورود عفونت مي توان به غشاهاي مخاطي قسمت فوقاني دستگاه تنفس و ملتحمه اشاره كرد. اساس تشخيص آزمايش هاي سرمي مبتني بر شناسايي آنتي بادي در سرم مورد بررسي است. استفاده از آزمايش هاي سرولوژيكي براي تشخيص بروسلوز داراي كاربرد وسيع بوده و در آن نمونه هايي مثل شير، سرم، آب پنير،مخاط مهبل و مني را بكار مي برند. آزمايشات سرولوژيك شير عبارتند از آزمايشات حلقه اي شير، آزمايش آگلوتيناسيون سرم شير و آزمايش الايزا در شير است. در مورد آزمايشات سرولوژيك بر روي سرم خون مي توان از آزمايش رزبنگال يا كارد تست، آزمايش سروآگلوتيناسيون در لوله (رايت تست) SAT ،آزمايش مركاپتواتانول، آزمايش ثبوت مكمل، آزمايش كومبس و يا آنتي گلوبولين، آزمايش الايزا، آزمايش راديوايمونواسي، آزمايش ايمونوبلاتينگ و آزمايش ايمونوديفيوژن شعاعي استفاده كرد. علاوه بر روشهاي بالا ميتوان از تست جلدي تشخيص ازدياد حساسيت تاخيري استفاده كرد كه حساسيت بالايي دارد و در حيوانات واكسينه نشده واكنش دهنده مثبتي به اين تست اند كه بايد به عنوان حيوانات آلوده در نظر گرفته شوند. براي تشخيص بروسلوز در انسان نيز ميتوان از تست رايت، MET و كومبس اشاره كرد. روش كار براي جمع آوري نمونه ها با همكاري اكيب هاي اداره كل دامپزشكي استان آدربايجان غربي به مناطق مختلف استان رفته و با استفاده از ونوجكت (Venojecto (از وريد وداج، حدود 4 الي 6 ميلي ليتر خون گرفته شد. نمونه هاي اخذ شده به آزمايشگاه منتقل شده كه پس از انعقاد، سانتريفيوژ مي گرديدند و سرم آنها جدا شده و بعد بر روي سرم هاي تهيه شده آزمايش رزبنگال صورت مي گرفت. نمونه هاي مثبت از نظر رزبنگال در يخچال 4 درجه نگهداري و بعدا براي آزمايش سرواگلوتيناسيون آماده مي شدند.