ديورتيكهاي نگهدارنده پتاسيم شامل اسپيرونولاكتون، آميلوريـدو تريـامترن مـي باشـند . اسـپيرونولاكتون آنتاگونيست آلدوسترون مي باشد كه مانع باز جذب سديم و دفع پتاسيم و هيدروژن توسـط آلدوسـترون در لوله هاي ديستال و جمع كننده مي شوند (به تصوير نگاه كنيد . ) آستانه شروع اثر اسـپيرونولاكتون كـم است همچنين حداكثر اثر ان هم 3-5 ساعت به تاخير مي افتد. اسپيرونولاكتون عمـل ديـورزي متوسـطي دارد و بيشتر همراه با ديورتيك هاي ديگـر اسـتفاده مـي شـود آن بيـشتر در مـوارد پاتولوژيـك همـراه بـا هيپرآلدوسترونسيم مثل CHF و نارسائي كبدي و سندرم نف روتيك مؤثر مي باشد. اسپيرونولاكتون در كبـد متابوليزه مي شود به موادفعال بنام كار نرنون . اثرات جـانبي اسـپيرونولاكتون شـامل هيپركـالمي (افـزايش پتاسيم خون ) و اختلالات گوارشـي ، ژينگوم اسـتي در مـردان ناشـي از مهـار سـنتز آنـدوژن هـا توسـط اسپيرونولاكتون گزارش شده است . افراد مبتلا به CHF كه توسط دز پائين آن مورد درمان قرار مي گيرنـد فرصت زنده ماندن بيشتري دارند . تريامترن و آميلوريد باز جذب فعال سديم در لوله هاي پيچيده دور و جمع كننده را مستقيماً مهار ميكند. آنها موجب افزايش دفع سديم و كلر بدون افزايش دفع پتاسيم مي شوند. آنهـ ا خـوراكي مـصرف ميشوند و به داخل لوله هاي پروكسيمال ترشح شده و در ادرار دفع ميشوند. تريـامترن متـابوليزم كبـدي گستردهاي را متحمل مي شود در حاليكـه آميلوريـد اينطـور نيـست . اثـرات جـانبي شـامل هيپركـالمي، اختلالات گوارشي ميباشد