اگر آسيبهاي کليوی به آن حدی نباشـند کـه حيـات دام به مخاطره بيافتد و قـسمتهای سـالم کليـه بتواننـد جبران کار قسمتهای آسيب ديـده را بکننـد، بـی کفـايتی کليه بروز مي نمايد. ولی اگر آسيب به کليههـا بـه آن حـدی باشـد کـه قسمتهای سالم ديگـر نتواننـد بـه انـدازه کـافی جـبران نمايند، بسيار خطرناک بوده که بـه آن Failure Renal نيـز ميگويند. از جمله مهمتريـن عوامـل مـستعدکننده مـيتـوان بـه خونريزیهای شديد، شـوک، دهيدراتاسـيون و CHF اشـاره نمود که به علت اختلال در خونرسانی به کليهها، تيوبهـای کليوی دچار نکروز ميشوند و در نتيجه بی کفايتی کليـه رخ ميدهد. هر کدام از قـسمتهای نفورهنـا مـيتوانـد بـه طـور جداگانه درگير شوند. مثلا در ابتـدا گلومرولهـا درگيـر ميشوند و بعد تيوبهای کليوی و برعکس. در نفريت گلومرولی آسيب ابتدا از گلومرولها شـروع شده و بعد به تيوبها کشيده ميشـود ولـی در نفـروز مـا شاهد عکس اين حالت هستيم. در نفريت بينابينی، بافت بينابينی دچار التهاب و نکروز ميشود.

پاتوژنز: اگر ضايعهای به اپيتليوم مويرگهای کـلاف گلـومرول وارد شود قدرت عبور انتخابی اين صافی از بـين مـيرود و عمل صافی دچار اختلال مـيشـود. در نتيجـه يکـسری از پروتئينها به راحتـی از صـافی عبـور مـيکننـد و وارد کپسول بومن ميشوند که بيشتر از جنس آلبومين است زيـرا دارای اندازه کوچکتری نسبت به گلوبولينها ميباشد. در تورم حاد کليوی قدرت صافی گلومرولهـا بـه طـور کامل از بـين مـيرود و در مراحـل آخـر بيمـاری (فـرم پيشرفته)، جريان ادرار کاملا قطـع مـيشـود و بـه نظـر ميرسد که تمامی موادی که از صافی عبـور کـردهانـد بـه طور کامل از ديواره آسيب ديده تيوبولهـا دوبـاره جـذب شده اند.

علائم بيماری: از جمله علائم اين عارضه ميتوان به اورمی، اسيدوز، هيپوکلسيمی، آريتمی قلبی، کـاهش سـديم خـون، لاغـری و ضعف اشاره نمود.

درمان: درمان بر اساس عامل بيماری و علائم آن ميباشد مانند سرم تراپی، جلوگيری از خونريزی، رفع عواملی که باعث شوک ميشوند و درمان CHF.