عامل اين بيماری يک باکتری بیهـوازی از خـانواده باسيلاسه بنام کلستريديوم بوتولينـوم مـي باشـد. ايـن عارضه در واقع نوعی مسموميت است آه پرنـدگان بـسيار به آن حساسند. پاتوژنز: پس از بلع عامل بيماری، زهرابه از جـدار رودههـا میگذرند و وارد جريان خون و لنف میشوند. هماگلوتينين موجود در زهرابه آنرا در برابر آنزيمهای گوارشی حفظ میکند. از طريق خون، زهرابه به اعصاب سطحی میرسد و عضلات شل و فلج میشوند و در اثـر فلـج شـدن عـضلات تنفـسی، بيمار میميرد. علائم بالينی: در اين بيماری تب وجود ندارد و بيماری منظره فلج رو به پيشرفت را مجسم مـیکنـد. ضـعف و فلـج عـضلات از پاهای عقب شروع میشود و تا پاهای جلو و سـر و گـردن توسعه میيابد. تلوتلو خوردن ـ لغزيدن ـ نـاتوانی در برخاستن از آثار اين بيماری است. دام مبتلا روی جناغ سـينه مـیخوابـد و سـر را روی زمين و يا به لوی خود تکيه میدهد که بی شـباهت بـه فلج پس از زايمان نيست. زبان فلج شده و از دهانش خـارج مـیشـود و حيـوان قادر به جويدن و بلـع غـذا نيـست و بـزاق از دهـانش سرازير میگردد. فلج عضلات سينه در اواخر بيمـاری منجـر بـه تـنفس شکمی میشود. در اين بيمـاری شـاهد کـاهش حـساسيت و هوشـياری حيوان نيستيم. اين بيماری را بايد از بيماری فلج پس از زايمـان و بيماری هاری تفريق داد. درمان: جهت درمان میتوان از مسهلها جهت خـروج زهرابـه و برخی از داروهای محرک اعصاب اسـتفاده کـرد کـه گـاهی موثرند.