قدمه بروسلوزيس (تب مالت) يكي از بيماريهاي مهم و شايع مشترك بين انسان و حيوان مي باشد. معمولاً عفونت در انسان به تماس مستقيم با حيوانات آلوده يا فراورده هاي آنها وابسته است. بدليل خسارات اقتصادي فراوان دامي و انساني مبارزه با اين بيماري از اهميت خاصي برخوردار مي باشد و هنوز بعنوان يكي از مشكلات بهداشتي، با شيوع بالا در اكثر استانهاي كشور مطرح مي باشد. شناخت بيشتر اين بيماري در سطح دانشگاه در تدوين صحيح برنامه عملياتي و برنامه ريزي سياست گذاران در بخش سلامت ضروري است. موارد و روش اين مطالعه از نوع توصيفي بوده، اطلاعات مربوط به موارد بيماري ثبت شده در ازمايشگاهها كه توسط پزشك تائيد تشخيص شده بود استخراج و براي سال 1388 و 1389 كليه موارد براساس فراواني و بروز، محل سكونت، سن، جنس، شغل ، استفاده از فراورده هاي لبني، نوع بيماري ، عوارض و فصل مورد بررسي قرار گرفت. داده ها بر اساس نرم افزار spss تحليل شدند. نتايج تعداد موارد سال 88 ،272 مورد با بروز 67/10 و در سال 89 ،405 مورد با بروز 89/15 بدست آمد. بيشترين ميزان بروز سال 88 مربوط به شهرستان گلوگاه با 77/48 درصد هزار و در سال 89 مربوط به شهرستان نكا با 45/46 درصد هزار بوده است.44 %موارد در سال 88 و 53 %موارد در سال 89 سابقه تماس با دام داشتند.37 %موارد دو سال را زنان و 63 %را مردان تشكيل داده اند. از لحاظ شغلي 61 %موارد را زنان خانه دار تشكيل داده اند. 5/16 %موارد دوسال از پنير غيرپاستوريزه استفاده كرده اند. بحث با توجه به وضعيت و شرايط استان مازندران كه دامپروري از نوع سنتي در آن فراوان واستفاده از فرآورده هاي دامي بالا مي باشد لزوم هماهنگي بين بخشي و مشاركت نهادها و سازمانهاي ذيربط از جمله دامپزشكي در واكسيناسيون دام ها، تقويت و افزايش آگاهي هاي جامعه از طريق صدا و سيما و مشاركت پزشكان و مراكز تشخيصي در گزارش كامل موارد و آموزش كاركنان و تقويت نظام مراقبت بسيار ضروري بنظر مي رسد.

مقدمه و هدف بيماري تب مالت يا بروسلوزيكي از مهمترين بيماريهاي مسري و شايع مشترك بين انسان و حيوان محسوب ميگردد. كشورهاي اطراف مديترانه ، شمال افريقا، آمريكاي جنوبي، شرق آسيا ، خاورميانه و بويژه مناطق وسيعي از كشور ايران جزو مناطق پر خطر از لحاظ شيوع تب مالت به شمار مي آيند، در ايران تب مالت از سال ها پيش به صورت بومي وجود داشته است، هر چند كه با انجام واكسيناسيون دامي بيماري در كشور به صورت كنترل شده قرار دارد، اما هنوز در بسياري از دانشگاهها از جمله در در حوزه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان به عنوان يك اولويت مهم بهداشتي مطرح مي باشد. روش كار اين بررسي يك مطالعه توصيفي مقطعي بوده كه بر روي بيماران گزارش شده از سال 1387 لغايت 6 ماهه اول سال 1390 انجام گرديد. كليه موارد باليني گزارش شده از مطب هاي خصوصي ، بيمارستانها ، آزمايشگاههاي خصوصي و دولتي ومراكز بهداشتي و درماني كه با تيتر رايت مثبت مورد تاييد قرار گرفته بودند به صورت هفتگي توسط كارشناس مربوطه به واحد بيماري هاي مركز بهداشت شهرستان گزارش شده و سپس توسط تيم بهداشتي بررسي گرديد. فرم هاي بررسي انفرادي براي كليه بيماران تكميل و جهت توصيف و تحليل وارد نرم افزار SPSS شدنتايج از مجموع 11 شهرستان هاي استان از سه شهرستان خاش ، ايرانشهر و نيكشهر بيشترين موارد گزارش گرديده بود. در مقطع زماني مورد مطالعه تعداد 572 بيمارثبت و گزارش گرديد كه ازاين تعداد بالاترين بروز مربوط به سال 87 با 200 مورد و كمترين بروز مربوط به سال 1388 با 96 مورد بود. از نظر محل سكونت 10 %موارد شهري 9 % روستايي بودند. بيشترين مبتلايان درگروه سني 30-10 سال (38 (%و سپس بالاتر از50 سال (26 (%بودند، از نظرتوزيع جنسي3.53 % موارد مؤنث و 7.46 %مذكر بودند. در گروه هاي شغلي خانمهاي خانه دار با 260 مورد (45 ، (%محصلين با 102 مورد (18 (%و سپس دامداران و كشاورزان با 84 مورد (15 (%بيشترين سهم را دارا بودند. 95 %مبتلايان سابقه خوردن شير جوشيده نشده و يا شير غير پاستوريزه را داشتند و بيش از 90 درصد افراد سابقه تماس با دام زنده و يا نگهداري دام در محل سكونت خودشان را ذكر ميكردند. بحث مهمترين راه پيشگيري از بيماري آگاهي مردم از ماهيت و راههاي انتقال بيماري است. با توجه به اين كه در روستاها و حتي در بعضي شهرها محل نگهداري دام در مجاورت خانه هاي مسكوني است، مسؤولين بهداشت و درمان بايد به عنوان يك ضرورت، اقدام به جداسازي محل نگهداري دام از مناطق مسكوني نمايند. در غير اين صورت پيامدهاي ناگواري در پي خواهد داشت. تماس بيشتر خانم هاي خانه دار با دام از جمله زايمان دام هاو شير دوشي سنتي از عوامل اصلي بروز بيماري در حوزه اين دانشگاه مي باشند. آموزش به مردم خصوصا" گروه خانم هاي خانه دار و محصلين در خصوص راههاي انتقال بيماري، خوردن شير جوشيده و پاستوريزه ، واكسيناسيون به موقع دامي ، جلوگيري از ورود دام هاي آلوده از كشورهاي همجوار ازمهمترين راهكار هاي كنترل بيماري است كه بايد توجه ويژه اي به آن مبذول گردد .

مقدمه تبمالت يك بيماري زئونوز بوده كه توسط ميكروبهاي جنس بروسلا ايجاد شده و ابتلاي انسان نشان دهنده آلودگي دامهاست. اين بيماري در اغلب نقاط دنيا به عنوان يك مشكل بهداشت عمومي محسوب شده و خسارات جبران ناپذير اقتصادي و اجتماعي را در جوامع انساني و دامي ايجاد نموده است. استان همدان در مقايسه با ساير استانهاي كشور جزء استانهاي با ميزان بروز بالا طبقه بندي شده است. هدف تعيين وضعيت بيماري تبمالت در استان همدان طي 5 سال مواد و روشها اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي (Sectional Cross (بوده و اطلاعات مربوط به كليه بيماران مبتلا مورد بررسي قرار گرفت. نتايج طي 5 سال تعداد 4552 مورد تبمالت در استان گزارش شده كه متوسط ميزان بروز در مناطق روستائي 2/104 ،شهرها 1/14 و در مجموع 9/50 در يكصد هزار مي باشد. 84 %مربوط به روستاها و 16 %مربوط به مناطق شهري است. 4/54 %مرد و 6/45 %زن ميباشد. بشترين موارد (1/41 (%در بين زنان خانهدار و (4/31 (%در بين كشاورزان و دامداران مشاهده گرديد. حدود 67 %موارد در بين گروههاي سني 49-10 سال گزارش گرديد. طبق آمار استخراج شده در سال 1389 6/12 %از موارد بيماري عود يا شكست درمان بوده و 4/87%مورد جديد بيماري مي باشد.حث و نتيجه گيري روند ميزان بروز بيماري تبمالت در استان همدان از سال 1384 روند كاهشي داشته به نحوي كه اين ميزان از2/94 در يكصدهزار در سال 1385 به 5/31 در يكصد هزاردرسال 1388 كاهش يافته است كه مهمترين علت آن واكسيناسيون فراگير دامي توسط سازمان دامپزشكي و بسيج آموزش عمومي از طريق مراكز بهداشت به ويژه در مناطق روستائي بوده است. ولي در سال 1389 مجددا شاهد افزايش بروز(7/36در يكصدهزار)در سطح استان مي باشيم كه دليل عمده آن تغيير سياستهاي سازمان دامپزشكي در واكسيناسيون فراگير دامي مي باشد كه اين موضوع نقش بسيار مهم واكسيناسيون دامي در كنترل تب مالت انساني را نشان مي دهد، افزايش پوشش واكسيناسيون دامي با استفاده از واكسنهاي مؤثر و تشديد فعاليت هاي آموزشي در سطح جامعه جهت كنترل بيماري مورد تاكيد كارشناسان است. 

