1 )مهمترین استفاده درمان عفونتها می باشد یعنی بیماری های که منشاء باکتریال دارد و عوامل بیماری زا آنها را ایجاد می کند.

2 )پیشگیری در مورد بیماری های عود شونده – اپیدمی ها – ضعف بدن که مستعد برای بروز عفونت می باشد. با دوز تحت درمانی یعنی دوز پایین تر از دوز درمانی می توان داروی ضد باکتری را به کار برد و یک اثر پیشگیری کننده مناسب داشته باشیم.

3 )به عنوان preservative یا محافظ مواد غذایی می توان از این داروها استفاده کرد. البته مقدار دوز دارو که در اینجا به کار می بریم با مقادیری که برای درمان به کار می بریم باید فوق العاده ناچیز باشد در حدی که هیچ گونه اثر خاص ضدباکتریائی یا اثر فارماکولوژیک در مصرف کننده آن ماده غذایی بر جای نگذارد و فقط در حدی که بتواند جلوی رشد و تکثیر بعضی از باکتری هایی که ممکن است به آن ماده ی غذایی آسیب برساند را بگیرد. ترکیباتی به عنوان preservative استفاده می شود امروزه در صنعت ترکیباتی نیستند که به عنوان داروهای ضد باکتری در انسان یا حیوان استفاده شوند اما واجد این خاصیت هستند مثال ترکیب کلرهگزیدین که در بعضی از مواد به عنوان محافظ استفاده می شود و خاصیت ضدباکتریایی هم دارد اما به عنوان داروی درمان کننده از آن استفاده نمی کنیم.

4 )یکی از موارد خاص استفاده از داروهای ضد باکتری که بیشتر در دامپزشکی حائز اهمیت هستند به عنوان افزایش دهنده رشد می باشد )promotion growth )که در حیوانات پرواری استفاده می کنند که می خواهند از گوشت آنها بیشتر استفاده کنند. برای دامدار مهم است که غذایی که این حیوانات دریافت می کنند تبدیل به پروتئین در بدن آنها شود و یا این که شیر بیشتری تولید کنند یکی از نکات مهم در مورد غذا این می باشد که عالوه بر این که حاوی ویتامین ها و مواد معدنی و عناصر الزم برای رشد باشد ، میزان جذب آن است )از دستگاه گوارش( پس داروهای ضد باکتری که به عنوان افزایش دهنده ی رشد استفاده می شوند با چند مکانیسم می توانند باعث افزایش رشد شوند که مهمترین آن این است که این داروها باعث از بین رفتن میکروارگانیسم های مضر در دستگاه گوارش می شوند که فایده آن این است که وقتی که جمعیت باکتریایی مضر کاهش پیدا کند تولید سم در دستگاه گوارش کمتر می شود و ضخامت دیواره روده کاهش می یابد چون حضور باکتری ها عالوه بر آن که به طور طبیعی الیه ای را روی دیواره روده می پوشاند باعث ایجاد التهاب در دیواره روده می شود گه میزان جذب را کاهش می دهد پس وقتی جمعیت مضر کم شود سموم تولید شده در اثر آن ها کاهش پیدا می کند و ضخامت دیواره کمتر شده و جذب مواد غذایی بهتر اتفاق می افتد و جمعیت باکتری های مفید تولید کننده مثال ویتامین ها در دستگاه گوارش افزایش می یابد و این ها مجموعا باعث می شود که جذب مواد غذایی افزایش یابد و به رشد کمک می کند.