زیستگاه اصلی بز آلپاین کوهستان های آلپ فرانسه و سوئیس است. این بز به رنگ های قهوه ای،خاکستری تیره و یا ابلق مشاهده می شود. برخلاف بزهای بومی ایران، بزهای نر و ماده آلپاینمعمولاً دارای موهای کوتاهی هستند و غالباً دارای رشته هايی از موی بلند با رنگی متمایز ازسایر قسمت های بدن در امتداد ستون فقرات خود هستند. وزن بزهای ماده به طور متوسط63 کیلو و وزن بزهای نر 78 کیلوگرم است و بلندی قامت بزهای ماده و نر نیز به ترتیب 77 و85 سانتی متر است.متوسط تولید شیر بزهای آلپاین در ٣٠٥ روز بیش از 600 تا 700 لیتر شیر می باشد. به دلیلزندگی در شرايط وهستانی، بزهای آلپاین مقاوم، چالاک و با قدرت پیاده روی و کوه پیماییمثال زدنی هستند و می توانند از صخره های شيب دار کو ههای بلند بالا رفته و از مراتع آناستفاده کنند. به همین دلیل برخی فکر می کنند چون منشأ نژاد آلپاین از کوهستان های سردمنطقه آلپ است، نمی تواند در مناطق گرمسیر زندگی کند. اما مشاهدات میدانی نشان دادهاست که اين نژاد علاوه بر شرايط آب و هوايی سرد، قابلیت مناسبی برای زنده ماندن درشرايط گرم و خشک را داشته و تقريبا با هر نوع شرايط آب و هوايی سازگار است.بز آلپاين از دو منشأ فرانسوی و سوئیسی است که بز آلپاین فرانسوی کمی قد بلندتر و لاغرتر
از نوع سويسی است. با توجه به وجود خصوصیات مناسب شیرواری در بز آلپاین، بسیاریاز کشورها بز آلپاين مخصوص خود را نگهداری و تثبيت کرده اند. بز آلپاين فرانسویسوئيسی، انگليسی و آمريکايی برخی از گونه های تثبیت شده از بزهای آلپاین هستند که دراین بین بزهای فرانسوی تولید شير بیشتری دارند. ورود بز آلپاین به ایران به سال های اخیر برمی گردد و این نژاد هنوز توسعه چندانی در کشور ندارد. بر اساس آمار اولیه ه ماکنون بیش از15 واحد نیم هصنعتی پرورش بز آلپاین و سانن در ایران وجود دارد که جمعاً 200 هزار رأسبز در آن ها پرورش داده م یشود.