مقدمه و هدف: بروسلوز بيماري مشترك بين انسان ودام بوده كه ابتلا به آن درتمام نقاط دنياديده مي شودولي شيوع در مناطق مختلف متفاوت مي باشد. بديهي است شناسايي گروه هاي سني و شغلي نقش به سزايي در برنامه ريزي آموزشي و اجرايي در كاهش ميزان بيماري خواهند داشت. مطالعه به منظور ارزيابي وضعيت اپيدميولوژيك بروسلوز طي سال هاي(89-85 (در شهرستان تربت حيدريه انجام شد. روش پژوهش: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بوده كه طي آن كليه بيماراني كه با تشخيص بروسلوز در بيمارستانهاي وابسته به دانشكده علوم پزشكي شهرستان تربت حيدريه بستري و تحت درمان بودند مورد ارزيابي قرارگرفتند. جامعه پژوهش شامل85 بيمار زن ومرد بوده كه اطلاعات مورد نياز با توجه به اهداف پژوهش به كمك پرسشنامه ازپرونده پزشكي آنها جمع آوري شده، داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري موردتجزيه وتحليل قرارگرفته است. نتايج پژوهش: ميزان بروز بروسلوز طي 5 سال (85مورد) كه درمقايسه با ساير دانشگاههاي علوم پزشكي شيوع كمتري داشته (ميانگين كشوري 11/24 %در يكصد هزار نفر در سال 79 و حداكثر شيوع 2 /39 %در سال 83 /( بيشترين گروه مبتلا مددجويان رده سني زير20سال بوده به ميزان6/49%و كمترين ميزان شيوع60سال به بالا با ميزان 8/11، %43 نفر مددجويان مذكر و 42 نفر مونث، بيشترين افراد در معرض خطر ابتلا، جمعيت روستايي، و از نظر علايم باليني تب در 9/52 %بيماران گزارش شده بود.درد مفاصل و آرتريت در 9/52 %از مددجويان گزارش شده بود. كمردرد در 4/22 %از مددجويان وجود داشت، تعريق در14 %از مددجويان گزارش شده بود. بيشترين مورد بروزآرتريت درگروه سني زير20 سال و در جنس مذكروجود داشت. 9/73 %از بيماران مورد ارزيابي تيتر رايت در رقتهاي 320/1 تا 1280/1و در 2/87 از بيماران تيتر2ME در رقتهاي 80/1 تا 640/1 مثبت گزارش شده بود. بحث و نتيجه گيري: باتوجه به جمعيت در معرض خطر از نظر آلودگي لزوم آموزش درزمينه مراقبت از خود خصوصا در اين رده سني توصيه گرديده، با توجه به شيوع بيماري در فصول بهار و تابستان كنترل و پيشگيري از ابتلا در اين ماهها ضروري به نظر مي رسد. آموزش درجمعيت روستايي كه شيوع بيشتر بيماري گزارش شده است يك نياز بوده تا بابرنامه ريزي مناسب و فراگير ريسك ابتلا و آلودگي رابه حداقل كاهش دهيم. 

مقدمه بروسلوز بيماري مشترك بين انسان و حيوان و يك مشكل مهم و عمده براي بهداشت و سلامتي جوامع در بسياري از نقاط بويژه در بعضي از كشورهاي مديترانه شرقي نظير ايران محسوب مي گردد و مي تواند باعث زيانهاي اقتصادي و بهداشتي فراواني در سطوح انساني و دامي شود. از آنجائيكه بروسلوز يكي از بيماريهاي مشمول مراقبت در كشور ما مي باشد مانند هر بيماري واگير موثرترين شيوه مبارزه با آن اقدامات پيشگيري كننده است و آموزش بهداشت اساسي ترين راهكار در فعاليتهاي بهداشتي درماني مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي اپيدميولوژيك بيماري به منظور استفاده از نتايج آن در برنامه ريزي و كنترل، در شبكه بهداشت شهرستان گناوه انجام گرفت. روش كار مطالعه به روش توصيفي گذشته نگر بر روي همه بيماراني كه طي سالهاي 1385 تا1389 به مراكز بهداشتي درماني شبكه بهداشت و درمان شهرستان گناوه مراجعه كرده و ابتلاي آنها با استفاده از روشهاي آزمايشگاهي تاييد گرديده بود از طريق مطالعه فرمهاي ويژه "" بررسي اپيدميو لوژيك بروسلوز "" انجام گرفته است. نتايج در اين پژوهش ،41 بيمار مبتلا مورد بررسي قرار گرفتند كه 6/37 %در سال1385 ، 5/31 %در سال 1386 ، 5/19 % در سال 1387 ، 3/7 % در سال 1388 و 5 %در سال 1389 بودند.73 %مراجعه كنندگان را مرد و 27 %را زنان تشكيل مي دادند.71% در گروه سني5 – 20 سال بودند . كمترين و بيشترين سن ابتلا 7 و 79 بود. 43 %مراجعين در بهار،24 %در تابستان ، 17 %در پاييز و 16 %در زمستان بودند.در 85 %موارد تماس مستقيم با دام به عنوان منبع احتمالي بيماري بوده است .شغل مبتلايان :39 %دامدار ، 27 %خانه دار ، 10 %بيكار ، 7 %محصل ،5 % كشاورز ، 5 %شغل آزاد ، 3 %معلم و 3 %كارگر بود.93 %مبتلايان به بيماري ساكن مناطق روستايي و 7 % ساكن مناطق شهري بودند. بيشترين تيتر مثبت رايت به ترتيب در 40 %افراد مورد مطالعه و 24 %افراد مورد مطالعه ثبت گرديده بود. بحث و نتيجه و نتيجه گيري نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان مي دهد كه بيشترين درصد ابتلا مربوط به : فصل بهار، مناطق روستايي ، مردان و دامداران بوده است . همچنين ابتلا به بروسلوز از سال 1385 به 1389 روند رو به كاهش چشمگيري داشته است . جلب مشاركت مردم بلاخص در مناطق روستايي در جهت واكسيناسيون دامها و مهار كردن بيماري دامها و انجام آموزشهاي همگاني پيشگيري به عنوان بهترين استراتژي كنترل بيماري مور تاكيد اين پژوهش مي باشد.

