از ضايعات مربوط به دندان، مي توان به عارضة عدم رشد كافي دندان كه منجر به ايجاد دندان هاي هيپوپالستيك مي شود، اشاره نمود. اين حالت، اغلب در نتيجة توكسين عوامل ويروسي كه در مراحل رشد دندان بر روي سلول هاي سازندة مينا تأثير مي گذارند، ايجاد مي شود. به عنوان مثال ويروس مربوط به بيماري MD-BVDبر روي سازندة مينا در دندان هاي گوساله ها تأثير گذاشته و باعث ايجاد دندان هاي هيپوپالستيك در گوساله ها مي شود. در بيماري ديستمپر يا ژوناژ يا بيماري سگ هاي جوان نيز كه عوارض آن پس از تولد در توله سگ ها ظاهر مي گردد، ويروس مربوط در مرحلة اودونتوژنز دندان هاي شيري و يا دائمي، بر روي آملوبالست ها اثر كرده و در نتيجه اين سلول ها فعاليت طبيعي خود را از دست مي دهند و نقايصي در ساختار دندان و به ويژه ميناي دندان ظاهر مي شود. در اين حالت، در ساختار دندان، مينا يا Enamelدر بخش هايي از بين رفته و عاج دندان مشاهده مي گردد. اين عارضه در اصطالح hypoplasia Enamel Segmental خوانده مي شود. در برخي از حالتها نيز ممكن است دندان در خارج از محوطه ي دنداني طبيعي )مثالً در وسط كام( رشد نمايد. به چنين عارضه اي، جابه جايي دندان ها يا نابه جايي دندان ها گفته مي شود. گاهي مواقع نيز در اسب ها دندان هاي تيز و بلندي )مشابه دندان هاي نيش گوشتخواران( رشد مي كند، كه به نام دندان هاي گرگي يا teeth wolfyخوانده مي شود. در تعدادي از گونه ها همانند موش و گوسفند نيز حالت فقدان يا نبود دندان ها ديده مي شود كه عارضه اي نسبتاً شايع است. رشد بيش از حد سلول هاي توليد كنندة مينا و در واقع توليد بيش از حد ميناي دندان كه در انسان و سگ مشاهده مي گردد منجر به ايجاد عارضة مرواريدهاي مينا يا pearl Enamel مي شود .