سرطان فرآیندي است که طـی آن یـک رده از سـلولهایی کـه بـه صـورت سلولهاي پیش سرطانی برگشت ناپذیر درآمده اند، تغییر وضعیت داده و بصـورت سلول سرطانی غیرقابل برگشت پذیر رشد مینمایند. مطالعـات سـرطان شناسـی نشان داده که منشأ کلونال سلولهاي سرطانی در کنترل سیستم ایمنی میباشـد. در سال 1950 برنت نظریه مراقبت ایمنی را بیان کرد. طبق این نظریه، وظیفه سیستم ایمنی آن است که سلولهایی را که تغییر شکل داده و بصورت بدخیم درآمده انـد، پیش از آنکه رشد نموده و بصورت تومـور درآینـد، شناسـایی و منهـدم نمایـد و چنانچه از این نظارت فرار و بصورت تومور درآمدند، آنها را کشته و نابود کننـد. اگر تومور فقط از یـک رده خـاص سـلولی نشـأت بگیـرد و تغییـرات غشـاء آن بصورت اتوایمونوژن ظاهر شود، در این صـورت مـورد شناسـایی سیسـتم قـرار گرفته و پس زده میشود. غشاء سلولی تومورهایی که اتوایمونوژن نیستند، مـورد شناسایی سیستم ایمنی قرار نگرفته لذا قدرت ادامه حیات خواهند یافت. بنـابراین پتانسیل یک سلول سرطانی به اتوایمونوژنهاي غشاء آنها بستگی دارد

عبارت است از درمانهای دارویی که بر علیه کلیهعوامل خارجی موجود در بدن بیمار از قبیل عفونتهای ناشی از باکتریها، ویروسها،انگلها، قارچها و سلولهای سرطانی انجام میشود.
› مصرف داروهای شیمی درمانی به عنوان داروهایی که دارای سمیت هستند هموارهدارای عوارض جانی بوده که طیف این عوارض از تاثیرات کم تا تهدید حیاتموجود متفاوت است و همواره این سمیتها باید به عنوان یکی از نکات کلیدی دردرمانهای استفاده شده مورد عرضیابی و توجه قرار گیرد.› استفاده از داروهای شیمی درمانی بدون در نظر گرفتن اصول کلی درمانی از قبیلنحوه دریافت و تجویز دارو، شرایط حیاتی بیمار مانند خونرسانی بافتهای درگیر و یامدت درمان صورت گرفته میتواند درمانی بدون تاثیر یا مضر را در پی داشته باشد