مقدمه تب مالت يك بيماري قابل انتقال بين انسان و دام بوده و به عنوان مشكل اساسي بهداشت دام و بهداشت همگاني در بسياري از مناطق جهان از جمله ايران كه دام منبع درآمد و اشتغال ميباشد به شمار ميرود. پيشگيري، كنترل، يا ريشهكني بروسلوز در يك كشور يا منطقه نيازمند سياستگذاري و تصميمسازي و در اختيار داشتن آمار و اطلاعات اپيدميولوژيكي دقيق ميباشد لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي اپيدميولوژي و عوامل موثر در فاصله شروع تا تشخيص بيماري تب مالت در استان مركزي صورت پذيرفته است. مواد و روش ها در اين مطالعه مقطعي (توصيفي – تحليلي)، اطلاعات مربوط به بيماران مبتلا به تب مالت كه طي سال هاي 1388 و 89 در استان مركزي تشخيص داده شده اند مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس اطلاعات موجود تعداد 461 بيمار (8/50 درصد) در سال 1388 و 446 بيمار (2/49 درصد) نيز در سال 1389 در اين استان تشخيص داده شده است كه همگي آنها وارد مطالعه شده اند. اطلاعات لازم شامل سن، جنس، شغل، محل سكونت (شهر يا روستا)، ماه تشخيص، شهر محل سكونت، وضعيت بيماري (جديد، شكست درمان و نامشخص)، مليت و فاصله زماني بين شروع علايم باليني تا تشخيص قطعي با استفاده از فرم هاي اپيدميولوژيك تكميل شده براي بيماران جمع آوري شده است. داده هاي مورد نظر با استفاده از آماري هاي توصيفي (جداول، ميانگين و درصد) وهمچنين آزمون هاي آماري مجذور كاي، آزمون دقيق فيشر، كولموگروف اسميرنوف و آزمون تي مستقل و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 16 مورد تجريه و تحليل قرار گرفته اند. نتايج تعداد كل بيماران تشخيص داده شده طي سالهاي 88 و89 در استان مركزي 907 مورد بوده است كه طي سال هاي 1388 و 89 به ترتيب 461 و 446 بيمار تشخيص داده شده اند. بيش از 60 درصد بيماران تشخيص داده شده جنسيت مرد داشتند. ميانگين سني بيماران 37 سال بوده و 714 مورد (7/78 درصد) از آنها ساكن روستا بودند و تنها 13 مورد (4/1 درصد) مليت افغاني داشتند. بيماري از يك الگوي فصلي برخوردار بوده به نحوي كه موارد مشاهده شده در فصل بهار بيشتر از ساير فصول سال بوده است. از بين كليه بيماران 36 مورد (4 درصد) از آنها شكست درمان بوده اند و شغل دامدار و كشاورز بيشترين فراواني را به خود اختصاص داده است. در 363 مورد (7/41 درصد)، فاصله زماني بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي بيش از يك ماه بوده است. با توجه به اينكه ميانگين مدت زمان بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي تقريبا 32 روز بوده است بيماران از نظر اين متغير به دو گروه كمتر از يك ماه و بيشتر از يك ماه تقسيم بندي شدند فاصله زماني بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي ارتباط معني داري با متغيرهاي محل سكونت (شهر يا روستا) (001/0=p ،(شهرستان محل سكونت (001/0=p ،(شغل (002/0=p (و نوع بيماري (جديد و شكست درمان) (008/0=p (نشان داد. بحث و نتيجه گيري نتايج اين مطالعه نشان داد كه بيماري در بين مردان بيشتر بوده و از الگوي فصلي مشخصي برخودار است. همچنين با توجه به اينكه مدت زمان بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي در بين ساكنين روستا، مشاغل خانه دار، دامدار و كشاورز و موارد جديد بيشتر مي باشد لذا توجه خاص به اين قشر ضروري به نظر مي رسد. 

مقدمه و هدف تب مالت در تمام كشورهاي دنيا بخصوص در كشورهاي اطراف مديترانه(اروپاي جنوبي،شمال و شرق آفريقا) خاورميانه، هندوستان و آسياي مركزي مشاهده مي شود. منطقه مديترانه شرقي كه كشور ما نيز جزء آن محسوب مي شود از نواحي پرخطر براي اين بيماري در دنياست. هدف از انجام اين مطالعه بررسي سيماي اپيدميولوژيك بيماري بروسلوز در موارد انساني در بخش بزرگي از استان تهران در محدوه تحت پوشش دانشگاه شهيد بهشتي است. مواد و روش ها در اين مطالعه 288 بيمار مبتلا به بروسلوز كه با حداقل يكي از روشهاي آزمايشگاهي از جمله كشت، تست تيترآگلوتيناسيون بروسلا =< 80/1 ،40/1>= 2ME و آزمايش كومبس رايت با فاصله 3 رقت بالاتر از رايت ، به روش توصيفي مقطعي مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي اين مطالعه از داده هاي ثبت شده در سيستم نظام مراقبت كشوري اين بيماري در طي سال 88 الي 6 ماهه اول سال 90 استخراج گرديد. متغيرهاي مورد بررسي شامل گروه سني ، جنس، شغل، مليت، محل سكونت، سابقه تماس با دام، سابقه مصرف فرآورده هاي لبني غير پاستوريزه، پوشش واكسيناسيون دام ها و تعداد كانونهاي آلوده دامي مي باشد. نتايج از 509 فرد بيماري كه در طي مدت زمان مطالعه از مجاري مختلف سيستم گزارش دهي نظام مراقبت گزارش شد به 288 مورد دسترسي پيدا كرديم (76 نفر در سال 88 ، 128 مورد در سال 89 ،84 مورد در 6 ماهه اول سال 90 . (ميزان بروز موارد بروسلوز انساني 7/0 درصد ، 26/1 درصد و 8/0 درصد به ازاي هر 100000 نفر جمعيت به ترتيب از سال 88 تا 6 ماهه اول سال 90 گزارش شده است . رنج سني افراد مبتلا از 3 تا 86 سال متغير مي باشد. ميانگين سني افراد مبتلا 33/35 سال با انحراف معيار 71/17 سال مي باشد. 36 درصد زن و 64 درصد مرد . 30 درصد موارد خانه دار و 24 درصد دامدار و كشاورز مي باشند. 47 درصد روستايي و 53 درصد شهري مي باشند. 5/82 درصد از مبتلايان سابقه مصرف مواد لبني غير پاستوريزه داشتند. 19 در صد موارد غير ايراني (اتباع پاكستاني و افغاني) مي باشند. 52 درصد موارد سابقه تماس با دام داشتند . اين در حالي است كه ميزان پوشش واكسيناسيون در دامهاي واجد شرايط در منطقه در سال 88 ، 63/93 درصد و در سال 89 و 6 ماهه اول سال 90به بالاي 100 درصد افزايش يافته است . تعداد كانونهاي آلوده دامي از 48 مورد در سال 88 به 22 كانون در سال 89 و 15 كانون در 6 ماهه اول سال 90 كاهش يافته است. بحث و نتيجه گيري پوشش بالاي 100 درصد واكسيناسيون در دامهاي واجد شرايط دامداري هاي صنعتي و نيمه صنعتي و از طرفي روند افزايشي موارد بروسلوز انساني و كاهش كانونهاي دامي آلوده مي تواند ناشي از فعال شدن سيستم نظام مراقبت بيماري در بخش بهداشت و درمان باشد. 

