اين بيمـاری عمـدتاً در نـژاد گاوهـای پـرواری در سيستم چرا ديده ميشـود و بيـشتر در فـصل پـاييز و بـه دنبال تغيير چراگـاه از خـشک و فقيـر بـه چراگاههـای حاوی علوفه تازه و آبدار و يـا مزارعـه يونجـه اتفـاق ميافتد، در نتيجه وقـوع ايـن حالـت ناگهـانی و سـريع ميباشد. علت اين عارضـه گرسـنه بـودن دامهـا و پرخـوری و تغذيههای بی قاعده در چند روز اول در اين چراگـاههـا ميباشد. در نتيجه تخميرات، شکمبه دچار تغييراتی ميشـود. PH شکمبه تغيير مييابد و دچار نوسـان مـيشـود و بـه دنبال آن ميکروفلـورای طبيعـی شـکمبه بـه سمتـی حرکـت ميکند آه توانايي تجزيه تريپتوفـان را تـا حـد زيـادی دارد. در اثر تجزيه تريپتوفان يکـسری مـواد متابوليـسمی واسط بوجود ميآيند که يکی از مهمترين آهنا (کـه خاصـيت سمی پيدا ميکند) تری متيل ايندول ميباشد. اين ماده جذب بدن شده و از طريق خـون، خـودش را به ريهها مـيرسـاند و در آنجـا توسـط سـلولهای کـلارا و بوســيله يکــسری آنــزيم تبــديل بــه يــک مــاده بنــام پنوموتوکسيک ميشود که ايـن سـم در هنايـت باعـث تخريـب سلولهای ريوی ميشوند. اين عارضه بشتر در گاوان بالغ بالای 2 سـال اتفـاق ميافتد و در ايران، به هنگام تغييـر رژيـم غـذايی در فصل بهار (از علوفه خشک به علوفـه تـر و تـازه) ديـده ميشود.

علائم بالينی: شروع علائم بالينی به طور ناگهانی است و علائـم در يک طيفی از تنگی نفس خفيف تا افـزايش تعـداد تـنفس و تنگی نفس شديد ادامه مييابد. گــاهی اوقــات تعــدادی از دامهــای مبــتلا را بــدون مشاهده هيچ علامت خاصی، مرده پيدا ميکنيم. علائم شامل تغيير رفتار تمامی افرد گله (حتی آنانی که هيچ علامت خاصی را نشان نمیدهند)مي باشد کـه عبـارت است از گيجی و آرام بودن آهنـا بـه طـوری کـه دام حـس کنجکاوی خودش را از دست ميدهد. اين دامها دچار تنگی نفس، تنفس با دهان باز و کف در دهان ميباشند و بازدم آهنا همـراه بـا صـدا و نالـه است. ممکن است در گوش کردن قفسه صدری، صـداهای ويـزز و کراکل شـنيده شـود ودر زيـر پوسـت آمفيـزم در نـواحی گلوگاه، زير بغل و ناحيه شکمی قفسه سينه ديده شود. ريــه دامهــای مبــتلا در کالبدگــشايی دارای قــوام لاستيکی ميباشد و به علت پرخونی و ادم بـه رنـگ قرمـز تيره تبديل ميشود. در زيـــر ميکروســـکوپ مهمتريـــن مشخـــصه بيمـــاری پروليفريشن پنوموسيتهای تيپ 2 ميباشد.

درمان: اين عارضه فاقد درمان مشخص و خاصی است. گزارشاتی در مورد تأثيرات مفيد داروی فلونيکسين مگلومين وجـود دارد، ولــی بــه طــور کلــی جهــت درمــان از آنتــی پروستاگلاندينهـا، آنتـی بيوتيکهـا و مـدرها اسـتفاده ميشود. اين حيوانات را ميبايست در يک محيط آرام و دور از استرس نگهداری نمود و از راه رفتن و دويدن حيوان پرهيـز کرد.

پيشگيری: مهمترين روش پيشگيری، مديريت صحيح در اسـتفاده از چراگاههای جديد ميباشد که عبـارت اسـت از: محـدودکردن ساعات چرا، اضافه نمودن علوفه خشک به عنوان قـسمتی از جيره غذايی دامها، استفاده از آنتـی بيوتيکهـای پلـی اتر (که توليد تری متيل ايندول را محدود ميکند ماننـد موننسين) ميتواند مفيد باشد. به اين منظور از موننسين به ميزان 200 ميلی گـرم برای هر رأس دام استفاده ميشود که از يک روز قبـل از ورود گاوان بـه چراگـاه تـا ده روز پـس از آن ادامـه مييابد.