بيماری به سه فرم ديده میشود:

فرم حاد ⇐ دام از چرا کردن دست میکشد. انقباض و انبساط آنی ماهيچهها و گوشها را از خود نشان میدهـد و گوشش را مرتباً میچرخاند. دام بسيار تحريك پـذير اسـت و در اثـر وارد کـردن تحريک نعره میکشد و به اين طـرف و آنطـرف ديوانـهوار فرار میکند. همچنين دام دچار دندان قروچه و عدم تعادل است و روی زمين افتاده و دچار تتانی در دست و پاهـا میشود. در اين مدت دام دچار opistotonus ، نيستاگموس، ترشح کف در دهان، پوشـانده شـدن چـشم بوسـيله پلـک سـوم، انقباض پلکها (چشمها از حدقه بيرون زده) و سيخ شـدن گوشها میشود. بين حملات تشنج، دام کاملاً آرام روی زمين دراز مـی- کشد ولی در اثر تحريک يا لمس حيوان، دچار تشنج شـده و ممکن است در طی يکی از اين حملات ،تلف شود. تعداد تنفس و پالس قلبی افزايش مـیيابـد و دمـای بدن به علت انقباضات عضلانی ممکن است به 40 تا 41 درجه برسد. اين فرم بيماری به درمان خوب جواب میدهد.

فرم تحت حاد⇐ در اين نوع بمدت 3 الی 4 روز حيـوان کم اشتهايی مختصری را نشان میدهد. سپس حرکـات پاهـای حيوان ناموزون میشود و دچارعدم تعادل مـیگـردد و در مقابل تحريک برای واداشتن حيوان به حرکت، مقاومـت مـی- کند. حيوان مرتباً سرش را تکان میدهـد و تعـداد دفعـات ادرار و مدفوع افزايش و ميزان توليـد شـير و حرکـات شکمبه کاهش میيابد. دام دچار لرزش عضلانی و تتانی خفيف در پاها است و حيوان دچار Trismus) چفت شدن فکها) است. تتانی در دام بصورت خفيف ديده میشود و حيوان سرش را عقب نگـه مـی- دارد. ايجاد صدا يا حرکات ناگهانی و يا لمـس دام، منجـر به بروز تشنج در دام میشود. حيوانی که علائم فرم تحت حاد را نشان مـیدهـد ممکـن است طي چند روز بهبود يافته و يا زمينگير شـده و بـه فرم حاد بيماری گرفتار شود. اين فرم بيماری به درمان جواب میدهـد ولـی تمايـل زيادی به عود بيماری دارد.

فرم مـزمن ⇐ در تعـداد زيـادی از دامهـای گلـه، ميزان منيزيم سرم کمتر از حد طبيعی است ولی علائمی را نشان نمیدهند. فقط تعداد کمـی از دامهـای گلـه علائـم مبهمی مثل گيجی، تنبلی، تغير اشـتها و برخـی مواقـع تعدادی از علائم اصلی بيماری را نشان میدهند.