مقدمه و هدف بيماري بروسلوز، يك مشكل بهداشتي عمده در سراسر دنيا و خصوصا ايران است و به عنوان مشكل اساسي بهداشت دام و بهداشت همگاني در بسياري از نقاط جهان محسوب مي شود. پيش گيري، آگاهي بخشي و شناخت گروه هاي در معرض خطر نيازمند در اختيار داشتن آمار و اطلاعات اپيدميولوژيك هر منطقه مي باشد كه در اين مطالعه صورت پذيرفته است. مواد و روشها اين مطالعه به صورت مقطعي از نوع data Existing) متكي بر داده هاي موجود) در شهرستان سمنان صورت پذيرفته است. نمونه ها را بيماران مشكوك به بروسلوز تشكيل مي دادند كه براي انجام تست رايت در بازه زماني فروردين تا شهريور 90 به آزمايشگاه ارجاع داده شده بودند. سرم بيماران مشكوك به بيماري با روش آگلوتيناسيون لوله اي استاندارد (STA (مورد ارزيابي قرار گرفته و تيتر 160/1 >/= براي بروسلوز مثبت قلمداد شد. نتايج : از تعداد 435 مورد مشكوك ارجاع داده شده براي بررسي تست رايت (تا پايان شهريور 90 ، (197 نفر (46 (%مذكر و 238 نفر (54 (%مونث بودند. در مجموع 31 مورد داراي تيتر مثبت از 20/1 تا 1280/1 و 15 نفر (4/3 (%داراي تيترهاي160/1 >/= بوده اند كه از اين تعداد 40 %داراي تيتر 160/1 ،33 %تيتر 320/1 ، 20 %تيتر 640/1 و 7 %تيتر 1280/1 دارا بودند. از لحاظ جنسيتي نسبت مذكر به مونث (2 به 1 (و ميانگين سني افراد مبتلا 6/34 سال محاسبه گرديده است. بحث STA ،شايعترين آزمون سرولوژيك مورد استفاده در اثبات بروسلوز است. در اين روش شناسايي تغيير سرمي يا تيترهاي بالا(160/1 (>/= همراه با علائم باليني، به عنوان تشخيص بروسلوز در نظر گرفته مي شود. در اين مطالعه بيماراني كه با شك باليني به بروسلوز براي بررسي تست رايت ارجاع داده شده اند داراي تنها 4/3 %سرولوژي مثبت بودند كه در مقايسه با مطالعات مشابه در ايران بطور قابل توجهي پايين است. به طور مثال تعداد موارد مثبت رايت در بيماران با شك باليني بروسلوز در اپيدميولوژي بروسلوز انساني در اصفهان 19/31 ، %در بيمارستان بهشتي كاشان طي سالهاي (75 تا 82 (3/63 ، %در مازندران] ٨٣ مركز تحقيقات بيماريهاي عفوني و گرمسيري دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي – درماني شهيد بهشتي | Infectious Disease & Tropical Medicine Research Center Shaheed Beheshty University of Medical Sciences and Health Services چهارمين همايش كشوري بروسلوز 24 -22 آذرماه سال 1390 4 th National Iranian congress of Brucellosis (13-15 December 2011) 6/14 %و در زنجان 2/21 %ذكر شده است. درخواست بيش از اندازه تست توسط پزشكان و عدم توجه كافي به علائم بروسلوز و همچنين احتمال خطاي آزمايشگاهي مي توانند از علل اين تفاوت به حساب آيند. نتيجهگيري آموزش بيشتر پزشكان در مورد بيماري بروسلوز ، توجه به گروه هاي در معرض و كنترل كيفي سرولوژي در بررسي بيماري بروسلوز توصيه مي شود

مقدمه و اهداف بيماري تب مالت يكي از شايع ترين بيماريهاي عفوني مشترك انسان و دام مي باشد و در بسياري از نقاط ايران به صورت آندميك وجود دارد. اين بيماري به وسيله تماس با بافت، خون، ادرار و ترشحات بدن حيوانات آلوده يا خوردن شير خام و فراورده هاي آن منتقل مي شود. بروسلوز صرف نظر از مشكلاتي كه در دام ايجاد مي كند، از نظر اقتصادي مي تواند صدمات زيادي را به جامعه وارد نمايد. اين مطالعه به منظور شناخت وضعيت اپيدميولوژيكي اين بيماري در شهرستان رفسنجان انجام گرديده است. روش و يافته هاي تحقيق اين بررسي توصيفي و در محيط نرم افزاري Excel انجام گرديد. نتايج حاصل از آناليز داده ها نشان مي دهد كه از 32 بيمار مبتلا در سال هاي 1388 و 1389 ،5/40 %زن و 5/59 %مرد بودند. همچنين 54 %از زنان مبتلا روستايي و 46 %شهري ميباشند، در حاليكه اين نسبت در بين مردان مبتلا 63 %روستايي و 37 %شهري ارزيابي شد. از نظر گروه سني 28 %زير 15 سال، 25 %در گروه سني 29-16 سال، 5/37 %در گروه سني 49-30 سال و 3 %بالاي 50 سال مي باشند.از نظر فاكتور شغل 28 %خانه دار، 28 % محصل، 16 %كشاورز – دامدار، 6 %كارگر، 3 %قصاب، 3 %كودك و 16 %ساير مشاغل را داشته اند. در بين مبتلايان به تب مالت 81 %سابقه تماس با دام داشته اند، در حاليكه تنها 19 %از آنها با دام تماس نداشته اند و ميزان استفاده از لبنيات غير پاستوريزه در بين مبتلايان 72 %محاسبه شده است. همچنين ميزان ابتلا در نيمه اول سال 78 %و در نيمه دوم 22 %بوده و ماه خرداد نيز بيشترين ميزان را در بين ماه هاي ديگر به خود اختصاص داده است. اين مطلب ارتباط بيشتر انسان با دام در فصول زايش و لزوم پيگيري بيشتر دنتيجه گيري مقايسه آمار نشان دهنده اين مطلب است كه بروسلوز در شهرستان رفسنجان همانند ساير نقاط كشور در روستا ها بيشتر از مناطق شهري وجود دارد. همچنين از آنجايي كه زنان علاوه بر خانه داري در فعاليت هاي دامداري نيز شركت دارند، لذا بروسلوز در بين زنان نيز همانند مردان شايع مي باشد. استفاده از لبنيات غير پاستوريزه و تماس با دام ها نيز ميزان بالايي داشته كه با توجه به اين مسئله، مي توان لزوم بالا بردن سطح آگاهي عمومي با آموزش رعايت بهداشت فردي شامل استفاده از دستكش، ماسك، توجه ويژه به واكسيناسيون دام ها را از اولويت هاي برنامه كنترل بيماري بروسلوز بيان نمود. همچنين مي توان اين آموزش ها را با اولويت آموزش در بين محصلين و همچنين گروه سني 49-30 سال كه بيشترين شيوع بيماري را به خود اختصاص داده اند، قرار داد. بر اين فصول را بيان مي نمايد

تب مالت يك بيماري ميكروبي واگيردار بين انسان و دام است كه از حيوانات به انسان منتقل مي شود.اين بيماري از ساليان قبل به صورت بومي در ايران وجود داشته و هر ساله موجب ابتلاء تعداد زيادي از انسانها و متعاقب آن ناتواني افراد مي گردد همچنين در اثر ابتلا ء دام ها باعث سقط جنين ، كاهش وزن ، كم شدن شير و منع فروش و صادرات دام گشته و صدمات اقتصادي هنگفتي را به دنبال دارد.هدف اين بررسي توصيف بيماري تب مالت در استان است تا بتوان با توجه به تغييراالگوي بيماري اقدامات مداخله اي مناسب پايه گذاري نمود. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي گذشته نگر است.دراين مطالعه براساس اطلاعات وفرم بررسي بيماران روند ابتلا به تب مالت طي چند سال 1391-1385 در استان كرمانشاه مورد بررسي قرار گرفت. متغير هاي اين مطالعه عبارتند از: ميزان بروز به ازاي هر صد هزار,جنس,محل سكونت, تعداد موارد ابتلا , داده ها پس از جمع اوري وكنترل اطلاعات با استفاده ازبرنامه نرم افزاري spss اناليز و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بطور متوسط طي 7سال گذشته 7500 نفر بيمارمبتلا به تب مالت شناسايي وگزارش شده است. ميزان بروز بيماري در سال (1385 (5.54%و درسال 1391 به 8.38درصدهزارنفردرسال كاهش يافت بيشترين ميزان بروز بيماري درسال 1385درشهرستان نقربارقم235درصدهزارنفروشهرستان گيلانغرب بابروز 163درصدهزارنفروشهرستان دالاهو بابروز 159درصدهزارنفربود درطول 5سال درشهرستانهاي سنقروگيلانغرب مداخلات آموزشي با توجه به گروههاي هدف وانجام تست كشتارانجام ودرسال 1391 بروز بيماري به ترتيب به 72و98درصدهزارنفركاهش يافت درشهرستان دالاهواقدامات مداخله اي صورت نگرفت ودرسال 1391 ميزانبروز بيماري به 191درصدهزارنفرافزايش يافت . بيش از88درصد موارد تب مالت درمناطق روستايي استان وبقيه درشهرها ساكن بودند .55%بيماران مرد بودند. نتيجه گيري: افزايش ميزان بروز بيماري در بررسي چندساله نشان ميدهد درشهرستانهاي كه اقدامات مداخله اي (آموزش ، حذف دامهاي آلوده ، واكسيناسيون مرتب دامها و....صورت گرفت ميزان بروز بيماري كاهش يافت. لذا لازم است در يك اقدام همه جانبه اين مشكل سلامتي را موردتوجه قرار داد . پيشنهادات : اصلاح شيوه هاي آموزشي باتوجه به سطوح وگروههاي هدف, محو كانونهاي عفونت زا و ايجاد ايمني در دامهاي سالم وانجام تست كشتار در مناطق آلوده 

