روش گرمایش در مرغداری ها در حال حاضر عمدتاً روش جابجایی هوا )انواع مختلف هیترهای داخل یا خارج سالن( میباشد که توأم با اتالف زیاد انرژی است. تعداد دفعات تهویه در مرغداریها از سایر فضاهای صنعتی بسیار بیشتر است. لذا انرژی گرمایی جذب شده توسط هوا، قبل از تبادل حرارتی با محیط و پرندگان موجود در کف سالن، از طریق فنهای تهویه به خارج از سالن قرار میکند که به منزله هدر رفتن منابع مالی ارزشمند و انرژی است. رطوبت و خیسی بیش از حد کف سالن و سرد بودن کف )در حالی که سقف گرم است( از مشکالت سیستمهای متداول غیر تابشی است. سیستم گرمایش تابشی، انرژی گرمایش خود را بدون منتقل نمودن به هوا ابتدا به کف سالن میرساند و بستری گرم و مطلوب برای پرنده ایجاد میکند و از طرفی با رساندن تعداد دفعات تهویه به حد استاندارد بدون نگرانی از اتالف انرژی- به بهبود کیفیت محصول نیز کمک شایانی مینماید.حداقل %۰ %صرفه جویی در مصرف گاز و بیش از %۰ %کاهش برق مصرفی در سامانه های گرمایش آسایش تنها یکی از مزایای این سامانه ها در مقایسه با سامانه های هوای گرم می باشد. این در حالی است که در این مقایسه تاثیر عواملی چون دمای پایین تر هوا در سامانه های تابشی، منطقه بندی دمایی و کاهش هزینه های تعمیرات و ... در نظر گرفته نشده است. برای مثال یکی از مهمترین مزایای سامانه های گرمایش آسایش در مقایسه با سامانه های هوای گرم که کاهش هزینه سوخت را در پی خواه داشت، منطقه بندی دمایی می باشد؛ در سامانه های گرمایش آسایش در صورت عدم نیاز به گرمایش بخشی از سالن، به راحتی می توان سامانه های تابشی که چتر حرارتی آن منطقه را تامین می کنند، خاموش کرد بدون آنکه تاثیری بر گرمایش سایر مناطق سالن داشته باشد و بدین ترتیب در مصرف سوخت صرفه جویی نمود، در حالی که به دلیل ماهیت تبادل حرارتی در سامانه های هوای گرم که بر مبنای گرمایش هوای سالن استوار است، این سامانه ها در هر شرایطی بایستی کل هوای سالن را به دمای مطلوب برسانند و بنابراین خاموش نمودن دستگاه ها حتی در مواقعی که تنها گرمایش بخشی از سالن مدنظر باشد، امکان پذیر نیست.