منظور از انگل موجوداتی هستند که در داخل و یا روی بدن موجود دیگری زندگی می کنند و از این راه زندگی خودشان را تامین می کنند. انگل ها می توانند تک سلولی باشند مثل بعضی از قارچ ها حتی باکتری ها و ویروس ها و می توانند پرسلولی باشند مثل کرم ها، بندپایان، عنکبوت، شپش، کنه، جرب این انگل ها می توانند چه در انسان و چه در حیوان و چه به شکل داخلی و چه شکل بیرونی زندگی کنند. اهمیت انگل در دامپزشکی : آلودگی های انگلی می تواند راندمان حیوانات را کاهش دهد مثال تولید گوشت، شیر و ... را کاهش دهد و بیماری های مختلفی را ایجاد کند و مخصوصا از لحاظ اقتصادی می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. داروهای ضد انگل با مکانیسم های مختلفی انگل ها را از بین می برند. مهمترین جایی که داروهای ضد انگل تاثیر می گذارند : سیستم عصبی انگل است که می توانند باعث فلج انگل و مرگ شوند. داروهایی که روی سیستم کلینرژیک تاثیر دارند و یا داروهای ضد انگل ممکن است در مسیرهای متابولیکی انگل و بر روی تامین انرژی و گلیکوژن انگل تاثیر بگذارند مثال با مهار بعضی از آنزیم های فسفاتاز تبدیل گلیکوژن به گلوکز را مهار می کنند و یا روی میتوکندری ها با مهار آنزیم هایی تولید ATP را کاهش می دهند که مجموعه این اثرات باعث اختالل در فعالیت انگل و مرگ انگل می شود. انگل ها در دسته جات مختلفی تقسیم بندی می شوند که در رده بندی اولیه به انگل های داخلی و خارجی تبدیل می شوند. از انگل های داخلی می توان انواع انگل ها مثل نماتودها، ترماتودها و سستودها را نام ببریم که داروهای ضد نماتودها را در موردشان صحبت می کنیم که نماتودها همان کرم های گرد می باشند و هم در انسان و هم در حیوان این انگل ها شیوع دارند. داروهای مختلفی برای از بین بردن نماتودها معرفی شده است که یک گروه مهم و پر مصرف از این داروها تحت عنوان 1 )بنزایمیدازول ها هستند. که انواع مختلفی دارند مثل آلبندازول، من بندازول، تیابندازول ، اکسی بندازول و . . . این داروها وسیع الطیف هستند و هم الرو انگل و هم تخم انگل ها را از بین می برند و هم نقش پیشگیری و درمانی دارند و مکانیسم آن ها به این صورت است که به توبولین انگل متصل می شوند و از جذب مواد غذایی و انرژی جلوگیری می کنند. توبولین ها مسئول انتقال انرژی به انگل هستند پس وقتی این اتفاق می افتد باعث می شود که انگل با کمبود انرژی مواجه شود و نهایتا باعث مرگ انگل می شود. بعضی از این داروها جذب گوارشی خوبی دارند مثل آلبندازول، تیابندازول و اکسی بندازول اما بقیه آن ها جذب گوارشی چندان خوبی ندارند. در حیوانات مختلف این داروها استفاده می شوند این داروها در اسب بیشتر در خود انگل های دستگاه گوارش موثر هستند در سگ و گربه هم همینطور است و در نشخوارکنندگان هم انگل های گوارشی و انگل های ریوی را تحت تاثیر می گذارند در طیور هم انگل های گوارشی و انگل های ریوی را از بین می برند. آلبندازول: در دامپزشکی بسیار پر مصرف است و به صورت بلوس، سوسپانسیون خوراکی 25 درصد می باشد. معموال در حیواناتی مثل نشخوارکنندگان و اسب به صورت تک دوز به کار می رود اما در سگ و گربه ممکن است که نیاز به تکرار دوز باشد و آن هم به علت غلظت خونی می باشد که می خواهیم ایجاد شود چون اثر ضد کرم این داروها بیشتر به غلظت خونی این داروها بستگی دارد و هر چه غلظت خونی باالتری را ایجاد کنند اثر ضد انگل آن ها هم بیشتر خواهد بود. این دسته ی دارویی به ویژه آلبندازول که بیشتر استفاده می شود اثر تراتوژن دارد، بنابراین در یک یا دو ماه آبستنی مصرف آن ممنوع است و در دوره شیرواری هم همینطور است و به علت اینکه می تواند وارد شیر شود. دو داروی دیگر از این گروه: 1 )داروی متوبیمین 2 )داروی فبانتل این دو دارو اصطالحا prodrug( پیش دارو( هستند یعنی باید حتما در بدن تغییراتی پیدا کنند تا به داروی فعال تبدیل شوند یعنی به همین شکل خاصیت فارماکولوژیک ندارند. متوبیمین بعد از متابولیزه شدن تبدیل به آلبندازول می شود و فبانتل تبدیل به فن بندازول می شود. این ترکیبات علیه نماتودهای گوارشی استفاده می شوند به ویژه فبانتل که بیشتر در اسب استفاده می شود. دسته بندی ایمیدازول – تیازول ها هستند که نماتود هستند که شامل داروهای بوتامیزول و لوامیزول می باشند که لوامیزول یکی از ایزومرهای فعال تترامیزول می باشد یعنی ترکیب اصلی تترامیزول می باشد. لوامیزول به شکل دارو استفاده می شود. بوتامیزول بیشتر در سگ و به صورت تزریقی استفاده می شود و آن هم برای نماتودهای گوارشی. لوامیزول یک داروی وسیع الطیف است و در انواع حیوانات مثل سگ و گوسفند، اسب، گاو، خوک و طیور استفاده می شود و به اشکال مختلف به کار می رود و فرم های تزریقی، خوراکی، موضعی، بلوس، خمیرهای خوراکی، سوسپانسیون های خوراکی، این دارو تهیه می شود. یک ویژگی خاص لوامیزول این است که تا حدودی محرک سیستم ایمنی می باشد که در واقع باعث افزایش سلول ها وابسته به T می شود. در بعضی از مرغداری ها بعد از تزریق واکسن از لوامیزول استفاده می کنند. )جهت باال بردن سطح ایمنی طیور(. این دارو ممکن است به شکل موضعی هم استفاده شود و فرم موضعی به صورت پودرهایی است که بر روی بدن حیوان پاشیده می شود که اصطالحا به آن پورآن می گویند که حتی می تواند از این طریق هم جذب شود و معادل تزریق زیر جلدی دارو می تواند غلظت ایجاد کند. تزریق آن هم یا به صورت تزریق IM و یا به صورت تزریق زیر جلدی است و در فرم خوراکی هم همراه آب یا غذای دام استفاده می شود. اثرات خوبی که این دارو دارد این است که در نشخوارکنندگان بیشتر روی فرم بالغ انگل تاثیرگذار است و آن هم انگل هایی است که در دستگاه گوارش هستند اما می تواند در فرم های بالغ و نابالغ انگل در دستگاه تنفس و حتی در چشم موثر باشد. در سگ و اسب بیشتر برای آسکاریس استفاده می شود و در طیور هم برای انگل های گوارشی بیشتر استفاده می شود. از لحاظ سطح ایمنی نسبت به گروه قبل سطح ایمنی پایین تری دارد و اثر آن هم در شرایط خاص بر روی انگل نابالغ است ولی بیشترین اثر را بر روی انگل بالغ ایجاد می کند و در حیوانات شیروار هم ممنوعیت مصرف دارد