اين بيماری يک عفونت اختـصاصی دسـتگاه ادراری در گاوان است و عامل آن کورينه باکتريوم رناله ميباشد. در شرايط طبيعی بيـشتر گاوهـای مـاده (در هنگـام آبستنی و يا پس از زايش) به اين بيماری مبتلا ميشـوند که منجر به التـهاب چرکـی و مـزمن مثانـه و کليـههـا ميگردد. به نظر ميرسد يکی از مهمتريـن عوامـل مـستعدکننده پيلونفريت، احتباس ادراری ميباشد. بيماری معمولا به صورت انفرادی بروز مـيکنـد کـه اگر دام درمان نشود، تلف مي گردد. طرز انتقال و پاتوژنر بيماری: کورينه باکتريوم رناله، تمايـل بـه دسـتگاه ادراری دارد. انتقال بوسيله آلوده شدن مجرای تناسـلی دام سـالم توسط ادرار دامهای بيمـار يـا ناقـل صـورت مـيگيـرد. جفتگيری و استفاده از سوندهای آلـوده نيـز مـيتوانـد باعث انتقال عامل اين بيماری شود. پيلونفريت يک عفونت بالا رونده است که بـه ترتيـب مثانه ـ حالب و کليهها را درگير ميکند و باعـث تخريـب بافت کليه، انـسداد مجـاری ادراری، اورمـی و مـرگ دام ميشود. علائم بالينی: بروز آثار بيماری تدريجی است. اولين علامت، ادرار خونی ميباشد آه حـاوی چـرک و يا لختههای خون و سلولهای مرده است. اين دامها بی قرار بوده و به شکمشان لگد ميزنند زيرا به علت انسداد حالـب يـا مجـاری کليـوی (در اثـر چـرک) دچـار دل درد هـستند و دمـشان را مرتبـا تکـان ميدهند. درجه حرارت متغير است و دام کـم اشـتها و دچـار کاهش توليد و کاهش وزن ميشود. طرز تشخيص: می توان با کشت ادرار عامـل بيمـاری را شناسـايی کرد. اين بيمـاری را بايـد از بيمـاری حاصـل از سـرخس عقاب، تمام بيماریهايی که ايجاد ادرار خـونی ، دل درد و استاع شکم و احتباس ادراری ميکنند تفريق داد. پيشگيری: 1ـ بايد حيوانات مبتلا را جدا و يا حذف نمود و يـا تحت درمان قرار داد. 2ـ بستر آلوده سوزانده شود. 3ـ به جای گاو نر از تلقيح مصنوعی استفاده گردد. درمان: جهت درمان اين بيماری ميتوان از پنی سيلين G بـه ميزان 22000-11000 واحد به ازای هر کيلـوگرم وزن بـدن به مدت ده روز استفاده نمود. همچنين ميتوان از داروهايی کـه باعـث اسـيدی شـدن ادرار ميشوند (مانند فسفات سديم به ميزان 100 گرم به مدت چند روز به صورت خوراکی) استفاده آرد.