در ارتباط با تغذیه ویتامین ها و کیفیت جوجه های تولیدی مطالعات محدودی صورت گرفته است و عمده مطالعات در این خصوص مربوط به ویتامین E و سلنیوم می باشد. اعتقاد بر این است که افزایش سطح ویتامین ها در جیره گله مادر می تواند منجر به اقزایش میزان آنها در تخم مرغ شده و از این طریق بر نتاج حاصل تاثیر بگذارد. عمده اثرات مشاهده شده در این خصوص، بهبود وضعیت ایمنی جوجه های حاصل و کاهش تلفات است که با افزودن ویتامین E و ویتامین C مشاهده شده است. در مطالعه انجام شده توسط ربل در سال 4002 افزایش سطح ویتامین های جیره گله مادر موجب افزایش تعداد لوکوسیت ها در جوجه یک روزه شده بود که نشاندهنده تحریک سیستم ایمنی است.

نقش تغذیه در جوجه درآوری شامل مجموعه ای از عوامل می باشد. بر خالف جنین پستانداران که یک منبع دائمی مواد مغذی از مادر را در اختیار دارد، توسعه و رشد طبیعی جنین مرغ کامال به مواد مغذی تخم مرغ وابسته است؛ این تامین مواد مغذی بستگی به تغذیه و متابولیسم مادر دارد که با رسوب در تخم مرغ تاثیر خود را اعمال می کند. وضعیت تغذیه ای مناسب مادر در انتقال به تخم مرغ بسیار مهم است، اگر تخم مرغ حاوی سطوح ناکافی، بیش از حد و یا عدم تعادل مواد مغذی باشد عواقب آن برای جنین کشنده خواهد بود. امروزه تاثیر تغذیه مادر برای بسیاری از محققین به اثبات رسیده است، بطوریکه توجه به برنامه های تغذیه ای و تهیه جیره هایی که منجر به حداکثر تولید و جوجه درآوری شود بسیار مهم بوده و سود آوری در ازای تعداد جوجه تولیدی بیشتر را در پی خواهد داشت؛ بنابراین مرغ های مادر باید از جیره هایی تغذیه شوند که دارای کلیه مواد مغذی مورد نیاز برای رشد جنین باشد. لذا هدف از این مقاله بررسی تاثیر ویتامین ها بر جوجه درآوری در مرغ مادر می باشد.