قدمه بيماري تب مالت بيماري ناتوان كننده است كه بوسيله انواع بروسلا ايجاد مي شود. عفونت در انسان معمولا بوسيله تماس مستقيم با حيوانات بيمار يا مصرف فراورده هاي آلوده ايجاد مي گردد. علائم بيماري در انسان تب،سردرد،ضعف،تعريق،درد مفاصل،كاهش وزن،افسردگي و درد عمومي مي باشد.اين بيماري مي تواند در كبد،استخوان،طحال و اندامهاي ديگر عفونت چركي ايجاد نمايد. دانشگاه علوم پزشكي استان البرز داراي 5 مركز بهداشت ( مركز كرج 1،كرج2، ،ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان) مي باشد كه هرساله تعداد زيادي از افراد بومي و افاغنه در اين مناطق به اين بيماري مبتلا مي شوند. مواد و روشها اطلاعات حاصل از اين بررسي از طريق گروه پيشگيري و مبارزه با بيماريهاي معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز تهيه گرديده است. فرمهاي بررسي انفرادي بيماري در تمام مراكز بهداشت شهرستانها(مركز كرج 1،كرج2، ،ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان)، مراكز بهداشتي درماني تابعه،بيمارستان و مطبهاي بخشهاي خصوصي توزيع و آموزشهاي لازم در خصوص شناسايي ،درمان و گزارش بيماري تب مالت داده شد. گزارشهاي ثبت شده در مركز بهداشت شهرستانها جمع آوري شده و به صورت ماهانه به معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز ارسال مي شود. همچنين جزوه آموزشي و تعريف اپيدميولوژيكي بيماري تب مالت توام با آموزش به بهورزان خانه هاي بهداشت تابعه قرار داده شد. پس از معاينه و بررسي بيماران و انجام آزمايشهاي مربوطه فرم بررسي انفرادي تكميل و اطلاعات حاصله از طريق نرم افزارSPSS مورد بررسي و آناليز قرار گرفت. يافته ها در طول سال 1389 تعداد 26 نفر در شهرستانهاي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز مبتلا به بيماري تب مالت شدند كه از اين تعداد 11 نفر(42 (%مرد و 15 نفر (58 (%زن بودند. از نظر مليت،تعداد 21 نفر(81 (%ايراني و 5 نفر(19 (%افغاني بودند. از تعداد كل مبتلايان 46 %در مناطق روستايي ساكن هستند و 54 %در مناطق شهري زندگي مي كنند. از لحاظ درصد مبتلايان در شهرستانهاي مختلف،بالاترين ميزان در شهرستان ساوجبلاغ با 38 %از كل مبتلايان و كمترين ميزان آلودگي در شهرستان طالقان با صفر% از كل مبتلايان گزارش شده است. از نظر فراواني سني ، بيشترين تعداد مربوط به گروه سني 19-10 سال است به طوريكه 7 بيمار(27 (%در اين گروه سني قرار دارند. كمترين تعداد نيز 1 نفر(4 (%در گروه سني 59-50 سال قرار دارند. از لحاظ شغلي بيشترين بيماران را زنان خانه دار(31 %از كل بيماران) تشكيل مي دهند. از كل بيماران 46 %از آنها با حيوانات تماس داشته اند ،54 %هيچ گونه تماسي با حيوانات نداشتند و 69 در صد بيماران شير و فراورده هاي لبني غير پاستوريزه مصرف كرده اند . نتيجه گيري بروز بيماري تقريبا در هر دو جنس يكسان است (در زنان كمي بيشتر است). مناطق شهري به لحاظ مهاجر پذيري شهرستان و اشتغال به كار كارگران شهري در دامداريها بيشتر از مناطق روستايي است. همچنين مصرف فراورده هاي لبني آلوده عامل انتقال بيماري به 96درصد بيماران ميباشد. پيشگيري از بيماري نيازمند برگزاري كلاسهاي آموزشي براي مردم و توجه بيشتر شبكه دامپزشكي به دامداريهاي سنتي مي باشد. زنان خانه دار مهمترين گروه شغلي هستند كه در اين خصوص لازم است آموزشهاي لازم را فرا گيرند. 

مقدمه بروسلوز يكي از بيماريهاي شايع قابل انتقال بين انسان و حيوان است كه ازطريق تماس مستقيم با خون جفت و جنين و ترشحات رحمي حيوانات آلوده و از طريق مصرف فرآورده هاي دام آلوده حيواني بطور غير مستقيم به انسان منتقل مي شود بروسلوز باعث خسارات اقتصادي فراوان ارطريق خسارت بر جمعيت دامي به علت سقط جنين ، كاهش منايع غذايي ، از كارافتادگي و هزينه هاي درمان بيماران را سبب مي شود كنترل و پيشگيري بيماري تب مالت به علت چند بخش بودن ومخازن دامي با مشكلات عديد ه اي همراه ميباشد وكنترل آن مشاركت ساير سازمانها راميطلبد. اهداف هدف از اجراي اين بررسي شناخت و ضعيت اپيدميولوژي و سيربروسلوز در جمعيت شهرستان در چند سال اخير مي باشد و برسي گروهاي در معرض ابتلا ميباشد روش تحقيق اين بررسي يك تحقيق گذشته نگر بوده كه براساس اطلاعاتو مدارك موجود و پرونده بيماران شناسايي شده درطول سال 1387 - 1389 كه درمحل مراكز بهداشتي درماني نگهداري مي شود انجام شده است . يافته هاي پژوهش از مطالعــه 188 مــورد بيمــاري بروســلوز نشــان داد كــه از كــل مــوارد بيمــار بروســلوزيس 57مورددرســال 1387و40مــورد در سـال1388و91مـوددر سـال1389 ميباشـند كـه بـروز بيمـاري تـب مالـت در سـه سـال اخيـر بـه ترتيـب48و33و81 در صـدهزاربـود همچنـين 89%مـوارد سـاكن روسـتا و11 %سـاكن شـهر بـوده انـد74%مـواردر نيمـه اول 26 %مـوارد در نيمـه دوم سـال تشـخيص داده شـده اسـت از كـل مـوارد ابـتلاا در شهرسـتان 93 % تمـاس بـا دام و98 %از فـراورده هـاي دامـي اسـتفاده كـرده انــد از نظــر شــغلي خانــه دار 35 %دامــداران 26 %محصــلين 16 %كشــاورزين 10 %كودكــان 4 % و شــغلهاي راننــدگي ، كارمندان ، كارگر، سرباز 1 %را شامل مي شد نتيجه گيري بروز بيماري در جمعيت در حال افزايش ميباشد و درجمعيت روستايي ودامداران بيشتر درمعرض ابتلا ميباشند همچنين بروز بيماري در فصول زايش دامها افزايش مييابدلذا جلب مشاركت وهمكاري دامپزشكي در افزايش پوشش واكسيناسيون دامها وآموزش روستائيان در خصوص راههاي پيشگري از بيماري ميتواند در كاهش بروز بيماري موثر باشد 

