اطمینان از غلظتھای مواد مغذی در خوراک و پرمیکس ھا یک امر حیاتی جھت برنامھ ھای کنترل کیفی است در مورد ویتامین ھا، این امر مشکل پیچیده ای بھ جھت تفاوتھای ساختمانی شیمیایی و اثرات متقابل متعددی کھ ممکن است بین ویتامین ھا و بین سایر ترکیبات باشد موجب میگردد.داده ھایی کھ در این بخش ارائھ میشود یک معیار محک برای سنجش پایداری ویتامین و برای توسعھ ی یک برنامھ جھت پایش فعالیت ویتامین در خوراک نھایی فراھم میکند.بطور آشکار، ویتامین ھای خاصی نظیر ویتامین A و K بیشترین موضوعیت جھت اتلاف در حین تولید و انبارداری را دارند بنابراین، این ویتامینھا ممکن است برای حاشیھ اطمینان ھای بیشتر در فرمولاسیون مورد توجھ بوده و نیز بھ عنوان شاخص ھایی جھت پایداری کلی ویتامینھا در خوراک باشند.برخی از فاکتورھای مھم قابل توجھ توسط تولیدکنندگان در طراحی برنامھ ی کنترل کیفی برای فعالیت ویتامینھا در خوراک یا پرمیکس ھا عبارتند از: .١.شرایط و سرعت مصرف(زمان انبارش)ویتامین یا پرمیکس ھای ویتامینی معدنی پیش از ساخت خوراک نھایی. (ترکیب پرمیکسھای ویتامینی معدنی نسبت بھ پرمیکس ھای بدون مواد معدنی و کولین پایدارترند.) ٢ .شرایط تولید خوراک شامل دمای کاندیشنر و پلت. استفاده از روشھای با دما و فشار بالاتر از قبیل اکسترود در پایداری ویتامین ھا اثر منفی فزاینده ای دارند .٣ .فرمولاسیون پرمیکس ھای خاص ویتامینی معدنی با pHبالا و یا با غلظت ھای زیاد مواد معدنی. بطور مثال استفاده از محصولات منیزیم( pHبالا)، محدودیت استفاده از اسیدیفایر ھای مایع، و محصولات جامد حاوی مقادیر بالای اوره و سایر اجزای جاذب رطوبت .۵ .مدت و شرایط انبارش خوراک نھایی و پرمیکس ھا پیش از مصرف توسط حیوان .۴ .اطمینان از توزین، میکس و تجھیزات انتقال دھنده در کارخانھ خوراک یا مکمل سازی