بیمـاران مبـتلا بـه نقص ایمنی شدید، مبتلایان بـه سـندرم و سـیکوت آلـدریچ و یـا بـدخیمیهـاي هماتولوژیک مثل لوسمی پیشرفته از جمله بیماران داوطلب دریافـت پیونـد مغـز استخوان میباشند. این نوع پیوند معمولاً بین یک دهنده بـا سـلولهاي صـلاحیت دار ایمنی و یک گیرنده فاقد سلولهاي صلاحیت دار ایمنی صورت مـیگیـرد. در حالیکه پیوند مغز استخوان بـین دوقلولهـاي یکسـان انجـام شـود، تقریبـاً خطـر شدیدي ندارد. در سایر موارد، بعلت اختلاف در آنتی ژنهاي HLA بـین دهنـده و گیرنده پیوند، سلولهاي صلاحیت دار ایمنی مغز استخوان دهنـده بـه بافـتهـاي میزبان حمله و یک واکنش ایمنی را بوجود میآورند. براي کـاهش احتمـال ایـن واکنش باید با استفاده از آنتی باي منوکلونال ضد سلول T و یا اسـتفاده از اجـزاء کمپلمان، لنفوسیتهاي T را حذف نمود. بنابراین در این حالـت، گیرنـده پیونـد، بدلیل فقدان صلاحیت ایمونولوژیک قادر به دفع پیوند نبوده، بلکه بعلـت تفـاوت 191 ژنتیکی بین آنها، لنفوسیتهاي بالغ و فعال فرد دهنده علیه بافـت گیرنـده پاسـخ بوجود آورده که به آن واکنش پیوند علیه میزبان گویند(GVHD( 1 . بـزرگ شـدن طحال، کبد و گرههاي لنفی، اسهال، کم خونی، کاهش وزن از جمله عـوارض رد میزبان توسط پیوند در انسان است. به این نوع در اصطلاح، دفـع میزبـان توسـط میهمان نیز گفته میشود.