یکی از عوامل بازدارنده تولیدمثل در گوسفند و بز، شیر دادن مادر به برّه یا بزغاله است، زیرا هرچه مادر بیشتر شیر بدهد، لاغرتر بوده و نمره وضعیت بدنی پایی نتری دارد. در این موارد، نمره وضعیت بدنی زیر 5/ 2، ب همراتب بازدهی تولید مثل کمتری خواهد داشت. از آنجایی که زود از شیرگیری نقش بسیار مهمی در کاهش فاصله دو زایش دارد،از این رو هرچه تولید شیر حیوان سری عتر محدود شود )زود از شیرگیری(، آبستنی بعدی زودتر و موفقی تآمیزتر خواهد بود.

1-آماده شدن سری عتر میش و ماد هبز برای آبستنی بعدی و درنتیجه کاهش فاصله دو زایش و امکان اجرای برنام ههای تولیدمثل مانند سه زایش در دوسال؛
-2 در سن یک الی دوماهگی در بره و بزغاله، ضریب تبدیل غذا به وزن زنده نسبت به شیر بهتر است. پس مناسب است ب هجای اینکه خوراک به مادر داده شود تا تبدیل به شیر شده و سپس به مصرف نوزاد برسد، مستقیماً به بره و بزغاله داده شود.بدین ترتیب ضمن استفاده کارآمدتر از خوراک )مصرف خوراک کمتر ب هازای هر کیلوگرم بره و بزغاله تولیدی(، فشار متابولیکی کمتری به مادر وارد شده و آمادگی بهتری برای آبستنی بعدی پیدا م یکند )و در نژادهای شیری، شیر بیشتری برای فروش وجود خواهد داشت(.
-3 در نژادهای شیری م یتوان بره یا بزغاله را زود از شیر گرفت؛ ولی به دوشش شیر همچنان ادامه داد)تصویر 2(. اثر منفی شیردوشی بر تولیدمثل بسیار کمتر از مکیدن پستان توسط بره و بزغاله است. ضمن اینکه با توجه به قیمت بالای شیر گوسفند و بز، دوشیدن آن در نژادهای شیری سودمندتر از مصرف آن توسط بره و بزغاله است.