بروسلوز يكي از مهترين بيماريهاي عفوني زئونوز است كه به افتخار مطالعات مهم آقاي بروسدرخصوص تب مالت نام آن را بروسلوز ناميده اند . عامل بيماري بطور عمده در بين حيوانات در گردش است ولي انسان به عنوان ميزبان اتفاقي دچار عفونت مي گردد. مهمترين سوش ايجاد كننده بروسلوز در انسان بروسلا ملي تنسيس است كه غالباً از بز و گوسفند جدا مي شود و نيز مي تواند به انسان منتقل گردد . بروسلوز به عنوان يك بيماري هزاره چهره مشهور است و مي تواند با علائم و نشانه هاي بسياري از بيماريهاي عفوني خودنمايي نموده و تشخيص بيماري را مشكل و پزشك رادر تشخيص دچار شك و ترديد نمايد . بروسلوز داراي عوارض زيادي است ، منجمله عوارض استخواني ، مفصلي ،گوارشي ، بي اشتهايي ،هپاتومگالي، عصبي ، قلبي و عروقي ، تنفسي ، ادراري ، جنيني خوني پوستي ، چشمي و ... و مهترين علائم آن شامل تب ، استخوان درد ، بي اشتهايي بدن درد ، كمردرد و بي حالي و... است . مواد وروشها: تعيين وضعيت اپيدميولوژي بروسلوز بر حسب شهري ، روستايي ،سني ، جنسي ، شغلي ... 1 -تعيين ميزان بروز بيماري، درصد افزايش يا كاهش بروسلوز بر حسب سال و شهرستانهاي تابعه دانشگاه 2 -انجام برنامه هاي مداخله اي بر اساس يافته هاي بررسي بروسلوز 3 -تجهيزات لازم وروشهاي آناليز پورتال كشوري روش مطالعه: توصيفي و بر اساس ثبت Data و تجزيه و تحليل آن از طريق پورتال كشوري نتايج: بيشترين موارد بروسلوز روستايي (6.88درصد ) بوده اند . 1 -تفاوت قابل ملاحظه اي از نظر جنسي دربروسلوز وجود نداشت(مردان54درصد) 2 -بيشتر موارد مبتلا به بروسلوز خانه داران (9.37درصد ) بوده اند . 3 -بيشترين موارد بروسلوز سابقه تماس با دام(4.90درصد ) داشته اند4 -بيشترين موارد بروسلوز سابقه مصرف لبنيات غيره پاستوريزه ( 3.81( داشته اند . 5 -بيشترين موارد گزارش شده بروسلوز مربوط به فصل بهار وتابستان است(5.66درصد) 6 -بيشترين موارد بروسلوز به ترتيب درافراد خانه دار،كشاورز ودامدار،ومحصلين مشاهده شده است. بحث و نتيجه گيري : باتوجه به نتايج بدست آمده، موارد مداخله اي ذيل پيشنهاد مي گردد. 1 -برنامه ريزي و تدوين برنامه عملياتي بروسلوز بر اساس نتايج بدست آمده از آناليز DATA به منظور كنترل و كاهش موارد بروسلوز 2 -هماهنگي برون بخشي به منظور واكسيناسيون دام ها عليه بروسلوز و ساير اقدامات پيشگيرانه 3 -تقويت نظارت، پايش گزارش دهي يا گزارش گيري برنامه هاي آموزشي بروسلوز درسطح استان 4 -ارتقاءبرنامه هاي آموزشي وتلاش درتهيه شير وفراورده هاي لبني پاستوريزه وهموژنيزه 5 -مداخله ويژه درمناطق روستايي ،برنامه متمركز برآموزش خانه داران،دامداران وكشاورزان ودانش آموزان 6 -رعايت احتياطات حفاظت فردي درهنگام مواجهه با دام ،سقط جنين وترشحات دامي

سابقه و هدف ظهور بيماريهاي زئونوز بر مي گردد به زماني كه انسان جهت تامين ما يحتاج غذايي خود دست به اهلي نمودن حيوانات و نگهـداري وپرورش دام زدو بر اساس يافته ها بيش از 400 نوع بيماري مشترك بين انسان ودام وجود دارد در اين ميان تب مالت جزو يكـي از شايعترين بيماريهاي زئونوز در كشورمان مي باشد و داراي اشكال باليني فراواني است .شهرستان جويبار بعلت داشتن شرايط مناسـب دامپروري ، دامداري وزندگي كشاورزي وارتباط مستقيم با دام هر ساله شاهد بروز بيماري است . اين بيمـاري بـا افـت وخيـز هـاي فراوان در سالهاي اخير يكي از مشكلات شهرسـتان را تشـكيل مـي دهدوتعـداد مـوارد بيمـاري از سـالهاي 84 تـا 89 بـه ترتيـب شامل16،49،16،7،3،6مورد بوده كه طي برسي اطلاعاتي صورت گرفته بيشتر موارد در شش ماهه نخسـت سـال واغلـب در جـنس مذكر وبيشترين راه ابتلاء استفاده از فراورده هاي لبني غير پاستوريزه وغالب بيماران روستايي مي باشندشايعترين علائم در بيمـاران تب ،بي اشتهائي، ميالژي وكاهش وزن مي باشد.آنچه در اين بررسي انجام گرديده مقايسـه عوامـل زمينـه اي و عوامـل فرهنگـي و عوامل ديگر در بروز بيماري در شش سال پياپي در شهرستان جويبار مي باشد. مواد و روش اين مطالعه به صورت يك مطالعه توصيفي بوده ومندرجات از طريق فـرم بررسـي انفـرادي بيمـاري و پرسـش وپاسـخ جمـع آوري گرديده شده است. ] ١٠٧ مركز تحقيقات بيماريهاي عفوني و گرمسيري دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي – درماني شهيد بهشتي | Infectious Disease & Tropical Medicine Research Center Shaheed Beheshty University of Medical Sciences and Health Services چهارمين همايش كشوري بروسلوز 24 -22 آذرماه سال 1390 4 th National Iranian congress of Brucellosis (13-15 December 2011) يافته اين بيماري به عنوان يك بيماري آندميك در شهرستان جويبار بوده كه در سال 85 پيك اين بيماري مشاهده شـد وبيمـاري در ساكنين روستارخ داده واغلب مبتلايان دامدار بوده اند استفاده از شير وپنير محلي مهمترين راه انتقال بيمـاري اسـت طـي مـداخلات صورت گرفته وآموزش همگاني سير بيماري يك روند نزولي داشته است. بحث ونتيجه گيري بيشترين گروه سني مبتلا به اين بيماري را گروه سني20-16 سال تشكيل مي دهد، بيشـترين منبـع آلـودگي پنيـر بـوده، بيشـترين فصل شيوع بهار وتابستان مي باشد

