يافتن روشي ساده، كاربردي و ارزان براي افزايش سرعت التيام استخوان مي تواند سبب كاهش دورة نقاهت و عوارض ناشي از آن گردد. در اين مطالعه نقش چربي پردة چادرينة بزرگ بصورت آويختة آزاد فاقد خونرساني در التيام استخوان بصورت تجربي مورد بررسي قرار گرفته است. اين مطالعه بر روي ١٠ قطعه خرگوش سفيد نيوزيلندي در شرايط يكسان انجام گرفت. متعاقب بيهوشي و آماده
سازي جراحي، يك سوراخ به قطر ٢ ميلي متر در كورتكس مياني ديافيز هر دو استخوان هاي درشت ني خرگوش ٣ ميلي متر) كه از طريق برشي در خط وسط × ايجاد گرديد. قطعه اي كوچك از چربي پردة چادرينة بزرگ (حدود ٣ بدست آمده بود، بر روي سوراخ استخوان سمت چپ قرار گرفت و سپس كليه شكاف ها بر اساس روش هاي معمول بسته شدند. حيوانات ١٤ روز پس از عمل كشته شدند و مقاطع هيستوپاتولوژيك از استخوان ها در محل سوراخ ها تهيه و بوسيلة رنگ آميزي هماتوكسيلين و ائوزين آماده گرديدند. در گروه تيمار (استخوان درشت ني چپ)، چربي چادرينه اي به بافت سختي تبديل گرديده بود. در مقاطع هيستوپاتولوژيك، تشكيل شديد عروق خوني و خونريزي مشاهده شد. مقاطع استخواني در گروه تيمار، خونريزي خفيف همراه با بافت گرانولة ضخيمي را نشان مي داد، در حاليكه در گروه شاهد خونريزي همراه با بافت گرانولة جواني ديده مي شد. از آنجا كه رگسازي به عنوان عامل ضروري براي التيام شكستگي ها در نظر گرفته مي شود و فاكتورهاي رشد متعددي در پردة چادرينه وجود دارند (مانند فاكتور رشد اندوتليوم عروق، فاكتور رشد رگساز پپتيدي با منشاء فيبروبلاست ها، فاكتور رشد تبديلي بتا ١) كه مي توانند با آزاد شدن از آن و القاء رگسازي در محل شكستگي ايفاي
نقش نمايند، مي توان چنين نتيجه گرفت كه پردة چادرينة خودي مي تواند به عنوان ماده اي مؤثر و در دسترس براي تشديد روند التيام استخوان در نظر گرفته شود.