امروزه ناباروری یکی از مشکالت بزرگ جوامع بشری میباشد. هدف: بررسی اثرات تجویز خوراکی شیر مخلوط گاوداری و شیر گاوهای آبستن سنگین بر اسپرماتوژنز موشهای صحرایی نر. روش کار: موشهای گروه اول از روز 1 بارداری تا پایان شیردهی و سپس فرزندان نرآنها تا بلوغ با شیر گاوهای آبستن سنگین گاواژ شدند. موشهای گروه دوم از روز 12 بارداری تا 15 روز بعد از زایمان با شیر گاوهای آبستن سنگین گاواژ شدند. موشهای گروه سوم از روز 1 بارداری تا پایان شیردهی و سپس فرزندان نرآنها تا بلوغ با شیر مخلوط گاوداری گاواژ شــدند. موشهای گروه چهارم از روز 12 بارداری تا 15 روز بعد از زایمان با شــیر مخلوط گاوداری گاواژ شدند. موشهای گروه شاهد در کل دوره پژوهش فقط با غذای مخصوص موشهای صحرایی تغذیه شدند و در پایان توانایی زنده ماندن، انواع حرکت )پیشرونده، درجا و عدم تحرک( و شمار اسپرمها و همچنین میزان تستوسترون خون موشها بررسی گردید. نتایج: تجویز هر دو نوع شیر تأثیری بر حرکات درجا و همچنین توانایی زنده ماندن اسپرمهای گروههای آزمایشی نداشت اما توانست سبب افزایش معنیدار عدم تحرک اسپرمها و همچنین کاهش معنیدار شمار اسپرم گروههای آزمایشی گردد همینطور میزان تستوسترون خون گروههای آزمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش معنیدار یافت. نتیجهگیرینهایی: به طور کل مشخص گردید مصرف شیر گاوهای آبستن سنگین و یا شیر مخلوط گاوداری که دارای استروژن باالیی باشد میتواند سبب تغییر برخی از ویژگیهای اسپرم که در باروری جنس نر دخیلاند گردند.