در سالهاي اخير، بروسلوز در كانونهاي جديدي ايجاد بيماري نموده و در برخي نقاط نيز به صورت بازپديد، مشاهده شده است. بيماريزايي بروسلا تا حد زيادي به ساختمان شيميايي ليپوپلي ساكاريد (LPS (و پروتئينهاي غشاء خارجي (OMPs (آن مربوط ميشود كه با استفاده از مكانيسم هاي مختلف، باعث مهار سيستم ايمني بدن، مي شود. CagA ، يكي از مهمترين پروتئينهاي ايمونوژنيك هليكوباكتر پيلوري است كه ميشود كه ميتوان از آن، جهت + باعث توليد آنتيبادي اختصاصي و تحريك لنفوسيتهاي اختصاصي TCD4 افزايش ايمنيزايي آنتيژنهاي پليساكاريدي و پروتئيني و تحريك ايمني سلولي، استفاده نمود. در حال حاضر، از واكسنهاي زنده ضعيف شده بروسلا، براي برنامه كنترل و ريشهكني بروسلوز، استفاده مي شود، كه داراي عوارض زيادي هستند. واكسنهاي زيرواحد، ميتوانند فاقد مضرات واكسن هاي زنده ضعيف شده باشند، ايمنتر بوده و مي توان در طراحي آنها از آنتيژنهايي استفاده كرد كه با تست هاي تشخيصي بروسلوز، تداخل نداشته باشد. هدف از اجراي اين تحقيق: تعيين ايمني زايي كونژوگه ليپوپلي ساكاريد بروسلا آبورتوس سويه S19 و پروتئين نوتركيب CagA هليكوباكتر پيلوري همراه با پروتئينهاي غشاء خارجي بروسلا آبورتوس در مدل موش BALB/cروش انجام كار: بروسلا آبورتوس را در محيط بروسلا براث كشت انبوه داده و LPS آن را مطابق روش فنل داغ استخراج نموديم. سپس پروتئين نوتركيب CagA را تخليص كرده و با LPS ، كونژوگه كرده و همراه با ‐TN OMPs به مدل موش تزريق شد. در نهايت، پاسخ هاي ايمني، بررسي شد. نتايج: LPS و OMPs قادر به ايجاد عيار بالايي از IgG و γ‐IFN بوده و پس از كونژوگه شدن با rCagA، كليرانس بهتري ايجاد نمودند. نتيجه گيري نهايي: در اين مطالعه مشخص گرديد OMPs‐TN بهترين پاسخ ايمني سلولي و هومورال را القا نمود همچنين همراه نمودن rCagA به آن باعث پاسخ كليرانس مناسبي گرديد.LPS و كونژوگه LPS-rCagA نيز ايمني هومورال را به خوبي تحريك مينمايند.

تشخيص جنس و مرحله جنسي و بلوغ ماهي كپور از ر وي صفات ظاهري مقدور نمي باشد لذا در حال حاضر تنها از طريق كشتن ماهي و كالبد گشايي آن صورت مي گيرد .يكي از راههايي تشخيص جنس و مرحله بلوغ مــاهي گرفتـن بيوپسي از گناد ماهي است كه در برخي ماهيان مثل ماهيان خاويـاري انجـام ميگـيرد . ولـي در ارتبـاط بامـاهي كپـور تحقيقي در مورد امكان لاپراتومي و بيوپسي از گناد وجود ندارد . در اين تحقيق همچنين وضعيت ترميم زخم پــس از لاپاراتومي مورد بررسي قرار گرفته است . براي اين كار تعداد ٢٠ قطعه ماهي كپور معمولي با متوســط وزن ٢٥٠ گـرم از يكـي از كـارگاهـهاي پـرورش مـاهي خوزستان به آزمايشگاه منتقل شده و پس از عادت كردن ماهي ها به محيط آكواريوم بيـوپسـي از مـاهي هـا صـورت گرفت . جهت بيهوش كردن ماهي ها ازليدو كائين به غلظت ppm ٥٠ استفاده گرديد . بعد از حدود پــانزده دقيقـه ماهي ها را بر روي ميز جراحي منتقل نموده و در محل پهلوي چپ در حد فاصل باله شكمي و خط جانبي با اسكالپل شكافي به طول تقريبي ٣سانتي متر داده شد و قسمتي از گناد از بريده و خارج گرديد . سپس پوست و عضلات با نخ ابريشم به صورت ساده تكي بخيه گرديد . سپس به ماهي ها يك سي سي اكسي تترا سايكلين ده درصد تزريق شده و به اكواريم منتقل شده است . بعد از پانزده روز ماهي ها از نظر ترميم زخم ، شكل ظاهري زخم و وجود چســبندگـي مورد بررسي قرار گرفتند . قطعاتي از پوست محل زخم در فرمالين ده درصد تثبيت شده و پــس از مقطـع گـيري بـه روش E&H رنگ آميزي گرديدند . نتايج بررسي نشان مي دهد تمامي ماهي ها پس از عمل زنده ماندند و درصد تلفات صفر بوده است . بجز چند مــورد از ماهي ها ( ٢٥ ( %در تمامي ماهي ها پوست به خوبي ترميم يافته و در كالبد گشائي نيز چسبندگي مشاهده نگرديد. نتايج بررسي هاي پاتولوژيك نشان داد در مجاورت لايه هاي عضلاني به دليل وجود سلولهاي عضلاني آسيب ديـده واكنش آماسي هنوز وجود دارد در صورتي كه در بخشهاي زيرپوست و نواحي ديگر واكنــش ترميمـي بيشـتر از نـوع رشته اي است يعني از تراكم سلولهاي آماسي كاسته شده و بر تراكم رشته هاي كلاژن افــزوده شـده اسـت در برخـي نقاط هنوز پرخوني و پديده آنژيوژنز مشاهده مي شود. به طور كلي به نظر مي رسد بتوان به خوبي از روش بيوپسي در ماهي كپور معمولي استفاده نمــود ايـن موضـوع ميتواند نشانگر مقاومت نسبتاً زياد ماهي كپور به جراحي باشد .با اينحال براي كاهش عوارض ناشي از عمــل احتيـاج به انجام تحقيقات بيشتري مي باشد .

يكي از مهمترين عوارض جراحي خونريزي و ايجاد هماتوم در حين عمل جراحي و يا متعاقب آن مي باشد كه به نظر ميرسد داروهاي بيهوشي در اين رابطه بي تاثير نباشند. هدف از اين بررسي مقايسه اثرات كتامين و تيوپنتـال سـديم بـر روي فاكتورهاي انعقادي خون سگ به منظور پيشگيري از بروز عوارض سوء جراحي نظير خونريزي و همـاتوم بـهنگام بيهوشي و متعاقب آن مي باشد. براي انجام اين مطالعه ٥ قلاده سگ (نژاد محلي با متوسط وزن ٢٥ كيلوگــرم از هـر دو جنـس نـر و مـاده ) انتخـاب گرديدند. داروهاي ضد انگلي درونسيت و لواميزول براي حذف انگل ها و تثبيت وضعيت حيوانات تحت مطالعه تجويز شده و متعاقب معاينات لازم و اطمينان از سلامت سگها به مدت ٢٤ ساعت ناشتايي اعمال گرديد. به عنوان داروي پيش بيهوشي از زايلازين ٢ %با دز٦/٠ kg/mg تجويز گرديد و سپس كتامين با دز ٥/٥ kg/mg بــه روش انفيـوژن از طريـق سرم دكستروز و تيوپنتال سديم با دز ٨ kg/mg بصورت IV و مجزا بعنوان داروي بيهوشــي تجويـز گرديدنـد ( مـدت زمان بيهوشي ٧٥ دقيقه ). در زمانهاي صفر (قبل از بيهوشي) و ١٥، ٣٠ ، ٤٥ ، ٧٥ دقيقه ( در حين بيهوشي)، ٢ و ٣ روز بعد از بيهوشي نمونههاي خون با استفاده از مواد ضد انعقاد سيترات سديم و EDTA اخذ و به آزمايشگاه ارسال گرديد. شمارش پلاكت، اندازهگيري فيبرينوژن، زمان سيلان (BT ،(زمان ترومبوپلاســتين نسـبي فعـال شـده (APTT (و زمـان پروترومبين (PT (صورت پذيرفتند. نتايج بدست آمده با استفاده از آزمون Test-t Paired و آناليز واريانسANOVA با استفاده از تستهاي Tukey و Duncan مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. بررسيهاي صورت گرفته در خصوص شمارش پلاكت ها در اين مطالعه نشان داد كــه متعـاقب تجويـز هـر دو داروي بيهوشي تعداد پلاكتها در مدت زمان بيهوشي (٧٥- ٦٠ دقيقه) سير صعودي داشته و به تدريج افزايش مييابد. اين افزايش با يك افت شديد ( 001.0

