عامــل ايــن بيمــاری يــک بــاکتری بــیهــوازی بنــام کلستريديوم شوای میباشد که در درجـه اول در گاوهـای ۶ ماهه تا دو ساله و سپس در گوسفندان ايجاد بيماری می- کند.

طرز انتقال: دامها در اثر خوردن علوفه آلوده به هاگ بـه ايـن بيماری مبتلا مـیشـوند کـه در روده تکثيـر مـیيابنـد. همچنين دامها میتوانند از راه جراحات پوستی يـا مخـاطی به طور مثال در هنگام پشم چينی و قطع دمبه و يـا پـس از زايمان از طريق فرج و مهبل به اين بيماری مبـتلا - شوند. پــس از ورود عامــل بيمــاری بــه داخــل بــدن ،در بافتهايی مانند کبد ـ طحـال و مخـصوصاً عـضلات جـايگزين شده و توليد توکسين و در ايت تخريـب بافتـهای مـذکور را مینمايد.

علائم بالينی: اين علائم عبارتند از لـنگش مـشخص (در اثـر تـورم گازدار عضلات ناحيه شـانه و عـضلات ناحيـه ران آـه بـه هنگام ملامسه وجود گاز را میتوان در آا احـساس نمـود) و ورم عضلانی (که در ابتدا گرم و دردنـاک اسـت و سـپس سرد و بدون درد میشود). اين دامها اکثراً به لو میخوابند و پـای مبـتلای خود را به طور کشيده به سمت خارج میکشند. پوست ناحيه مبتلا تغيير رنگ پيدا میکند وترک مـی- خورد. همچنين تب شديد، کسالت و بیحالی ، بیاشـتهايی و قطع نشخوار و افزايش تعداد ضربان قلب نيز مشاهده می- شود. در صـورت خــونگيری، بــرخلاف بيمـاری شــاربن شــاهد انعقاد سريع آن میباشيم.

آثار کالبدگشايی: علائم کالبدگشايی عبارت است از نفخ و گنديدگی لاشه و وجود و خروج کف خون آلوده از مخرج و منخرين.

درمان: استراتژی درمان براساس استفاده از آنتـیبيوتيکهـا مانند پنیسيلين به ميزان ده هزار واحد برای هر کيلـو گرم وزن بدن میباشد. اگر جراحات سـطحی باشـد، تزريـق در داخل جراحات میتواند موثر باشد. جهت پيشگريی مي توان از واکسيناسيون استفاده نمود که در ١ ماهگی ـ ٢ ماهگی ـ٧ ماهگی و ١٩ مـاهگی تجـويز میشود.