به نظر می رسد ورم پستان نوع كلیفرمی در نشخواركنندگان كوچک در مقايسه با گاوها كمتر رايج است. ایكالی و كلبسیال رايجترين باكتریهای كلیفرمی دخیل در ايجاد ورم پستان میباشند. ورم پستان كلیفرمی بیشتر در دوره پس از زايمان رايج است و با بیماری شديد سیستمی همراه است. همچنین اين نوع ورم پستان میتواند بصورت عفونتی ماندگار و يا گذرا باشد.

عالئم درمانگاهي حیوانات مبتال ممكن است دارای تب، بی اشتهايی، افسردگی، بیحالی و افزايش ضربان قلب باشند. شیر به ماده كم حجم آبكی با حالت ترشح خونابهای تغییر حالت میدهد. هنگام لمس پستان: گرما، التهاب، ادم و درد نمايان میشود. اندوتوكسینها و التهاب میتواند باعث ايجاد ترومبوز عروقی و قانقاريا شود.

لیستر یا انتشار جهانی در گونه های مختلف دامهای اهلی خصوصاً نشخوارکنندگان دارد و حدود 1 % سقط جنین گوسفندی در انگلستان را به خود اختصاص می دهد. دو سویه از لیستریا در گوسفند بیماریزا است : monocytogenes. L و ivanovii. L بیماری معموالً به فرمهای زیر دیده می شود : 2 -تورم و التهاب مغز یا آنسفالیت 1 -سقط 3 -اسهال و سپتی سمی 4 -تورم ملتحمه و قرنیه و ورم پستان 2 -سپتی سمی و مرگ و میر در بره ها نشانی های بالینی اختالالت عصبی حاصل از آنسفالیت لیستریایی شامل : چرخش و فلجی یکطرفۀ صورت و لرزش و چرخش سر می باشد. سقط جنین توسط هر دو سویه ایجاد می شود و اگر چه در هر مرحله ای از آبستنی سقط ایجاد می شود ولی اغلب سقط جنین در انتهای آبستنی رخ می دهد و معموالً در ابتدا میش تب دار است. معموالً سقط جنین ویژگی مشخصی ندارد و ضایعات خاصی از بیماری بر روی جنین های سقط شده وجود ندارد و خود جنین ها ممکن است لیز شده باشند. گاهاً بره های متولد شده ضعیف بوده وکانونهای نکروزه سفید خاکستری ممکن است در کبد جنین ها دیده 2 شود) کبد خاک اره ای .پرزهای جفتی اغلب نکروزه بوده و خود کوریون با ترشحات قرمز قهوه ای رنگ پوشیده شده است و ترشحات قهوه ای رنگ واژن زیاد بوده و مرگ میش ها در اثر سپتی سمی یا متریت معموالً نادر است. در گلۀ آلوده چندین فرم از عالئم بیماری همزمان ممکن است دیده شود. در شیوع بیماری اسهال و سپتی سمی 1 روز بعد ازمصرف سیلوی آلوده دیده می شود و حتی اگر سیلوی آلوده نیز حذف شود 4 هفته بعد آنسفالیت و سقط جنین مشاهده می شود.معموالً در یک میش تمامی عالئم همزمان دیده نمی شود و اختالالت عصبی و سقط جنین باهم ایجاد نمی شود.

تشخیص : براساس جداسازی عامل از سواب های مهبلی-پرده های جفتی- جنین و ضایعات کبدی است. استفاده از روش پادتن های درخشان و تلقیح به موش وخرگوش و مشاهدۀ کانونهای نکروزه کبد در موش و کراتیت در خرگوش از روشهای دیگر تشخیص می باشند.

درمان : عامل بیماری به طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها حساس است، بنابراین می توان از آنتی بیوتیک ها خصوصاً در میش های سقط کرده استفاده نمود.

روش انتقال و بیماری زایی : لیستریا مونوسایتوژنز در همه جا یافت می شود و به صورت مکرر می توان آن را از سیلو جدا نمود، از مواد غذایی و مدفوع حیوانات سالم نیز جدا شده است.بیشترین منبع عفونت سیلو است، خصوصاً سیلوی آلوده ای که خوب تمییز نشده باشد.معموالً به دنبال مصرف غذای آلوده ، ارگانیسم به داخل موکوس گوارشی نفوذ کرده و به دنبال آن در اثر سپتی سمی و التهاب جفت، جنین نیز آلوده می شود و سقط جنین به دنبال آن رخ می دهد

اسامي ديگر اين بيمياري عبارت است از: کـزاز شـيرواری(Tetany Lactation ، (کـزاز علفـی(Tetany Grass، ( گيجی علفی(Staggers Grass (و مسموميت مرتع گندم (Poisoning Pasture Wheat( اين بيماری خـاص نـشخوارگنندگان اسـت. (اکثـر در گاوهای شيری ديده میشود) علت بروز اين بيماری کاهش منيزيم سـرم اسـت و در صورت عدم درمان بموقع بيماری کشنده است و مرگ بر اثر اختلالات تنفسی اتفاق میافتد. اين بيماری در گاوهای شيری بيـشتر در سـنين 4 ـ 7 سالگی و در دوماه پس از زايش بيشتر ديده میشود. ولـی بيماری میتواند در گاوهای گوشتی، گوسالهها، تليسهها و گاوهای خشک هم ديده شود. dlit ميزان منيزيم سرم در نشخوار کننـدگان mg 1/7ــ3 dlit است. در بيماران کمبود منيزيم مزان آن به mg -می 1 رسد.