در اين مطالعه از چهار راس اسب ماده استفاده شد و در ناحيه متاتارس و متاكارپ آنها زخمهايي به مساحت ٦ سانتيمتر مربع ايجاد گرديد. شانزده زخم ايجاد شده به ٤ گروه چهار تايي طبق طرح مربع لاتين گروه بندي شدند. از ابتدا تا انتها توسط A به شرح زير دنبال شدند: زخمهاي گروه D و C ,B ,A پروتكلهاي درماني در گروه هاي ١٥ روز اول بعد از ايجاد زخمها استروژن استفاده B هورمون استروژن به صورت موضعي درمان گرديدند. در گروه كنترل) از ابتدا تا انتها فقط تحت )C شد و بعد از آن فقط سرم فيزيولوژي به صورت موضعي مصرف شد. در گروه ١٥ روز اول از سرم فيزيولوژي استفاده شد و بعد از آن تا انتهاي ،D درمان با سرم فيزيولوژي بودند و در گروه مطالعه از استروژن به عنوان درمان در بانداژ استفاده شد. زخمها در زمان ايجاد و سپس هر سه روز يكبار طبق پروتكل تعريف شده مورد درمان و تعويض بانداژ قرار گرفتند. از زخمها به محض ايجاد و در هر بار تعويض بانداژ و بعد از شستشو، توسط دوربين عكاسي عكسبرداري صورت گرفت. تصميم گرفته شد كه پروتكلهاي درماني و بانداژ تا التيام كامل در يك گروه ادامه يابد. در روز ٣٠ مطالعه التيام كامل را نشان دادند. در حالي كه در زخمهاي دو گروه B و A تمامي زخمهاي گروههاي به درجات بيشتري نواحي التيام نيافته مشاهده گرديد. از نظر ظاهري C و خصوصا در گروه D و C ديگر يعني بود. C به لحاظ كمي و كيفي بهتر از ساير گروهها و به ويژه گروه A كيفيت اسكار التيامي در گروه مقادير اندازهگيري شده تشكيل بافت پوششي در روز ٣٠ مطالعه در گروههاي مختلف داراي تفاوت اندكي بود. شروع پديده جمع شدگي در تمام گروهها از نظر زماني تقريبا ثابت بود و در نهايت در روز ٣٠ مطالعه بر مبناي %٥٥/٨٣ C ٧٨ % در گروه /٠٣ B ٧٨ % در گروه /٢٦ A درصد نسبت به اندازه اوليه زخم به طور متوسط در گروه ٧٤ % محاسبه گرديد. /٨٨ D و در گروه نسبت به B و A به طور كلي متوسط درصد التيام روزانه در گروههاي مختلف متفاوت بود كه تفاوت ميان دو گروه از نظر آماري معني دار مي باشد و همچنين از نظر متوسط درصد روزانه تشكيل بافت پوششي بين گروههاي C گروه مختلف تفاوت فاحشي مشاهده نگرديد. درصد روزانه جمع شدگي زخم به عنوان شاخص كمي ديگري در ارزيابي نشان داد. C و B ,A روند التيام، اختلاف معني داري را از نظر آماري در گروههاي

داروي كتامين هيدروكلرايد داروي هوشبري تزريقي است كه نوع خاصي از بيهوشي عمومــي موسـوم بـه انفكـاكي را ايجاد مي نمايد. هدف از انجام اين مطالعه ارزيابي تزريق كودال اپي دورال داروي كتامين در گاوميش و مشاهده اثرات آن و تعيين دوز مناسب براي گاوميش جهت بيحسي اپي دورال بود. در اين مطالعه ٢٤ راس گاوميش آذربايجاني ماده غير آبستن سالم با متوسط وزن ٣٥٠ كيلوگرم و متوسط سـن ٤ سـال استفاده شد. گاوميش ها تحت تزريق داروي كتامين ١٠ %ساخت كارخانه Holland – woerden alfasonبا دوز يـك ميلي گرم براي هر كيلوگرم وزن بدن همراه با مخلوط معيني از نرمال سالين ٩/٠ %بصورت اپي دورال قرار گرفتنـد تـا دوز مناسب بيحسي حاصل گردد. در هر راس گاوميش فاكتورهاي حياتي درجه حرارت مقعدي ، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس قبل و بعد از تزريق تا دقيقه ٦٠ و در فواصل زماني ٥ ،١٥ ،٣٠ و ٦٠ مورد ارزيـابي قـرار گرفـت و طـول زمان مناسب و زمان ايجاد بيحسي جهت جراحي در جداولي ثبت و سپس مقايسه ميـانگين عـددي فاكتورهـا در بيـن گروههاي مورد مطالعه از طريق آناليز واريانس يكطرفه (ANOVA way One ( و بــا اسـتفاده از آزمـون t بونفرونـي (ferroni Bon (با دقيقه صفر مقايسه گرديد. بعد از تزريق كتامين افزايش معني داري در تعداد ضربان ( از ١/٢ + ١٥/٤٢ به ٨/١ + ٣/٤٦(گرديد و تعداد تنفس ( از ٨/١ + ٣٥/١٨ به ٥/١ + ١٤/٢٤( مشاهده گرديد. (05.0

مگنتهاي دائمي براي درمان كاربرد وسيعي در كشورهاي غربي ، آمريكا و ژاپن به عنوان يك طب آلترناتيو پيدا كـرده است. اين روش كاربردهاي علمي گسترده اي بخصوص در دامپزشكي دارد. به عنوان مثال آرايشي از آهنرباها كــه بـر روي يك لفاف نصب شده اند براي كاهش درد موضعي ، درمان كشيدگي والتهاب مفصل ، كشيدگـي تاندونـها، كبـود شدگي يا كوفتگي بافتها، رگ به رگ شدن و ياكشش مفصلها و تسريع در بهبود زخم وشكستگي و درمـان بيماريـهاي ديگري مثل صرع و نارسايي پروستات استفاده مي شود. ولي مهمترين كاربردهاي آن در كاهش درد مي باشد. دراين تحقيق به كاهش درد توسط ميدان مغناطيسي ايستا پرداخته شده است . به اين منظور ابتدا بــايد شـدت ميـدان مغناطيسي كه خواص درماني دارد، مشخص مي گرديد كه اين شدت ميدان بين ٣٠٠٠-٣٠٠ گوس مي باشد. تعداد ١٢ قطعه خرگوش با وزن متوسط ٢ كيلوگرم براي اين مطالعه انتخاب و به سه گروه تقسيم شـدند. يـك گـروه كنترل و دو گروه درماني كه هر كدام ٤ قطعه بودند. در اين سه گروه به صورت مكانيكي ايجاد درد گرديد. پـس از آن ٤ قطعه بصورت كنترل، ٤ قطعه با داروهاي مسكن و ٤ قطعه آخر تحت تأثير ميدان مغناطيسي ايستا قرار گرفتند. پس از يك هفته درمان با ميدان مغناطيسي ايستا، داروهاي مسكن و مقايسه آن با گروه كنترل به نتيجــه فـوق دسـت پيـدا كردهايم. گروهي كه تحت تأثير ميدان مغناطيسي ايستا قرار گرفته بودند خيلي سريعتر نسبت به گروهي كه تحت تـأثير داروهاي مسكن و كنترل بودند، بهبود يافتند. استفاده از ميدانهاي مغناطيسي ثابت و متغير براي كاهش درد و ترميم زخم ، كاربرد وسيعي پيدا كرده اســت. بـه نظـر ميرسد در جراحي براي تسكين دردهاي پس از عمل و تسريع در ترميـم زخـم يـك آلترنـاتيو بسـيار مناسـب بـراي داروهاي تسكين دهنده درد يا ترميم كنندة زخم بدون آثار جانبي مي باشد.