در اين مطالعه از چهار راس اسب ماده استفاده شد و در ناحيه متاتارس و متاكارپ آنها زخمهايي به مساحت ٦ سانتيمتر مربع ايجاد گرديد. شانزده زخم ايجاد شده به ٤ گروه چهار تايي طبق طرح مربع لاتين گروه بندي شدند. از ابتدا تا انتها توسط A به شرح زير دنبال شدند: زخمهاي گروه D و C ,B ,A پروتكلهاي درماني در گروه هاي ١٥ روز اول بعد از ايجاد زخمها استروژن استفاده B هورمون استروژن به صورت موضعي درمان گرديدند. در گروه كنترل) از ابتدا تا انتها فقط تحت )C شد و بعد از آن فقط سرم فيزيولوژي به صورت موضعي مصرف شد. در گروه ١٥ روز اول از سرم فيزيولوژي استفاده شد و بعد از آن تا انتهاي ،D درمان با سرم فيزيولوژي بودند و در گروه مطالعه از استروژن به عنوان درمان در بانداژ استفاده شد. زخمها در زمان ايجاد و سپس هر سه روز يكبار طبق پروتكل تعريف شده مورد درمان و تعويض بانداژ قرار گرفتند. از زخمها به محض ايجاد و در هر بار تعويض بانداژ و بعد از شستشو، توسط دوربين عكاسي عكسبرداري صورت گرفت. تصميم گرفته شد كه پروتكلهاي درماني و بانداژ تا التيام كامل در يك گروه ادامه يابد. در روز ٣٠ مطالعه التيام كامل را نشان دادند. در حالي كه در زخمهاي دو گروه B و A تمامي زخمهاي گروههاي به درجات بيشتري نواحي التيام نيافته مشاهده گرديد. از نظر ظاهري C و خصوصا در گروه D و C ديگر يعني بود. C به لحاظ كمي و كيفي بهتر از ساير گروهها و به ويژه گروه A كيفيت اسكار التيامي در گروه مقادير اندازهگيري شده تشكيل بافت پوششي در روز ٣٠ مطالعه در گروههاي مختلف داراي تفاوت اندكي بود. شروع پديده جمع شدگي در تمام گروهها از نظر زماني تقريبا ثابت بود و در نهايت در روز ٣٠ مطالعه بر مبناي %٥٥/٨٣ C ٧٨ % در گروه /٠٣ B ٧٨ % در گروه /٢٦ A درصد نسبت به اندازه اوليه زخم به طور متوسط در گروه ٧٤ % محاسبه گرديد. /٨٨ D و در گروه نسبت به B و A به طور كلي متوسط درصد التيام روزانه در گروههاي مختلف متفاوت بود كه تفاوت ميان دو گروه از نظر آماري معني دار مي باشد و همچنين از نظر متوسط درصد روزانه تشكيل بافت پوششي بين گروههاي C گروه مختلف تفاوت فاحشي مشاهده نگرديد. درصد روزانه جمع شدگي زخم به عنوان شاخص كمي ديگري در ارزيابي نشان داد. C و B ,A روند التيام، اختلاف معني داري را از نظر آماري در گروههاي