مقدمه: برسلوز يا تب مالت يكي از شايعترين بيماريهاي عفوني مشترك بين انسان و دام ميباشد و به عنوان مشكل اساسي بهداشت دام و بهداشت همگاني در بسياري از كشورهاي جهان از جمله ايران كه دام منبع درآمد واشتغال است به حساب مي آيد. تب مالت اولين بار در قرن 19 ميلادي در جزيره مالت شناسايي شد وبه همين منظور تب مالت ناميده ميشود .بيماري بيشتر شغلي بوده و در بين افرادي كه با حيوانات و دام كار ميكنند به ويژه كارگران كشاورزي،دامداري،دامپزشكي وكارگران كشتارگاهها مشاهده ميشود. هدف: منظور از اين مطالعه بررسي فراوني موارد گزارش شده تب مالت در 6 شهرستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي جيرفت در سال 1391 ميباشد. مواد و روشها: مطالعه بررسي توصيفي است بر مبناي اطلاعات بيماران ثبت شده در پرتال كشوري تب مالت واحد پيشگيري و مبارزه با بيماريهاي معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي جيرفت استخراج گرديد و در نرم افزار 17 spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و نتايج ذيل حاصل شد. يافتهها: از تعداد 57 بيمار ثبت شده در سال 1391، 23 نفر(3.40(%مردو تعداد34 نفر(6.59 (%زن بودند. از نظر فاكتور شغل24 نفر (42 (%دامدار و كشاورز،تعداد17 نفر (8.29 (%خانه دار و تعداد 16 نفر(28(%سايرمشاغل را داشتند. بر اساس ماه بيشترين شيوع در مرداد ماه گزارش شده و از نظر محل سكونت تعداد 50 نفر(7.87(%در روستا و تعداد 7 نفر (3.12(%در شهر ساكن بودند.از نظر توزيع سني بيشترين تعداد مبتلايان با 33 مورد(8.57 (%در گروه سني بالاتر از 40 سال مي باشند و در گروه زير 10 سال 4 مورد(7 (%قرار داشتند و در گروه سني 10 تا 40 سال 20مورد(2.35 (%شناسايي و ثبت گرديد.از تعداد كل بيماران ثبت شده 15 نفر(26 (%تماس با دام زنده و نگهداري دام داشتند و تعداد 13 نفر(8.22(%سابقه استفاده از فراورده هاي لبني غير پاستوريزه داشتند و همچنين تعداد 6 نفر (5.10 (%از آنها ساير افراد خانواده آنها در يكسال گذشته سابقه بيماري داشتند اكثر افراد شناسايي شده با علايم بيماري بي اشتهايي،درد عضلاني و استخواني و كمر درد مراجعه نموده بودند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصله ،پيشگيري ،كنترل و ريشه كني بروسلوز در يك كشور و يا منطقه نيازمند سياستگذاري و تصميم گيري و در اختيار داشتن آمار و اطلاعات اپيدميولوژيك دقيق مي باشد و از طرفي با توجه به جمعيت تحت پوشش دانشگاه و تعداد بيمار ثبت شده و شرايط زندگي در روستاها از نظر تماس با دام به نظر ميرسد كه ميزان افراد مبتلا بيشتر از اين تعداد باشد كه از بيماري خود آگاهي ندارند و يا در سيستم پرتال كشوري ثبت نشده اند كه اين امر آموزش بيشتر به افراد در معرض خطر در خصوص علايم بيماري و مراجعه جهت تشخيص از طريق برنامه هاي آموزشي خانه هاي بهداشت را مي طلبد و از طرفي با توجه به شيوع بيشتر در سنين بالاتر نيز آموزش بيشتر اين افراد نيز نياز ميباشد و به علت آلودگي در سطح بسياري از دامهاي منطقه نيز نياز به نظارت بيشتر و واكسيناسيون دامها را ميرساند.