اين بيماری به ندرت اوليه ميباشد و بيشتر متعاقـب ساير بيماريها رخ ميدهد و هميشه بـه صـورت حـاد بـروز مينمايد. اين بيماری يک پديده گذرا و موقتی ميباشد که يا باعث مرگ ميشود و يا پس از بهبودی ايجاد عـوارض مغـزی در دام مينمايد. به طور کلی در مغز سه فرم ادم ديده ميشود. 1ـ ادم وازوژنيک: در اين فـرم نفوذپـذيری مويرگهـای مغـزی افـزايش مييابد. در آبسههای مغزی، خونريزیهای مغزی، مسموميت بـا سرب، مننژيت چرکی، ضربات مغزی، تزريق داروی آرام بخـش آسپرومازين باعث ايجاد اين نوع ادم ميشود. 2ـ ادم سايتوتوکسيک: در اين فرم همه سلولهای بافت مغزی ماننـد نروهنـا و سلولهای آندوتليال دچار ادم و التهاب ميشوند. متعاقـــب هيپوکـــسيا، پونوموآنسفالوماليـــشيا و مسموميت با نمک، اين فرم ديده ميشود. 3ـ ادم بافت بينابينی مغز: اين نوع ادم متعاقـب بيمـاری هيدروسـفالوز ديـده ميشود. علائم بالينی: اين دامها دچار حرکـات غيـر ارادی هـستند ماننـد تشنج و لرزش عضلانی، ضعف و کوری مغزی. اگر اين فشار طول بکشد مغز دجار نکروز حاصـل از ايسکمی ميشود که اگـر دام بهبـود يابـد، يکـسری علائـم عصبی، تا آخر عمر باقی ميمانند. درمان: درمــان بــستگی بــه نــوع ادم دارد. اســتفاده از تيامين، کورتون و دگزامتازون معمولا موثر است.