آنتی هیستامین ها داراي کاربردهاي مختلفی نظیر درمان رینیت، سرگیجه، تهوع، خارش، بیخوابی، سرفه و دیسکینزیا هستند. اما بیشترین کاربرد آنها در درمان رینیت و سرفه هاي آلرژیک است بنابر این در مبحث داروهاي تنفسی مطرح می شوند. رینیت : رینیت وضعیت است التهابی که غشاء موکوسی بینی و دستگاه تنفسی فوقانی را درگیر می کند. اما این واژه به طور کلی به مجموعه اي از علائم نظیر آبریزش بینی، خارش ، احتقان، عطسه و ترشحات پشت حلقه و بینی اطلاق می شود. در ضمن می تواند با قرمزي، خارش و آبریزش از چشم همراه باشد. رینیت عموما در پاسخ به یک آلرژن ایجاد می شود هر چند عوامل متعدد دیگري نیز می توانند باعث ایجاد رینیت شوند. درمان رینیت بسته به شدت بیماري توسط داروهاي بلاکرهاي H1 ، آنتاگونیست هاي لکوترین و پایدار کننده هاي ماست سیل دکونژنتانتوها و کورتیکواستروئیدها انجام می شود. بلاکرهاي H1 به فرم هاي خوراکی و داخل بینی استفاده می شوند. کورتیکواستروئیدها ترجیحا به فرم داخل بینی استفاده می شوند و در صورت شدید بودن رینیت به فرم خوراکی و گاها تزریقی نیز استفاده می شوند. D آنتی هیستامین ها : آنتی هیستامینها داراي دو دسته اصلی هستند. بلاکرهاي گیرنده هیستامین نوع 1) blocker H1 (وبلاکرهاي گیرنده هیستامین نوع 2) blocker H2 (دراین فصل منظورما از فرآورده هاي آنتی هیستامین، بلاکرهاي H1 هستند.