ديورتيـك هـاي تيازيـدي (شـامل هيدروكروتيازيـد، كلروتيازيـد، تـري كلرومتيازيـد ) جملگـي مـشتقات سولفاناميدي هستند كه توسط مهار باز جذب سديم در لولهيها ديستال عمل مي كنند (تـصوير را نگـاه كنيد . ) آنها به عنوان ديورتيك هاي ضعيف در نظر گرفته مي شوند، از آنجائيكه قسمت اصلي سديم فيلتـر شده قبل از زمانيكه به لولة ديستال برسد باز جذب شده است . ديورتيكهاي تيازيدي باعث افزايش بـاز جذب كلسيم و كاهش جذب پتاسيم و منيزيوم در لوله هاي ديستال مي شوند آنها بيشتر بـراي كنتـرل ادم همراه با CHF) نارسائي احتقاني قلب )به صورت ملايم يا متوسط ، يا براي كنترل افـزايش فـشار خـون سسيستميك، درمان ادم غده پستاني در گاوها در بعد از زايمان استفاده مي شود آنها همچنين مي توانند در كنترل بيماراني كه سنگها اگزالات كلسيم در كليه شان دارندو همچنين دچار افزايش دفـع كلـسيم از ادرار هستند استفاده شوند داروهاي اين دسته به شكل خـوراكي در د سترسـند . باندشدنـشان بـا پـروتئين هـاي پلاسما به ميزان زيادي مي باشد و قسمت اعظم آنها به شكل تغييرنيافته توسط ترشح توبولي در ادرار دفع ميشوند. اثرات جانبي آنها شامل كاهش پتاسيم خـون، آلكـالوز متابوليـك هيپوكلرميـك، كـاهش سـديم خون، كاهش منيزيم خون، افزايش گلوكز خون ( همراه با كاهش ترشح ثانويه انـسولين بـه علـت كـاهش پتاسيم خون و همچين افزايش گليكوژنوليز كبدي ) ميباشد. از اين اثر آنها روي هموستاز گلـوكز بـراي درمان تومورهاي مترشحه انسولين استفاده ميشود