بیماري دام هاي جوان در حال رشد به علت کلسیفیکاسیون ناقص استخوان هاي در حال رشد می باشد. جراحات به علت کلسیفیکاسیون موقتی و باقی ماندن غضروف هاي هیپرتروفیک و بزرگی استخوان هاي بلند در محل اتصال استخوان به غضروف که rosary rachitic نامیده می شود، رخ می دهد. استخوان ها تحت فشار انحنا می یابند.

اتیولوژي: کمبود مطلق و نسبی کلسیم، فسفر و ویتامین D در دام هاي جوان در حال رشد علت رخداد بیماري است.

اپیدمیولوژي: فرم بالینی آن به اندازه فرم تحت بالینی از نظر اقتصادي مهم نیست. فراهم آوري جیره بالانس از نظر کلسیم و فسفر و قرار گرفتن در معرض نور آفتاب جهت پیشگیري الزامی است. یک بیماري متداول نیست اما رخداد آن در محیط هاي بسته بالا است.

گوساله: کمبود اولیه فسفر در مناطق فقیر از فسفر و کمبود ویتامین D در گوساله هایی که مدت طولانی در طویله بوده اند متداول است. متداول ترین فرم ریکتز، کمبود ویتامین Dدر گاو هایی که مدت طولانی نگه داري شده در طویله است. اگر میزان نور در طول زمستان جهت بیوسنتز میزان کافی D3 از 7dihydrocholestrol,1 کافی نباشد در گاوهاي سطح مرتع هم رخ می دهد. گاوهاي اخته 1 ساله که در طول زمستان از محصولات حاوي فسفر ناکافی مصرف کرده اند. در گاوهاي جوان در حال رشد در سیستم پرورش بسته، کمبود فسفر، کلسیم و ویتامین D باعث ضعف پا، خشکی، ممانعت از حرکت و رشد تاخیري می شود. بعضا پارگی تاندون آشیل و شکستگی خود به خودي و کنده شدن تاندون آشیل از مبدا خود از بخش بالایی از calcaneous رخ می دهد.

بره ها: به فرم اولیه کمبود برهها نسبت به گاوها حساسیت کمتریدارند. مراتع سبز غلات و به میزان کمتر چرا روي مرتع پر آب (خانواده گراس) در طول زمستان سبب شیوع زیاد ریکتز می شود که علت کمبود ثانویه ویتامین D است. در مراتع سبز جوي دو سر یا هر محصول سبز دیگري رخ می دهد که نشان دهنده این است که میزان بالاي کاروتن به عنوان یک ماده rachitogenic) مسبب راشیتیسم) مطرح است. کره ها: به صورت طبیعی متداول نیست و ندرتا گزارش شده است.

پاتوژنز: کمبود کلسیم، فسفر و ویتامین D سبب مینرالیزاسیون (استخوانی شدن) ناقص استخوان ها و ماتریکس غضروفی در استخوان هاي در حال رشد می شود. در این حالت رشد پایدار و ممتد غضروفی اپی فیز هیپرتروفیک سبب افزایش پهناي اپی فیز می شود. کلسیفیکاسیون ضعیف اسپیکول استخوان دیافیز و غضروف اپی فیز در اثر استرس هاي طبیعی سبب خم شدن استخوان هاي بلند و پهن شدن اپی فیز و بزرگی مشخص مفصل می شود.

علایم بالینی: خشکی راه رفتن، بزرگ شدگی مفاصل اندام هاي قدامی خصوصا خمیدگی غیر طبیعی استخوان هاي بزرگ که معمولا به سمت عقب یا جلو است، لنگش و تمایل به افتادن طولانی مدت، کمانی شدن پشت و انقباض و کلاپس استخوان لگن، احتمال شکستگی استخوان ها، تاخیر در رشد دندان ها و رشد نامنظم آن ها، کلسیفیه شدن ضعیف و pitting) سوراخ دار شدن)، ضخیم و نرم شدن استخوان فک و عدم بسته شدن دهان، خروج زبان از دهان، ریزش بزاق و سختی در جویدنغذا،دفرمیته قفسه سینه که سبب دیسپنه و نفخ مزمن شکمبه می شودجزو علایم بالینی است. در مراحل آخر، تتانی، افزایش حساسیت و زمین گیري و بعد مرگ رخ می دهد.