براي قطع یا تخفیف رشد تومور از طریـق ایمونـوتراپی چند راه پیش بینی شده است. ساده تـرین آنهـا تحریـک غیراختصاصـی سیسـتم ایمنی نظیر استفاده از واکسن BCG است. بدیهی است، هرگونـه بهبـودي کـه در توانایی ایمنی میزبان بوجود آید، مقاومت آنـرا بـه تومورهـا افـزایش خواهـد داد. اینگونه درمانها معمولاً وقتی مفید واقع میشوند، که جسـم تومـور کوچـک و یـا اینکـه اصـل تومـور بــروش جراحـی برداشـت شــود. روش دوم، ایمونـوتراپی اختصاصی است که در این روش بیمار را از طریق واکسیناسیون با سلولها یا آنتی ژنهاي تومور، ایمن سازي فعال مینمایند. که سـلولهاي تومـوري اشـعه دیـده را همراه با آدجونت کامل فروند به میزبان تزریق مـیکننـد. روش سـوم اسـتفاده ازآنتی بادي منوکلونال اسـت. در ایـن روش، علیـه شـاخص اختصاصـی آنتـی ژن توموري آنتی بادي منوکلونال بدست آورده، سپس این آنتی بادي اختصاصی را به داروي اختصاصی سرطان متصل میکنند. در این روش بـا توجـه بـه اختصاصـی بودن آنتی بادي منوکلونال، و اینکه دقیقاً به آنتی ژن اختصاصـی خـود در سـلول توموري اتصال یافته و داروي مورد نظر را به سلول سرطانی منتقل میکند، لذا از اثرات سوء دارو براي سایر سـلولهاي سـالم جلـوگیري مـیشـود. از انـواع آنتـی بادیهاي منوکلونال میتوان به آنتی بادي ضدگیرنده عامـل رشـد HER در درمـان سرطان سینه و آنتی بادي ضد CD20)آنتی ژن تمایز لنفوسیتB (در درمان لنفوم اشاره کرد.